ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Έλενα Μαυροειδή. Ποιήτρια.

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.

Στα πιο όμορφα ταξίδια της ζωής, Ταξίδεψε η ζωή μονάχη…

Η ποιήτρια Έλενα Μαυροειδή γεννήθηκε στην Κέρκυρα και στα 18 της χρόνια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Παντρεύτηκε, απέκτησε δύο κόρες, έζησε ένα διάστημα λόγω του γάμου της, στο εξωτερικό και τώρα πλέον ζεί μόνιμα στην Αθήνα. Μόλις κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο: Τα μονοπάτια της Σιωπής.
Αυτή κι αφορμή της συνέντευξης μας.

Έλενα, η τριβή σας με την ποίηση είναι πολύχρονη, έχετε συμμετάσχει σε ανθολογίες, όμως ποιος ο λόγος που αποφασίσατε να εκδώσετε τώρα και μετά τόσο μακροχρόνια παρουσία σας στην ποίηση την πρώτη σας ποιητική
συλλογή;

Δεν ξέρω αν μπορώ κ. Γαΐλα, να το απαντήσω αυτό με βεβαιότητα. Νομίζω πως απλά είχα ανάγκη να μεταδώσω στον κόσμο αυτό το συναίσθημα που πνιγόταν μέσα μου και ζητούσε να εξωτερικευθεί. Είχα την ανάγκη να ταυτιστώ και να ταυτιστούν οι άνθρωποι όλου του κόσμου, να γίνουμε όλοι μια γροθιά κόντρα στη μοναξιά και τη λησμονιά που φέρνει ο χρόνος.

Τα συναισθήματα σας όταν πήρατε την απόφαση ή όταν πλησίαζε η κυκλοφορία; Αγωνία;

Αγωνία, ναι, είχα σίγουρα. Όχι όμως την αγωνία του συγγραφέα, πώς θα πάει το βιβλίο ή αν θα πουληθεί. Αρχικά, δεν θεωρώ ότι η συγγραφή είναι επάγγελμα. Δευτερευόντως, δεν μπορείς να επιβάλεις την αγορά μιας ποιητικής συλλογής. Το γεγονός ότι κοστίζει κάποια χρήματα είναι πιο πολύ πρακτικό, κάπως πρέπει να
πληρωθεί το χαρτί και ο κόπος όσων το επιμελήθηκαν. Η αγωνία μου λοιπόν ήταν περισσότερο που θα δω γραμμένο το όνομά μου σε ένα βιβλίο και όλο το βάρος στις πλάτες μου που αυτό συνεπισύρει. Ξέρετε, εμείς σηκώνουμε πάνω μας το συναίσθημα όλου του κόσμου που δεν έγραψε, ή τουλάχιστον που δεν έγραψε
ακόμα.

κ. Μαυροειδή είστε μια γοητευτική κυρία κι έχετε επιπλέον δύο κόρες. Ποια η άποψη σας για τα δυσάρεστα στον καλλιτεχνικό κόσμο και γενικά στην τέχνη με τις καταγγελίες για σεξουαλική ή παντός είδους παρενοχλήσεις;

Δεν έχω λόγια πραγματικά. Η τέχνη είναι η ανύψωση του πνεύματος πάνω και πέρα από τα ανθρώπινα, είναι η εκλέπτυνση του πνεύματος και η αναγωγή του σε ένα πεδίο υπερ-ανθρώπινο. Όσα συμβαίνουν δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη. Αφορούν σε ανθρώπους που βρέθηκαν στα μονοπάτια της για τους λάθος λόγους, για να καταχραστούν μια εξουσία που ίσως προσφέρει κάποιες φορές ο τομέας, εις βάρος ανθρώπων που μέσα από την τέχνη προσπαθούν να εκφράσουν την ψυχή τους. Είναι αδιανόητο και νοιώθω μόνο ντροπή, όμως για μένα τέτοιες καταστάσεις σε τίποτα δεν αφορούν την τέχνη.

