Ζωή στις σταχτες

  Ατελείωτες μέρες, ώρες που μοιάζουν με αιώνιες, ένας κόκκινος ουρανός που θα θέλαμε να είναι λόγω της δύσης του ηλίου αλλά είναι η φωτιά που καίει τα πάντα γύρω μας. Πόνος, θλίψη, φόβος, απελπισία. Αυτά είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα των ημερών.

  Ο άλλοτε γαλανός αττικός ουρανός έγινε γκρι από τους καπνούς, νιφάδες πέφτουν. Δεν είναι χιόνι. Βρέχει πόνο. Τις ονομάζουν στάχτη, τέφρα, αποκαΐδια. Για τους ειδικούς κι όσους δεν έχουν πληγεί από τη μανία της φωτιάς, ναι όντως έτσι είναι. Για εκείνους όμως που το έζησαν είναι τα όνειρα, οι αναμνήσεις, ο μόχθος και οι κόποι που χάθηκαν.

  Είναι εύκολο, όταν δεν έχει χτυπήσει η καταστροφή τη δική μας πόρτα, να λέμε πως τα σπίτια και οι καλλιέργειες ξαναγίνονται. Όμως εκείνοι οι άνθρωποι δεν έχασαν απλώς τοίχους, ηλεκτρικές συσκευές ή χωράφια. Κάηκαν μαζί με αυτά οι αναμνήσεις, οι ευχάριστες οικογενειακές στιγμές, ο ιδρώτας, ο κόπος για την εργασία τους, η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

   Κάποια στιγμή η φωτιά θα σβήσει, η στάχτη θα κατακαθίσει στο έδαφος. Τότε θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος φόβου κι αγωνίας. Οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί του έχουν αποδώσει τον όρο “η επόμενη μέρα”. Ο καινούριος Γολγοθάς που καλούνται να ανέβουν οι πληγέντες λέγεται γραφειοκρατία. Επαγγελματίες εμπειρογνώμονες θα εκτιμήσουν με ψυχρού υπολογισμούς το μέγεθος της ζημιάς του εκάστοτε πυρόπληκτου και θα εκδώσουν ένα τιμολόγιο. Πώς κοστολογούνται; Με ποια κριτήρια; Πόσο αξίζουν οι προσπάθειες μιας ολόκληρης ζωής; Ποια είναι η τιμή για το περιβάλλον, το ζωογόνο δάσος ; Πόσο κοστίζουν τα άγρια ζώα που απανθρακωθήκαν;

  Ακόμη και το ίδιο το φυσικό περιβάλλον θα περάσει από τη συγκεκριμένη διαδικασία. Οι καμένες εκτάσεις στα λόγια κρίνονται αναδασωτέες. Όμως οι περιοριστικές διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, η έλλειψη συμπόνιας των πολιτικών κομμάτων και η απληστία του ανθρώπου για χρήμα συντελούν στο να αποκατασταθεί ένα μικρό τμήμα. Η αναδάσωση, κατά κύριο λόγο, γίνεται από τους ίδιους τους κατοίκους των κατεστραμμένων περιοχών, ιδιώτες και εθελοντικές ομάδες.

  Στην υπόλοιπη μη αναδασωτέα έκταση θα εγκατασταθεί οτιδήποτε μπορεί να συντελεί στον εκσυγχρονισμό, την προσέλκυση επενδύσεων και στη άνοδο των οικονομικών δεικτών.

  Η φύση σε δεύτερη μοίρα. Οι ζωές ας μείνουν στη στάχτη.

Άρθρο της Μαίρης Παπά

Facebook Comments Box