«Σώζοντας την ελπίδα» της Αρετής Παληού – Συνέντευξη
Συνέντευξη στην Τασσώ Γαΐλα
Η 19χρονη Αρετή Παληού γεννήθηκε στη Χίο και είναι κόρη του εκδότη Γιάννη Παληού της οικογενείας με …παλιά ιστορία στο χώρο του ΚΚΕ…
Από τον παππού στον εγγονό που λέει η παροιμία, εδώ έχομε να κάνουμε με «κληρονομιά» ιδεολογίας, κι από τον παππού Νικολή φτάνομε στις… εγγονές και, σταματάμε σήμερα στην Αρετή, την μικρότερη κόρη του εκδότη Γιάννη Παληού κι αυτό όχι τυχαία…
Ένα δώρο, ευχαριστήρια πράξη για την αναφορά σε άρθρο μου συγγραφέα του εκδοτικού οίκου του Γιάννη Παληού «Άλφα πι», περιείχε μερικά βιβλία του οίκου του κι ανάμεσα τους το «Σώζοντας την ελπίδα», συγγραφέας Αρετή Παληού…
Την ίδια σκέψη… κάνομε φιλύποπτοι αναγνώστες, το μαχαίρι και το πεπόνι… Πάμε να δούμε αν είναι έτσι τα πράματα;
Απρίλης του 2017 και η Αρετή κυκλοφορεί ένα παιδικό-εφηβικό βιβλίο- το πρώτο στην εργογραφία της- με άξονα το προσφυγικό μεταναστευτικό πρόβλημα που ταλανίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τα ακριτικά νησιά και την ιδιαίτερη πατρίδα της τη Χίο.
Σαφώς αν το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει 3-4 χρόνια πριν θα ανήκε στα πρωτότυπα του είδους της διαφορετικότητας αλλά πλέον είναι τόσο μεγάλη η προσφορά βιβλίων του είδους που προσωπικά θεωρώ τόλμημα την κυκλοφορία του βιβλίου.
Το Αιγαίο βουλιάζει από την προσφυγιά, τη μετανάστευση, το δουλεμπόριο, ευαίσθητο μα συνάμα πολυφορεμένο το προσφυγικό που ενέπνευσε την νεαρή Αρετή…
— Αρετή, θέλω να σας ρωτήσω τελικά και μετά πάροδο δυο ετών που γράψατε το βιβλίο σας, ο πρόσφυγας είναι ο συνάνθρωπος που οικειοθελώς και άνευ σχεδίου πήρε τα όρη και τα βουνά για να βγει στο Αιγαίο κι από εκεί στην Ευρώπη ή έχομε να κάνομε με καλά οργανωμένη από την παγκοσμιοποίηση μεταφορά δύστυχων σκλάβων που θα τους υπηρετούν και όχι προσφύγων; Το ψάξατε καθόλου τώρα που οι πρώτες σας εντυπώσεις έχουν καταλαγιάσει;
– Κοιτάξτε να δείτε. Το προσφυγικό κ. Γαΐλα ήταν απλώς μια στιγμιαία αφορμή για να γραφτεί το βιβλίο. Από κει και πέρα, ο κάθε αναγνώστης διαβάζοντας το, το μεταφράζει όπως εκείνος θέλει. Έτσι γίνεται με κάθε μορφή τέχνης. Και γι αυτό το λόγο εγώ δεν το ονομάζω παιδικό-εφηβικό βιβλίο… Το ονομάζω παραμύθι-αλληγορία για να κοιμηθούν γλυκά οι μικροί και να ξυπνήσουν οι μεγάλοι.
Από κει και πέρα, το ζήτημα είναι βαθειά πολιτικοκοινωνικό κι απ’ αυτό θα υπάρξουν σίγουρα τραγικές απόρροιες, όπως και γίνετε άλλωστε (πορνεία, δουλεία, και γενικότερα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας). Η αφετηρία όμως του προβλήματος είναι σε κάθε περίπτωση το καπιταλιστικό ζήτημα που γεννά πόλεμο και προσφυγιά. Ο πρόσφυγας δεν εγκαταλείπει την πατρίδα του από πεποίθηση. Την εγκαταλείπει από βαθιά ανάγκη επιβίωσης, πράγμα που μου φαίνεται αδιανόητο στον 21ο αιώνα. Οποιαδήποτε άλλα σενάρια περί σχεδίου μουσουλμανικής εξάπλωσης, μου φαίνονται αστεία και απαίδευτα. Η διάδοση της μουσουλμανικής παράδοσης θα είναι απλώς μια συνέπεια.
— Πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας η Αρετή …στα ίχνη Αίσωπου και Κριλόφ(;), ας δούμε τι μας λέει η ίδια για το βιβλίο της.
– Όπως ανέφερα και παραπάνω, το βιβλίο μου είναι ένα παραμύθι-αλληγορία για να κοιμηθούν με γλυκά όνειρα τα μικρά παιδιά και να ξυπνήσουν οι γονείς τους. Γράφτηκε μέσα σε δυο ώρες, κατά τη διάρκεια λογοτεχνικού διαγωνισμού. Είναι μια ιστορία με συνεχείς συμβολισμούς. Φαινομενικά παρουσιάζεται ως παιδική, στην πραγματικότητα όμως, πίσω από τα σύμβολα έχω προσπαθήσει να κρύψω βαθιά νοήματα. Η συνεργασία της πονηρής γάτας με το αγνό περιστέρι, να σώσουν την ελπίδα νικώντας το κακό γεράκι , τον Πόνο. Ο μεγάλος αγώνας δυο ζώων από διαφορετικό βασίλειο, να αψηφήσουν τη διαφορετικότητα τους, να συνεργαστούν, να παλέψουν, για να φέρουν σε όλο τον κόσμο την Χαρά και την Ευτυχία.
— «Σώζοντας την ελπίδα» ο τίτλος του πρωτόλειου της Αρετής Παληού/ εκδόσεις Άλφα πι, δηλαδή του μπαμπά της… Η συγκυρία της επιτυχίας στο μαθητικό διαγωνισμό να έφερε και την έκδοση του βιβλίου; έχομε δηλαδή να κάνομε με κάτι τυχαίο ή η Αρετή θα συνεχίσει στο χώρο της λογοτεχνίας; Προβληματίζομαι και … τη ρωτάω.
– Εγώ σαν Αρετή κ. Γαΐλα, από μόνη μου, πιθανά δεν θα έπαιρνα τέτοια πρωτοβουλία. Από μικρή που ξεκίνησα να γράφω δεν είχα στο μυαλό μου ούτε το εμπόριο ούτε το κέρδος. Ότι έχω γράψει είναι πραγματική κατάθεση ψυχής. Από κει και πέρα, μάλλον ο εκδότης της οικογένειας, ο πατέρας, έκρινε ότι άξιζε να «εκμεταλλευτεί» την γραφίδα μου. Δεν ήταν η επιτυχία στον διαγωνισμό που τον παρακίνησε, γιατί νωρίτερα είχαν υπάρξει κι άλλες. Μάλλον τον γλυκό μου πατέρα και εκδότη, τον συγκίνησε η επιθυμία μου να «Σώσω την ελπίδα»… Παρ’ όλα αυτά, δεν νομίζω πια να εγκαταλείψω το χώρο της συγγραφής.
— Και με ποιο είδος λόγου σκοπεύετε να ασχοληθείτε; Μυθιστόρημα; ή θέλετε να συνεχίσετε στο χώρο του εφηβικού βιβλίου;
– Δεν θα ήθελα να θέσω όρια σ’ αυτό. .. Ό,τι με εμπνέει σε κάθε περίπτωση θα ασκήσω. Παρ’ όλα αυτά βρίσκω το μυθιστόρημα πιο ενδιαφέρον.
— Αρετή, πρωτοετής φοιτήτρια στο ΑΠΘ , Ιστορία-Αρχαιολογία. Από τους δυο κλάδους σας συγκινεί κάποιος ιδιαίτερα και γιατί;
– Μάλλον προτιμώ την ιστορία. Όχι ότι η Αρχαιολογία δε μου φαίνεται ενδιαφέρουσα, κάθε άλλο. Απλώς επιθυμώ να λάβω περισσότερες φιλολογικές γνώσεις. Επιπλέον η δουλειά του αρχαιολόγου απαιτεί μεγάλη σωματική αντοχή, κι εγώ αγαπώ περισσότερο τη θεωρία. Δεν νομίζω ότι μπορώ να αντέξω τέτοιου είδους χειρονακτική εργασία.
