ΎΠΑΡΞΗ …ΑΝΥΠΑΡΞΊΑΣ…

Για πρώτη φορά κατά τή γνώμη μου, καί κατά τή γνώμη πολλών άλλων φίλων καί γνωστών μου, εμείς και η χώρα μας διάγουμε στο έπακρον την εγκληματικότητα.
Στις πόλεις μας, στη γειτονιά μας, αλλά ακόμη και μέσα στο σπίτι μας,ο φόβος,ο τρόμος για την ασφάλεια μας θα έλεγα, είναι εμφανέστατος. Από τό πουθενά, καί παρά τά όσα μέτρα που επιφύλαξης καί πρόληψης πιθανόν νά πάρεις, μπορεί ανά πάσα στιγμή νά κινδυνέψει η σωματική σου ακεραιότητα,η περιουσία σου, η υγεία σου γενικότερα.
Ακόμη καί ο περιβόητος και πολυδιαφημισμένος θεσμος του “Αστυνόμου της γειτονιάς “,ΠΟΤΕ δεν ίσχυσε, ποτέ δεν τον είδαμε…
Ακόμη καί μπροστά σε Αστυνομικό τμήμα πρόσφατα έγινε έγκλημα,με ανήμπορους ή αδιάφορους τους ελάχιστους αστυνομικούς να αντιδράσουν!
Δεν μας φτάνει η όλη ανέχεια που μας έχουν οδηγήσει ΌΛΕΣ οι Κυβερνήσεις χρόνια τώρα,με αρνητικές πρωτιές σε πάρα πολλές περιπτώσεις, έχουμε και αυξημένο κατακόρυφα τόν φόβο της ύπαρξης μας την επόμενη στιγμή της ημέρας!
Ο πολιτισμός μιας χώρας και ενός λαού κατά κύριο λόγο όπως πιθανότατα όλοι μας γνωρίζουμε, εξαρτάται από τρεις παράγοντες. Τρία πράγματα.
Υγεία, παιδεία, ασφάλεια.
Δυστυχώς και στα τρία αυτά πράγματα, έχουμε να…μετράμε μόνο ανυπαρξία!
Τά ποσοστά, τά “γκάλοπ”καί η καθημερινές μας δραστηριότητες,το υποδεικνύουν.
Καί όταν δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς είμαστε χρεωμένοι για νά βγάλουμε τον επιούσιο καί για να είμαστε όσο μπορούμε και γίνεται εντάξει με τις βασικές μας υποχρεώσεις, τότε ασφαλώς ΚΑΊ η ψυχολογία μας είναι στά.. τάρταρα το με ο,τι αυτό συνεπάγεται για εμάς τους ίδιους, τίς οικογένειές μας, τίς συναναστροφές μας!
Ας αναλάβουν επιτέλους τις οποίες ευθύνες τους οι διαχειριστές της ζωής μας, ας “δημιουργήσουν” έναν καλό λόγο ύπαρξης των, προσφοράς στον συνάνθρωπο, και ας μήν τον βλέπουν μονάχα ως..όχημα μεταφοράς της ματαιοδοξίας των και του περαιτέρω πλουτισμού των..
Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, και κυρίως οι “έχοντες καί κατέχοντες “,οι πολιτικοί και..άλλοι , ότι η αθανασία ΔΕΝ υπάρχει για κανέναν απολύτως, καί ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να..αναχωρήσουμε ξαφνικά κι αναπάντεχα για .. άλλους τόπους μακρινούς κι αγνώστους..
Καί ότι αυτο που θά αφήσουμε όλοι μας πίσω για νά θυμούνται οι επόμενες γενιές, είναι ΜΟΝΆΧΑ τα έργα. Τά θετικά έργα!
Έτσι μέχρι τότε θά είχε αληθινή αξία τελικά η ζωή μας και η ζωή τους τους.

άρθρο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