“Ο ΜΠΕΜΠΗΣ” – Το νέο Βιβλίο της Βίλης Σωτηροπούλου παρουσιάστηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλίμου

24 Δεκεμβρίου 201924 Δεκεμβρίου 2019 Kalithe@Press 0 Σχόλια

Χωρίς Ανθρωπιά και Πίστη στις Αξίες Τα Άγρια μέσα μας δεν εξημερώνονται
Και τα Άξια δεν εξημερώνουν…

Λίγες μέρες μόνο μας χωρίζουν από την γέννηση του Θείου Βρέφους και Αυτές τι μέρες η σκέψη μας ακουμπά τις παιδικές ψυχές και κυρίως αυτές που στερούνται τα βασικά για την ανάπτυξή τους.

Κάποια παιδιά ενός κατώτερου θεού που συνεχίζουν να εισπράττουν την απαξία και να βιώνουν το μαρτύριο της κακοποίησης ή της απόρριψης , Συνεχίζουν να υπάρχουν σε ιδρύματα ,ανεπιθύμητα από την κοινωνία και πολλές φορές από τους ίδιους τους γονείς. Στην κοινωνία της κατανάλωσης και του ατομισμού δεν περίσσευαν ποτέ λίγα ψιχουλάκια γι’ αυτά τα παιδιά, που η εγκατάλειψη τα πληγώνει ανεπανόρθωτα, η απόρριψη τα σκοτώνει κάθε μέρα.

Αυτά τα παιδιά δεν «ευτύχησαν» με την γέννηση τους να συμβάλλουν στην οικογενειακή ευτυχία χαρίζοντας χαμογελά στο οικογενειακό τους περιβάλλον . Η παρουσία τους όταν δεν ήταν ανεπιθύμητη ήταν βάρος στον οικογενειακό προϋπολογισμό . Κατέληξαν σ΄ένα ίδρυμα , χωρίς μιλιά, με δακρυσμένα μάτια και ανείπωτο πόνο στις ψυχές τους για να μας θυμίζουν το μέτρο της ανθρωπιάς και του πολιτισμού μας.

Όπως συμβαίνει με τους ήρωες του μυθιστορήματος του νέου βιβλίου της Βίλης Σωτηροπούλου που παρουσιάστηκε την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου στην κατάμεστη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Αλίμου και περιέχει εκτός των άλλων πολλά βιωματικά στοιχεία .

Μια ιστορία που μπορεί να κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος, με αιχμηρές αλήθειες, έχοντας ως φόντο πέντε αδέρφια που απομακρύνονται από την δυσλειτουργική οικογένεια τους, με εισαγγελική εντολή .

“Ο “”Μπέμπης”” λατρεύει την μεγάλη του αδερφή την Φώφη και την λέει μαμά. Η διαδρομή του μπέμπη το επόμενο διάστημα περνάει από νοσοκομεία, ιδρύματα, υποψήφιους ανάδοχους. Χάνει την “”μαμά-Φώφη””. Μπροστά του σκιτσάρεται ο κόσμος των μεγάλων και μέσα του ρωγμές. Υιοθετείται και καλείται να σβήσει μνήμες. Υπακούει. Σαν τον Ορέστη και την Ηλέκτρα χωρίζονται τα δυο αδέρφια μα και τα άλλα σκορπίζονται σ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα….” Αυτό είναι το φόντο πάνω στο οποίο διάλεξε η συγγραφέας να ξετυλίξει την ιστορία της και μέσα από αυτή όλα όσα μπορεί να αντέξει κανείς …

Μια γροθιά στο στομάχι για μια πραγματικότητα που όλοι γνωρίζουν και όλοι επιμένουν να αγνοούν και για την νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας και κατ΄επέκταση της Ελληνικής Πολιτείας που αποδεικνύεται για άλλη μια φορά «αλλήθωρη». Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά για τα δικά μας παιδιά και άλλα για τα παιδιά που είχαν την ατυχία να χάσουν τους γονείς τους ή να έχουν γονείς που κάθε άλλο παρά ως τέτοιοι μπορούν να χαρακτηριστούν. Η δεύτερη κατηγορία παιδιών μπορεί να θεωρεί εαυτόν πολύ τυχερό όταν θα βρει θέση σε κάποιο ίδρυμα παιδικής «προστασίας και φροντίδας», θα αποτελεί ομάδα-στόχο φιλάνθρωπων, «προϊόν» που θα αποδεικνύει την φιλευσπλαχνία, τη μεγαλοψυχία και τη γενναιοδωρία κάποιων ανθρώπων των οποίων τα κίνητρα δεν είναι πάντα εμφανή και αθώα.

