Υγεία

Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι μια συχνή, χρόνια πάθηση, η οποία είναι δυνατόν να προληφθεί και να θεραπευθεί. Χαρακτηρίζεται από περιορισμό της ροής του αέρα στους βρόγχους, η οποία οφείλεται στη φλεγμονώδη αντίδραση αυτών, έπειτα από την εισπνοή βλαβερών σωματιδίων.

Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι οι πνεύμονες να «αδειάζουν» δύσκολα από τον αέρα που περιέχουν (δύσκολη εκπνοή). Αυτή η δυσκολία μεταφράζεται σε παγίδευση αέρα μέσα στους πνεύμονες στο τέλος της εκπνοής (υπερδιάταση), σε δυσκολία και στην εισπνοή (δύσπνοια) και στο αίσθημα της εύκολης κόπωσης. Η ΧΑΠ είναι μια νόσος η οποία περιλαμβάνει τη χρόνια βρογχίτιδα και το πνευμονικό εμφύσημα, αλλά διαφέρει από το βρογχικό άσθμα.
Από ΧΑΠ πάσχουν 600 εκατομμύρια άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, σε όλον τον κόσμο. Aποτελεί διεθνώς την 3η αιτία θανάτου και υπολογίζεται πως ήταν υπεύθυνη για 3.2 εκατομμύρια θανάτους το 2019.  Στην Ελλάδα, σύμφωνα με μελέτη της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, πάσχει το 8,4% του γενικού πληθυσμού άνω των 35, δηλαδή περίπου 600.000 Έλληνες. Οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν.

Κύριο αίτιο της νόσου είναι το κάπνισμα (90% των περιπτώσεων). Ωστόσο δεν αναπτύσσουν όλοι οι καπνιστές ΧΑΠ, γεγονός που υποδηλώνει ότι συγκεκριμένοι γενετικοί παράγοντες τροποποιούν τον κίνδυνο για κάθε άτομο. Η ατμοσφαιρική ρύπανση και επαγγελματικοί παράγοντες που προκαλούν έντονη ή παρατεταμένη έκθεση σε σκόνη, χημικά ή αναθυμιάσεις μπορεί να προκαλέσουν ΧΑΠ και να αυξήσουν τον κίνδυνο της ασθένειας στους καπνιστές. Επίσης έχει διαπιστωθεί ότι και η παθητική έκθεση στον καπνό του τσιγάρου, συνεισφέρει στα συμπτώματα του αναπνευστικού και περιορίζει τη λειτουργία των πνευμόνων.

Η ΧΑΠ αποφράσσει τους βρόγχους (αεραγωγούς) και καταστρέφει κυριολεκτικά τους ιστούς των πνευμόνων. Οι βλάβες αυτές από ένα σημείο και μετά είναι μη αναστρέψιμες. Δυστυχώς μόνο αφού καταστραφεί το 50-60% των πνευμόνων ο ασθενής αρχίζει να έχει σοβαρά συμπτώματα. Έτσι τα συμπτώματα της ΧΑΠ συνήθως αρχίζουν ήπια. Οι πάσχοντες συμβιβάζονται με τον χρόνιο, παραγωγικό βήχα, με τη δύσπνοια ή με την εύκολη κόπωση την οποία αποδίδουν συνήθως σε έλλειψη άσκησης και δεν επισκέπτονται τον γιατρό τους. Επίσης ενδέχεται να παρουσιάζουν σφύριγμα της αναπνοής (συριγμός) και συχνά κρυολογήματα (λοιμώξεις του αναπνευστικού). Δυστυχώς όταν προχωρήσει αρκετά πλέον η νόσος ο ασθενής αρχίζει να έχει σοβαρά συμπτώματα και 2-3 κρίσεις επιδείνωσης (παροξύνσεις) τον χρόνο. Αν ο ασθενής συνεχίσει να αγνοεί τα ενοχλητικά συμπτώματα του βήχα, της απόχρεμψης και του εύκολου λαχανιάσματος (δύσπνοια) και συνεχίζει να καπνίζει, αφήνει τη νόσο να εξελιχθεί στην πιο προχωρημένη της μορφή, που μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια κατά την ηρεμία, αναπνευστική ανεπάρκεια και να τον καθηλώσει στο σπίτι.

διάβασε και αυτό  Δεν ανοίγουν τα σχολεία στην Πέλλα

Όταν ο καπνιστής ή η καπνίστρια παρουσιάζει κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα  πρέπει να συμβουλευτεί τον ειδικό γιατρό που είναι ο πνευμονολόγος. Η βασική εξέταση στην οποία θα υποβληθεί είναι ένα λειτουργικό τεστ της αναπνοής που λέγεται σπιρομέτρηση.

Από τη στιγμή που κάποιος έχει προσβληθεί, αυτό που μπορεί να επιτευχθεί με τη θεραπεία είναι να ελαττωθεί η ένταση των ενοχλητικών συμπτωμάτων και να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής του. Επίσης η κατάλληλη θεραπεία μαζί με τη διακοπή του καπνίσματος θα συντελέσουν στην αναχαίτιση της επιδείνωσης της ΧΑΠ με το χρόνο. Τέλος η τακτική ιατρική παρακολούθηση, μαζί με τη σωστή θεραπεία και τον ετήσιο αντιγριπικό εμβολιασμό μπορεί να ελαττώσουν τις λοιμώξεις που προκαλούν την έξαρση των συμπτωμάτων της ΧΑΠ (παροξύνσεις).

Η βάση της θεραπείας της ΧΑΠ σήμερα είναι βρογχοδιασταλτικά φάρμακα σε εισπνοές. Τα φάρμακα αυτά ανήκουν σε δύο ομάδες, τους β2-διεγέρτες και τα αντιχολινεργικά και προκαλούν διαστολή (άνοιγμα) των βρόγχων, ευκολότερη αναπνοή, λιγότερη δύσπνοια, καλύτερη δυνατότητα άσκησης και λειτουργίας στην καθημερινή ζωή. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης μπορεί κανείς να παίρνει μόνο β2-διεγέρτη ή μόνο αντιχολινεργικό ή και τα δυο μαζί.

Γενικότερα ο ασθενής με ΧΑΠ θα πρέπει να υιοθετήσει έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, χωρίς κάπνισμα και με καθημερινή άσκηση. Ακόμα και ένα απλό περπάτημα μισή ώρα την ημέρα στο ρυθμό που ο καθένας μπορεί, βοηθά πολύ σωματικά και ψυχολογικά. Πολύ καλό επίσης είναι, αποδεχόμενος αλλά και πολεμώντας πλέον σοβαρά την ασθένεια του, να επανέλθει ενεργά στις κοινωνικές του δραστηριότητες, τις οποίες ενδεχομένως είχε διακόψει λόγω της δύσπνοιας.

Κοντζιάλης Θεόδωρος

διάβασε και αυτό  ΚΛΕΙΣΤΟΙ ΟΙ Βρεφονηπιακοί Σταθμοί Βόνιτσας, Μοναστηρακίου, Δρυμού, Παλαίρου και Κατούνας

Πνευμονολόγος

 

Facebook Comments Box

Απάντηση