Είναι γνωστό «στoυς παροικούντες της Ιερουσαλήμ» πώς η Τουρκία αποτελεί κράτος αρωγό και συνεργάτη τζιχαντιστών. Υπάρχουν ακόμα και επίσημες δηλώσεις για την εφαρμογή του νόμου της Σαρία ή και υποκινήσεις σε βίαιες πράξεις ισλαμικής χροιάς από χείλη κυβερνητικών και αξιωματούχων στην Τουρκία. Επίσης, υπάρχουν και αποδείξεις πώς η Τουρκία κάνει χρήση μισθοφόρων τζιχαντιστών σε διάφορα εμπόλεμα πεδία, όπως στην Λιβύη και στην Συρία.
Είναι μια τακτική που δυστυχώς όμως ουδείς δύναται να της προσάψει ευθύνη καθώς οι δικές της δυνάμεις με το δικό της εθνόσημο και διακριτικά δεν αναφέρονται πουθενά σε αυτά τα πεδία- αντιθέτως χρησιμοποιούνται οι ομάδες των τζιχαντιστών οι οποίοι και δρουν ως μισθοφόροι της ή όπως είχαν δράσει τα γνωστά «πράσινα ανθρωπάκια» στην Κριμαία. Παράλληλα, η Τουρκία δραστηριοποείται και στη παροχή εξοπλισμού προς τις τζιχαντιστικές ομάδες μέσω του παράνομου εμπορίου όπλων όπως πολλάκις έχει αποδειχθεί από τα γεγονότα, κάτι που είναι δύσκολο να σταματήσει αν δεν τεθεί εμπάργκο επίσημα από το UNSC.
Διατηρώντας τα παραπάνω στο μυαλό μας, θα πρέπει να αναλυθεί ένα σενάριο όπου η Ελλάδα θα δεχτεί αρχικά ομάδες τέτοιων ατόμων μέσα από τις ροές των μεταναστών που εισβάλλουν ουσιαστικά στα ελληνικά σύνορα, γεγονός που θα επιτρέψει σ΄αυτά τα άτομα να μην είναι εντοπίσιμα από τις ελληνικές αρχές. Αρκετοί εξ αυτών μετά μπορούν να βγουν ελεύθερα από τα «τρύπια ΚΥΤ» τα οποία διαθέτει η χώρα μας – ας μην λησμονούμε πως οι περισσότεροι που έρχονται και αιτούνται ασύλου έχουν πλαστά έγγραφα και στοιχεία και στη συνέχεια βρίσκονται ακόμη και αφού έχει απορριφθεί η αίτησή τους να διαμένουν στη χώρα μας.
Παράλληλα, θα πρέπει να τονιστεί και η σημασία των «φωλιών» που υπάρχουν σε διάφορα σημεία της περιφέρειας της Ελλάδας, όπου έχει αποθηκευτεί εξοπλισμός (κυρίως ΑΚ και άλλα όπλα από τα Βαλκάνια) και είναι διαθέσιμα από εγκληματικά δίκτυα με σχετικά φτηνές τιμές (αναφορά EUROPOL 2020 & 2021) ώστε να μπορούν να τα διακινούν.
Σε ένα σενάριο, λοιπόν, πολεμικής έντασης με την Τουρκία, θα είναι δυνατόν να υπάρξουν/λειτουργήσουν εντός του εσωτερικού της Ελλάδας, ιδιαίτερα σκληρές ομάδες με εμπειρία σε πολεμικά πεδία και γνώση/χρήση πολεμικών όπλων. Πυρήνες τέτοιων ομάδων διασκορπισμένες σε αστικά κέντρα άλλωστε ως πρακτική, είδαμε τόσο στην Συρία (κυρίως Τουρκμένοι ) καθώς και στην Ουκρανία (εδώ επισημαίνεται η τακτική κυρίως) αλλά και σε περιοχές όπως στην Βοσνία παλαιότερα (με τζιχαντιστές).
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό και την δημιουργία πιθανών θυλάκων με δυνατότητα χτυπημάτων φθοράς και πλήγματος στο αίσθημα ασφάλειας πολιτών, θα ήθελα να θέσω τα παρακάτω ερωτήματα:
– Πέρα από VIP στόχους, όπως πρεσβείες και πολιτικά πρόσωπα, ποια μέτρα έχουν ληφθεί για την προστασία πολιτικών δομών αλλά και υποδομών υπηρεσιών της χώρας; Εδώ τίθεται το ιστορικό παράδειγμα της επίθεσης στην Βομβάη το 2008, όπου Πακιστανοί ακραίοι ακρωτηρίασαν την δυνατότητα λειτουργίας δομών στη πόλη για μια εβδομάδα σχεδόν. Θα πρέπει δε να τονισθεί ότι η Ινδία τελούσε υπό συνθήκες ειρήνης και όχι πολέμου.
– Ποια ενημέρωση υπάρχει στους πολίτες σε παρόμοια θέματα ασφαλείας και πώς μπορεί να υπάρξει αντιμετώπιση από τους ίδιους σε κάτι τέτοιο; Έχουν οδηγίες όπως το Ευρωπαϊκό «τρέξε κρύψου επικοινώνησε» ή σε όσους γνωρίζουν καλύτερα το «τρέξε, κρύψου, αντέδρασε»; Σε ένα μεγάλο χώρο όπου θα βρεθεί πολύς κόσμος τί είδους δράσεις προτείνονται από τις Αρχές;
– Σε περίπτωση που υπάρχει πλήγμα τόσο στην περιφέρεια των συνόρων μας, ανατολικά και βόρεια μια ταυτόχρονη «καμπάνια χτυπημάτων» από τέτοιες ομάδες πόσο αντιμετωπίσιμες είναι ειδικά με την διασπορά δυνάμεων που θα έχουμε, καθώς και την εμφανή έλλειψη εκπαίδευσης σε αυτό το αντικείμενο της συντριπτικής πλειοψηφίας των υπηρεσιών τάξης στην χώρα μας;
– Τι δυνατότητα υπάρχει επίσης για την προληπτική απομόνωση τέτοιων ομάδων, ειδικά σκεπτόμενοι πώς η χώρα μας ήδη μετράει 500.000 και παραπάνω αλλοδαπούς με νόμιμα έγγραφα διαμονής και πάνω από 350.000 σε αναμονή αλλοδαπούς βασιζόμενοι στον αριθμό αιτήσεων ασύλου προς τις Αρχές; Παρακαλώ να ληφθεί υπόψη και η σχετική απόκλιση καθώς σίγουρα κάποιοι είναι παράνομα εντός χώρας χωρίς καμία καταμέτρηση.
– Τι δυνατότητα αντίδρασης υπάρχει επίσης αν αυτές οι ομάδες τζιχαντιστών ενσωματωθούν με άλλα εγκληματικά δίκτυα αλλοδαπής επίσης φύσης (από Βαλκάνια λ.χ.) και κινηθούν προς δράση σε περιοχές εκτός αστικών ιστών;
Τα παραπάνω καλό θα είναι να πάψουν να αποτελούν μόνο ερωτήματα και να αποτελέσουν σημεία στα οποία η χώρα μας οφείλει να προετοιμαστεί ειδικά τη δεδομένη χρονική στιγμή, όπου η Τουρκία χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό σε καθημερινή βάση εναντίον μας
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας