Κάθε καλοκαίρι ειδικότερα, αντιμετωπίζουμε χρόνια τώρα το ίδιο πρόβλημα,σαν λαός καί
σάν κράτος. Βλέπουμε νά καίγονται τά δάση μας, όσα βέβαια απέμειναν πλέον,οι περιουσίες μας, ακόμη καί συνάνθρωποι μας.
Οι πυροσβέστες,οι μόνοι που δεν φταίνε, τρέχουν νά προλάβουν ο,τι πιθανόν μπορούν, πολλάκις καί κατόπιν εορτής όπως έχει συμβεί και αποδειχθεί,στο παρελθόν από λανθασμένες ή καθυστερημένες εντολές των ανωτέρων τους.
Καί στο τέλος κάθε καταστροφής,οι ανευθυνοϋπευθυνοι, Δημοτικοί άρχοντες, πολιτική
προστασία, Αρχές καί φορείς, για αποποίηση των ευθυνών τους, προσπαθούν νά επιριψουν
τά λάθη και τίς πιθανές παραλείψεις τους,οι μεν στους δε!
Πολλά χρόνια τώρα, από όσο γνωρίζουμε, γίνονταν κάθε είδους προσπάθειες από τους
συνδικαλιστές του Πυροσβεστικού Σώματος για ανανέωση του στόλου των πεπαλαιωμένων
οχημάτων, όπως και της υλικοτεχνικής των δομής,με νέα,σύγχρονα μέσα.
Όπως καί ΣΟΒΑΡΉ αύξηση του προσωπικού κατάσβεσης, νέων, άρτια εκπαιδευμένων
πυροσβεστών.
Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι γινόμαστε θεατές τών υπερπροσπαθειων των απλών κυρίως
πυροσβεστών που ρίχνονται στις φλόγες, αψηφώντας ακόμη και για τή δική τους σωματική
ακεραιότητα, προκειμένου νά διαδώσουν ο, τι μπορούν καί προλαβαίνουν, τις περισσότερες
φορές χωρίς σωστό συντονισμό από τους ανώτερους των.
Θα αναφέρω δύο τρία παραδείγματα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστούν, που φανερώνουν
όλα τά παραπάνω, αλλά κυρίως τό ψυχικό τους σθένος.
Πρίν αρκετά χρόνια στους σεισμούς του Αιγίου, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης τών εκεί
πυροσβεστών, αλλά και πολλών άλλων που είχαν προσέλθει για ενίσχυση,ο τότε
Αξιωματικός Πυροσβεστικού Σώματος ονόματι ΚΌΛΛΙΑΣ Γρηγόριος, έμαθε ότι η σύζυγος
του είχε χάσει τή ζωή της απο τόν σεισμό εκείνο.
Θρηνώντας,ΔΕΝ εγκατέλειψε λεπτό τις προσπάθειες του για τήν ανεύρεση καί διάσωση
πιθανών ζώντων συνανθρώπων του!
Ένας άλλος επικεφαλής ομάδας πυροσβεστών ονόματι Άγγελος ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΆΝΝΗΣ, όταν
κατάλαβε ότι είχαν εγκλωβιστεί από φωτιά ξαφνικά τρεις από τήν ομάδα του,ΔΕΝ έφυγε
προκειμένου νά γλυτώσει ο ίδιος, αλλά προσπάθησε νά τούς τραβήξει από εκείνη τή πύρινη
κόλαση νά σωθούν, πράγμα που τελικά δεν κατάφερε.
Το μόνο που κατάφερε ήταν νά υποστεί καθολικά εγκαύματα σέ ολόκληρο τό σώμα του, να
μεταφερθεί σέ νοσοκομείο αναίσθητος, νά υποστεί αμέτρητες χειρουργικές επεμβάσεις
αποκατάστασης του στην χώρα μας αλλά κυρίως και στην Αμερική,και όλα αυτά χωρίς καν
τή στοιχειώδη έστω βοήθεια της πολιτείας!, και μέχρι σήμερα να ταλαιπωρείται και νά
υποφέρει.
Αλλά τό κυριότερο χωρίς νά έχει μετανιώσει ούτε μία στιγμή μέχρι σήμερα για εκείνη την
απέλπιδα προσπάθεια του νά σώσει ζωές!
Καί μια ακόμη περίπτωση να αναφέρω, όταν στις δασικές πυρκαγιές στην Ηλεία πριν από
χρόνια, ανώτερος αξιωματικός Πυροσβεστικού Σώματος έδωσε λανθασμένες εντολές όπως
είχε αποδειχθεί εκ των υστέρων, νά περάσουν από σημείο που ΔΕΝ έπρεπε λόγω αλλαγής
ανέμου πυροσβέστες, με αποτέλεσμα να κινδυνέψουν σοβαρά κατά την επιστροφή των,
διερχόμενοι από εκείνο τό σημείο!
Καί βέβαια σε πολλές άλλες δασικές πυρκαγιές όλοι μας ίσως έχουμε γίνει μάρτυρες κάποια
στιγμή, ελάχιστοι πυροσβέστες να προσπαθούν και νά μήν προλαβαίνουν!, ακριβώς λόγω
της ελλιπούς δύναμης των.
Όλα τά παραπάνω καί άλλα τόσα, είναι ίσως δυνατόν νά προβλεφθούν κατά μεγάλο
ποσοστό,αν η πολιτεία επιτέλους κάνει αυτό που πρέπει για τήν πρώτα καί πάνω απ' όλα
για πρόληψη,
πχ,καθαρισμός χόρτων καί κλαδιών, διάνοιξη αντιπυρικων ζωνών, φροντίδα λειτουργίας
πυροσβεστικών κρουνων καί δεξαμενών νερού, χρησιμοποίηση παροπλισμένων μέσων
εντόπισης εστιών πυρκαγιάς, περιπολίες συνεχείς καθ' όλη τη διάρκεια του θέρους καί επί
24ωρου βάσεως,στρατιωτών καί πυροσβεστών,κ.ά.
Καί βέβαια,εν τέλει,να υπάρχει τέλεια συνεργασία μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης,πολιτικής
προστασίας και Πυροσβεστικού Σώματος.
Χωρίς να τα …φορτώνουμε ΟΛΑ και ΜΌΝΟ στην περίφημη κλιματική αλλαγή, που σίγουρα
ωστόσο υπάρχει…
Είθε αυτό τό καλοκαίρι νά μήν γίνουνε ξανά θεατές στο ίδιο έργο…
άρθρο Γιώργου Παναγιωτακόπουλου
Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα την άνοιξη του 1957, από γονείς Αρκάδες, και μεγάλωσε στην Καλλιθέα. Εργάστηκε στο πυροσβεστικό σώμα και έχει σπουδάσει προγραμματισμό, χειρισμό Η/Υ και γαλλική γλώσσα. Υπηρέτησε και το συνδικαλιστικό κίνημα στον εργασιακό του χώρο, από το 1993-1995, ως εκλεγμένο μέλος της τότε Πανελλήνιας Ένωσης Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος, αλλά και ως αντιπρόσωπος Πυροσβεστικού Σώματος στην ΑΔΕΔΥ. Από πολύ μικρός έδειξε ξεχωριστή κλίση στην καλλιτεχνία. Στη νεανική του ηλικία, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό (αθλητής στίβου Πανιωνίου και ΟΣΦΠ, ποδοσφαιριστής ερασιτεχνικών ομάδων και διαιτητής ποδοσφαίρου εθνικών κατηγοριών), τη δημοσιογραφία (υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας “Αθλητική Ηχώ”) και τον κινηματογράφο (έχει συμμετάσχει και σε ταινίες, ενώ σε μία από αυτές, το “Είναι Υπερεπείγον”, του σκηνοθέτη Παύλου Φιλίππου, με τον αείμνηστο Ντίνο Ηλιόπουλο και άλλους γνωστούς ηθοποιούς, βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το 1986). Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη συγγραφή. Πολλοί στίχοι του μελοποιήθηκαν και τραγουδήθηκαν από γνωστές ερμηνεύτριες όπως η Ελίζα Μαρέλλη κ.ά. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 2006 με το συμβολικό-μεταφορικό τίτλο “Υγρές κουβέντες” και η δεύτερη “Υγρές κουβέντες 1+2” το 2007. αποκομίζοντας πολύ καλές κριτικές. Ασχολήθηκε επίσης, με την πολιτική και τα δημοτικά δρώμενα της πόλης του, λαμβάνοντας μέρος και σε δημοτικές εκλογές ως Δημοτικός Σύμβουλος.