— Αν όμως δεν ακολουθούσατε την ‘πεπατημένη’ Λύκειο-Πανεπιστήμιο, θα τολμούσατε την επιλογή χειρονακτικού επαγγέλματος και ποιου;
– Φυσικά, θα το τολμούσα. Απλά θα ήθελα να σχετίζεται με κάποια μορφή τέχνης. Θα ήθελα να ασχοληθώ με τη κατασκευή κοσμημάτων, ή και με το πλέξιμο.
(Εδώ να σημειώσω ότι δεν κάνει αναφορά στην ήδη υπάρχουσα ενασχόληση της στην οικογενειακή επιχείρηση με αναγνώσεις κειμένων σε παρουσιάσεις βιβλίων).
— Είπατε προτιμάτε την ιστορία. Τι είναι Ιστορία; Δύσκολη ερώτηση έ; Και πια περίοδος ιστορική σας γοητεύει περισσότερο;
-Ο ορισμός της ιστορίας; Χμ… Η γραπτή απεικόνιση κάθε πτυχής του αξιόλογου παρελθόντος. Ιστορική περίοδος που με ενδιαφέρει περισσότερο, είναι αυτή της Ιστορίας του Βυζαντίου .Έχω αρχίσει όμως τώρα στο Πανεπιστήμιο να συμπαθώ και την Αρχαία.
— Ο χώρος της εκπαίδευσης είναι δύσκολος, η ανεργία «κτυπά ταβάνι». Σαν εκπαιδευτικός-αν ασχοληθείτε- θα επιλέξετε το νησί σας τη Χίο ακολουθώντας τα βήματα της αδελφής σας της Χριστίνας που και διδάσκει στο νησί και έχει συνδικαλιστεί;
– Αν αποφασίσω να γίνω εκπαιδευτικός, μάλλον δεν θα πρέπει να γίνω τόσο επιλεκτική… Ειδικά ο χώρος της φιλολογίας στον οποίο θα εργαστώ εγώ, είναι εξαιρετικά κορεσμένος. Παρ’ όλα αυτά, ναι, θα ήθελα να γυρίσω στο νησί μου.
— Αρχή φοιτητικής ζωής, νέα ζωή μακριά από την οικογένεια… Αρετή μας περιγράφετε μια μέρα της νέας καθημερινότητας σας;
-Πρωτόγνωρη αυτή η ερώτηση κ. Γαΐλα. Λοιπόν, η καθημερινότητα μου ακόμα προσαρμόζεται. Κατά μέσο όρο πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο δυο μιαμισάωρα τη μέρα. Κατά τα άλλα, έχω ξεκινήσει γυμναστήριο, και επίσης βγαίνω με φίλους. Διαβάζω τη λογοτεχνία που εγώ επιλέγω και ακόμα βλέπω τις ταινίες που δεν μπόρεσα να δω κατά την διάρκεια των Πανελληνίων. Οι πρώτες εντυπώσεις από την φοιτητική ζωή είναι απερίγραπτες! Πολύ όμορφες και ξέγνοιαστες. Είναι απαραίτητος όμως ο αυτοέλεγχος, για να διατηρούνται όλα σε μια ισορροπία. Δεν σας κρύβω ότι στα σχέδια μου είναι να βρω και μια δουλειά που να ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου…
— Η οικογένεια της νεαρής Αρετής έχει «βαθειά σχέση» με το χώρο του Κ.Κ.Ε. Πρόκειται για μια από τις πλέον αγωνιστικές και παλαιότερες <κόκκινες> οικογένειες του νησιού.Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά, απ’ τον παππού στον εγγονό ότι και να διαλέξουμε Αρετή, ‘κολάει’ στην περίπτωση σας; Ασχολείσθε με την πολιτική;
– Είμαι οργανωμένη στην ΚΝΕ αρκετά χρόνια και θα ασχοληθώ με την πολιτική όσο αρμόζει στην ηλικία μου και όσο το επιτρέπουν οι υπόλοιπες ανάγκες-υποχρεώσεις μου .Είναι υποχρέωση του φοιτητή να αντιλαμβάνεται το πώς κινούνται τα νήματα και να αφυπνίζεται, εφόσον έχει διαλέξει το δρόμο της γνώσης και της πνευματικής φώτισης. Η μόδα του ‘απολιτίκ’ μου προκαλεί γέλιο και θυμό μαζί.
