Οι αληθινές φιλίες δεν έχουν όριο ηλικίας, τον Κώστα Νεστορίδη τον γνωρίζω από μικρό παιδί, δεν είναι μόνο ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ είναι ο άνθρωπος που ήταν και συνεχίζει να είναι δίπλα σε όποιον τον χρειαστεί παρά την ηλικία του.
Ο συνεργάτης δημοσιογράφος Βασίλειος Νικόλαος Βιτσιλογιάννης πριν λίγες ημέρες του πήρε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στο μεγάλο ομογενειακό site www.greekcitytimes.com την οποία θέλαμε να δημοσιεύσουμε ανήμερα των γενεθλίων όμως επισκιάστηκε από την απώλεια του Μίμη Παπαϊωάννου για τον οποίο θα έχουμε ένα αφιέρωμα τις επόμενες ημέρες στην διαδικτυακή σελίδα www.Kalitheapress.gr και για αυτό την αναρτούμε σήμερα 
Ο Κώστας Νεστορίδης γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1930. Είναι Έλληνας πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε ως επιθετικός και πρώην προπονητής. Είναι από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας της ΑΕΚ και ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες και σκόρερ του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Κώστας Νεστορίδης ήταν το μικρότερο από τα τρία παιδιά του Έλληνα Πόντιου Γιώργου και Κυριακής που έφτασαν στη Θράκη ως πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Ο ίδιος και τα αδέρφια του, Χρήστος και Νόπη, βίωσαν έντονα την οικονομική εξαθλίωση και τους αγώνες της προσφυγικής ζωής στα παιδικά τους χρόνια. Οι εργασιακές δυσκολίες που αντιμετώπισαν επανειλημμένα οι γονείς του, επηρέασαν τον νεαρό Νεστορίδη και αποτέλεσαν πολλαπλάσια κριτήρια για τις όποιες αποφάσεις του κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Ο Νεστορίδης ταξίδεψε από τους χωματόδρομους της Δράμας στα χωράφια της Καλλιθέας όπου η οικογένειά του αναγκάστηκε να μετακομίσει αναζητώντας δουλειά και στη συνέχεια στα χωράφια της Πρέβεζας, όπου κατέφυγαν στην Κατοχή.
Το 1950 ο Νεστορίδης προσφέρθηκε εθελοντικά στην Πολεμική Αεροπορία για να παίξει στην Ελληνική Στρατιωτική ομάδα, όπου άρχισε να σκοράρει πολλά γκολ και συμμετείχε στο CISM Football Cup. Στο τέλος της διετής θητείας του δήλωσε άλλα τέσσερα χρόνια ως ανακλητός και παρέμεινε στο στρατό συνολικά έξι χρόνια. Ωστόσο, σε έναν αγώνα εναντίον της ιταλικής στρατιωτικής ομάδας το 1956, προέκυψε ένα πολιτικό ζήτημα σχετικά με το πώς ένας απλός στρατιώτης χωρίς να είναι αξιωματικός συμμετείχε στη Στρατιωτική ομάδα για τόσα χρόνια. Τότε του έγινε πρόταση για δουλειά στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά εκείνος αρνήθηκε και αποχώρησε από τη Στρατιωτική ομάδα.
Ήταν εύκολη ή δύσκολη η ζωή για σένα στην παιδική σου ηλικία αφού προερχόσουν από προσφυγική οικογένεια και η οικογένειά σου πήγε μετά από ένα νέο ξεκίνημα στην Ελλάδα;
Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα… Ήρθε ο πόλεμος και έγινε ακόμα πιο δύσκολος. Η πείνα ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Φανταστείτε ότι από μικρή εργαζόμουν ως παπουτσιού για να συνεισφέρω στα οικονομικά της οικογένειας.