Covid 19, πανδημία, πρωτόγνωρες καταστάσεις με εγκλεισμό – φυλάκιση κατ’οίκον μιας ολόκληρης χώρας εδώ κι ένα χρόνο. Οι πολίτες νοιώθουν κόπωση από τα μέτρα, θλίψη, απογοήτευση και μελαγχολία. Η ποίηση τι μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο αυτές τις κρίσιμες στιγμές;

Μπορώ να σας πω κ. Τασσώ,τι προσφέρει η ποίηση σε αυτούς που ξέρουν να την αφουγκράζονται. Είναι διέξοδος, ταξίδι, ελπίδα. Και, παρακαλώ, δώστε βάση στις λέξεις που επέλεξα, δεν είναι τυχαίες. Ακόμη και όταν η ποίηση είναι απλώς ανάμνηση της ομορφιάς, της χαράς ή της νεότητας, αποτελεί έναν λόγο να χαμογελάσεις και να πεις «δεν χαθήκαμε ακόμα». Μέσω της ποίησης πλάθεις τον κόσμο που θέλεις εσύ για να μπορέσεις να κρατηθείς. Τον φαντασιώνεσαι και, γιατί όχι, προσπαθείς και να τον δημιουργήσεις. Παίρνεις και δίνεις κουράγιο, έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Ο εγκλεισμός και η φυλάκιση αφορούν μόνο στο σώμα, η ψυχή δεν φυλακίζεται από κανέναν ιό και κανένα νόμο. Η ψυχή γεννήθηκε για να αιωρείται ελεύθερη ακόμα μέσα και από το πιο βαθύ χαράκωμα. Και μην ξεχάσουμε πως, η μεγαλύτερη άνθιση στις τέχνες έχει ανα τους αιώνες σημειωθεί μέσα ή μετά από δυσκολίες της ανθρωπότητας. Επομένως, σε ό,τι αφορά το κομμάτι της ποίησης, μόνο θαύματα μπορώ να περιμένω όταν θα βγούμε από αυτή την κατάσταση. Ίσως και να μας χρειαζόταν ένα διάλειμμα, για να επαναπροσδιορίσουμε ποιοι είμαστε και πού πάμε, για να βρούμε το χρόνο να λάμψουν οι τέχνες ξανά.

Στη συλλογή της Έλενας Μαυροειδή συναντάμε ποικίλη θεματολογία. Ποίηση
ερωτική , κοινωνική , προβληματισμού με διάχυτο λυρικό στοιχείο και
ευαισθησία.

Άτιτλο 42.
Στη σκιά της αγάπης εκλιπαρούσε
μια ηλιακτίδα…
…..
Μα η αγάπη,
λευκά φτερά φορούσε και πέταγε μακριά…
…..
Κι άφηνε πάντα τη ελπίδα,
στον αόριστο χρόνο…
…..
Για μια μέρα,
για έναν μήνα,
για έναν χρόνο,
για μια ζωή…

Έλενα τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής σας είναι άτιτλα. Γιατί αυτή η επιλογή σας;

– Ένοιωσα πως δεν μπορώ να τιτλοφορήσω ένα συναίσθημα. Μια λέξη μου φαινόταν φτωχή για να το περιγράψει. Και μοιάζει κάπως σαν να επιβάλλεις στον αναγνώστη τι να αισθανθεί. Η ποίηση έχει τόσες πολλαπλές αναγνώσεις, που θεωρώ άδικο να κατευθύνω εγώ κάποιον ως προς το τι να δει μέσα της.
…………..
Ξεκίνησα την συνέντευξη σας με ένα από τα αποφθέγματα σας που συμπεριλαμβάνει η συλλογή. Με την άδεια σας δημοσιεύω ακόμη ένα από την σελίδα 22:
Τόση απέραντη θάλασσα,
τόσο γαλάζιο απλώνεται μπροστά μας
κι εμείς κρατήσαμε τα όνειρα μας αταξίδευτα…