— Να τολμήσω μια λίγο αγενή ερώτηση; Μήπως ακολουθείτε από κεκτημένη ταχύτητα τις οικογενειακές πολιτικές επιλογές;
– Βασική αρχή του κομμουνιστή, είναι η ευσυνειδησία. Συνεπώς δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να ασκηθεί πίεση για να ακολουθήσω κι εγώ τον ίδιο δρόμο. Σίγουρα βέβαια το μυαλό μου είχε ζυμωθεί από όταν ήμουν μικρή με τις αξίες της ενότητας, της ειρήνης, της ισότητας ευκαιριών και της ελευθερίας. (Αξίες που προβάλλει ο κομμουνισμός, και γι αυτό ευχαριστώ βαθιά την οικογένεια μου). Η ένταξη μου όμως στο χώρο ήταν καθαρά προσωπική μου επιλογή.
Στην πλατεία της Ομόνοιας.
Οι λέξεις στοίχειωσαν στο χαρτί/ο καιρός κιτρίνισε τις σκέψεις,/μερικές δεκάρες/οι νύχτες των ποιητών,/ο μικροπωλητής/ οράματα διαλαλεί./Ήμουν κι εγώ/μάρτυρας του Καβάφη/τον διάλεξαν από το σωρό/δυο Αλβανοί/να περνούν/για Έλληνες μετανάστες.-ποιήτρια: Κωνσταντίνα Σούλα-Τσαφαρά.
— Ένα σχόλιο για τους στίχους της εξαίρετης αυτής γυναικείας λυρικής φωνής;
– «Ο καιρός κιτρίνισε τις σκέψεις»… Πονάει αυτή η φράση. Πάντα ελπίζω ότι οι σκέψεις είναι ανεξίτηλες. Ξέρω όμως ότι είναι δραματικές και εύθραυστες στο χρόνο.
— Από τα πρώτα σας διαβάσματα, Αρετή, ποια ήταν εκείνα που σας βοήθησαν να αγαπήσετε την λογοτεχνία;
-Τα πρώτα μου διαβάσματα, ήταν παρέα με τον πατέρα μου. Μύθοι του Αισώπου, Όμηρος (Ιλιάδα-Οδύσσεια).Σαφώς ήταν τα πρώτα σπέρματα αγάπης για την λογοτεχνία. Για να γίνω όμως πιο ειλικρινής , έκανα τη λογοτεχνία κομμάτι της ζωής μου όταν άρχισα να διαβάζω ποίηση.
— Τώρα διαβάζετε κάποιο βιβλίο;
-Ναι, βέβαια. Τη< Μικρή ιστορία του κόσμου> του Ernst Gombrich.
— Αγαπημένος σας Συγγραφέας Αρετή;
- Ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος.
«Σώζοντας την ελπίδα» εκδόσεις Άλφα πι-Χίος. Πρώτη εμφάνιση στα γράμματα της Αρετής Παληού, έκδοση δίγλωσση, Ελληνικά, Αγγλικά- με μετάφραση Μέλης Βυζανιάρη-Τσακού και ιδιότυπη εικονογράφηση του Sayed Nabiullah Rahmatzada.
- Το παραμύθι απέσπασε το δεύτερο βραβείο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό του Φιλοτεχνικού Ομίλου Χίου, εις μνήμην του Χιώτη ποιητή Κώστα Χαλιορή και η νεαρή συγγραφέας του το αφιερώνει σε όσους δεν έχουν σταματήσει να ονειρεύονται και να προσμένουν ένα καλύτερο αύριο.
Πηγή: atexnos.gr
Ακολουθήστε το Kalithea Press στο Google News Feed, για να ενημερώνεστε σωστά και έγκαιρα