Σε ποια ηλικία θυμάσαι τον εαυτό σου να παίζει ποδόσφαιρο;
Θα έλεγα πέντε έξι χρονών από πολύ μικρός. Η μητέρα μου μου έφτιαξε μια μπάλα από κουρέλια γιατί τότε δεν υπήρχαν μπάλες. Το έπαιξα μέχρι να σκιστεί και γύρισα στη μητέρα μου να μου το φτιάξει. Στη γερμανική Κατοχή έπαιζα με την μπάλα όταν με αντιλήφθηκαν Ιταλοί στρατιώτες, έβλεπαν τι ακροβατικά έκανα με την μπάλα και μου έδιναν καραμέλες, σοκολάτες και ψωμί.
Έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο στις μέρες μας;
Φυσικά , έχει αλλάξει. Παλιότερα προπονούμασταν δύο ή τρεις φορές και εργαζόμασταν το πρωί. Θα έλεγα ότι ήμασταν πιο ταλαντούχοι. σήμερα πρέπει πρώτα να είσαι επαγγελματίας αθλητής. Ετοιμάσαμε τα πάντα για να μπει η επόμενη γενιά ποδοσφαιριστών και να απολαύσει αυτό το επάγγελμα.
Πώς θα περιγράφατε το παρελθόν και το παρόν του ποδοσφαίρου; Οι οπαδοί των ομάδων έχουν γίνει πιο φανατικοί σε σχέση με αυτό στο παρελθόν και ποιος ο λόγος;
Είναι πολύ διαφορετικό, παλιά οι φίλαθλοι έβλεπαν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα δίπλα-δίπλα.
Μπορείς να εκφράσεις πώς ένιωσες στα εγκαίνια του «OPAP ARENA», της ποδοσφαιρικής εκδήλωσης της ΑΕΚ στο νέο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας;
Συναισθήματα…Όταν σε αυτό το γήπεδο ως παίκτης και ως προπονητής έχεις περάσει τόσα πολλά. Χαρά, λύπη, τραυματισμοί, πανηγυρισμοί για όλα. Όλα αυτά περνούν από το μυαλό μου για μια στιγμή και ήθελα να τρέξω να πάρω μια μπάλα και να στείλω τη μπάλα στο δοκάρι για να ακούσω αυτή τη γνωστή λέξη “Γκολ” άλλη μια φορά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ. Οι οπαδοί φώναζαν το όνομά μου και εκεί για μια στιγμή νόμιζα ότι είχα αγώνα. Ευχαριστώ όλο τον κόσμο από τα βάθη της καρδιάς μου!
Πόσα χρόνια έμεινες στην ΑΕΚ;
Ως παίκτης και προπονητής 15 χρόνια. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια, η αγάπη του κόσμου παραμένει μαζί μου μέχρι σήμερα.
Πιστεύεις ότι η ΑΕΚ παίζει καλό ποδόσφαιρο σήμερα;
Πιστεύω ότι παίζει το καλύτερο και πιο θεαματικό ποδόσφαιρο του σήμερα. και είναι μόνο η αρχή. Ο πρόεδρος μας Δημήτρης Μελισσανίδης θα δώσει τη δυνατότητα στην ομάδα μας να είναι στο πρώτο πρωτάθλημα στην Ελλάδα και ανταγωνιστική στην Ευρώπη.
Τι θα συμβούλευες τους φιλάθλους όλων των ομάδων;
Θέλω να τους πω ότι το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο άθλημα στον κόσμο.
Κοιτάζοντας πίσω στη ζωή σας τι θα λέγατε ότι έχετε κερδίσει και για το οποίο είστε περήφανοι;
Αυτό που κέρδισα από το ποδόσφαιρο δεν ήταν χρήματα. Δεν έπαιξα για αυτό. Κέρδισα σεβασμό, δόξα και αγάπη από όλους τους παίκτες όλων των ομάδων και φυσικά από όλους τους φιλάθλους μέχρι σήμερα. Και πάλι, θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους οπαδούς από τα βάθη της καρδιάς μου.
επιμέλεια συνέντευξης Δημήτρης Μπιζιώτας