Κέρκυρα , η γενέθλια πόλη σας. Η διαμονή σας όμως είναι στην Αθήνα. Η Κέρκυρα τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;

Γνωρίζετε κ.Γαΐλα, σίγουρα το στίχο του Σεφέρη «όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει». Αυτό ακριβώς αισθάνομαι για την Κέρκυρα. Ταξίδεψα στη ζωή μου πολύ, η πατρίδα όμως ζούσε πάντα μέσα μου και πονάει η απουσία της. Για μένα η Κέρκυρα είναι πολύ περισσότερα από μια καταγωγή. Είναι η μάνα μου, ο πατέρας, το σπίτι και η νιότη μου. Το παιδί που έχω μέσα μου και έτρεχε ξυπόλητο να παίξει στη γειτονιά γιατί τα παπούτσια το ενοχλούσαν. Η έμπνευσή μου.

 Η σύμφυτη ευαισθησία της ποιήτριας Έλενας Μαυροειδή την οδήγησε στην
καλλιέργεια των γραμμάτων γεγονός ανιχνεύσιμο στην συλλογή της. Συλλογή
γραμμένη με γλώσσα στρωτή ,πυκνό λόγο και πνεύμα ανθρωπιστικό και
λυρικό.

Η ενασχόλιση σας Έλενα με την λογοτεχνία σας έφερε ποιο κοντά σε ποιους ποιητές και συγγραφείς; Αγαπημένος σας όχι ποιητής αλλά συγγραφέας;

Δεν θέλω να κρύψω το τι είμαι. Έχω διαβάσει αρκετά. Όμως διάβασα κυρίως αφού έγραψα. Ήθελα να μείνω ανεπηρέαστη από τους καταξιωμένους, μα δεν μπορεί κανείς να συγκριθεί με τον Ελύτη ή το Σεφέρη άλλωστε. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν, βρήκα ομοιότητες με άλλους ποιητές που δεν είχα διαβάσει ακόμα. Αυτό είναι κ. Τασσώ και η τρανή απόδειξη ότι η ψυχή η ποιητική είναι μία και πορεύεται ενιαία στους αιώνες. Ωστόσο, μίλησα με τον Ελύτη στο Μονόγραμμα και έκλαψα τόσο πολύ θυμάμαι. Και εκεί ήταν που το συναίσθημά μου ξεχείλισε και είπα μέσα μου «πρέπει να τα πω».

Σας παρακολουθώ στον λογαριασμό σας στο facebook και παρατηρώ ότι σας αρέσουν πολύ οι περίπατοι στην εξοχή. Άλλο σας χόμπι;

Έχω έναν παράξενο ορισμό για τα «χόμπι». Για μένα χόμπι είναι να γράφω, να ακούω μουσική, να φροντίζω τα λουλούδια μου, να διεκπεραιώνω τις καθημερινές μου υποχρεώσεις. Αν δεν αγαπάς οτιδήποτε κάνεις, μην το κάνεις καθόλου. Και εγώ βάζω στα πάντα λίγη αγάπη, επομένως, αν θες να το ονομάσουμε «χόμπι», η ζωή
είναι το χόμπι μου και η φύση για μένα είναι ο ναός που η ψυχή μου συναντά το Θεό. Δεν περπατάω για το περπάτημα. Περπατάω για να Τον συναντήσω και να νοιώσω σε όλο μου το είναι την ευγνωμοσύνη που μπορώ να δω όλη αυτή την ομορφιά κάθε μέρα.

Ευχαριστώ για την συνέντευξη Έλενα και σας εύχομαι συνεχή ανέλιξη στο δύσκολο χώρο της ποίησης.
ΕΛΕΝΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ
Τα μονοπάτια της σιωπής.
Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ.
Τασσώ Γαΐλα.

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.