Πάντως η φιλανθρωπία προσδίδει αναμφίβολα κοινωνικό status μέσω της δημοσιότητας, στήνει ατομικό, κοινωνικό και πολιτικό προφίλ, δημιουργεί καριέρες και προσελκύει μεγάλα χρηματικά ποσά και οικονομικά οφέλη σε όσους θελήσουν να εμπλακούν με αυτήν είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Από την άλλη πλευρά η θλιβερή όψη του Κράτους (κεντρικής διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης) που σε πολλά από τα ιδιωτικά ιδρύματα αποδεικνύει περίτρανα την ανικανότητά της να προστατέψει αυτό που το Σύνταγμα επιτάσσει. Την παιδική ηλικία και τα δικαιώματα των ανηλίκων, πολύ περισσότερο.

“Ο Μπέμπης” είναι σαν να “γεννήθηκε” από την συγγραφέα , λίγο πριν τα Χριστούγεννα για να μας βοηθήσει να τα βιώσουμε διαφορετικά . Να συνειδητοποιήσουμε πως δεν αρκεί απλά να ευχηθούμε να έχουν όλα τα παιδιά του κόσμου την στοργή και την αγάπη που χρειάζονται για να μεγαλώσουν, αλλά να προσπαθήσουμε πραγματικά να κάνουμε αυτό που αναλογεί στον καθένα , για ένα μέλλον που να τους αξίζει …!

Για το βιβλίο μίλησαν η Ελευθερία Καλογιάννη, Κλινική κοινωνική λειτουργός, ψυχοθεραπεύτρια στη Διεύθυνση Υγείας και Πρόνοιας Νότιας Αττικής, ο Γεράσιμος Δεστούνης, Δραματοθεραπευτής στο «18 Άνω», συντονιστής συστημικών αναπαραστάσεων, ηθοποιός , η Μίνα Λαμπροπούλου, Φιλόλογος, ηθοποιός και η Αντα Πόμμερ, Συγγραφέας , καθηγήτρια δημιουργικής γραφής . Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν οι ηθοποιοί Υρώ Μανέ , Γιούλη Ζήκου και Γεράσιμος Δεστούνης .

Στην παρουσίαση του βιβλίου παρευρέθηκαν επίσης ο Δήμαρχος Αλίμου Ανδρέας Κονδύλης , ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Στέφανος Διαμαντής , ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Νίκος Αλβανός , οι δημοτικοί Συμβουλοι Γιάννης Μαριόλης , Τομης Αγγελόπουλος, Ντόρα Δανοχρήστου, η κ. Ανθούλα Λαμπίρη, Πρόεδρος της Επιτροπής Στήριξης κακοποιημένων παιδιών και ατόμων νεανικής ενηλικίωσης , αποφοίτων δομών προστατευόμενης φιλοξενίας παιδιών, καθώς και πολλοί φίλοι , συμμαθητές και συμμαθήτριες της συγγραφέως, από το 3ο Λύκειο Αλίμου , αφού τόσο η συγγραφέας Αντα Πόμμερ, όσο και οι ηθοποιοί Γιούλη Ζήκου και Υρώ Μανέ, που ήταν στο Πάνελ , όπως και η γράφουσα υπήρξαν φίλες και συμμαθήτριες.

Καλοτάξιδος λοιπόν να είναι “ο Μπέμπης” της Βίλης Σωτηροπούλου και είθε να φέρει στους αναγνώστες πέρα από την ψυχαγωγία , τον προβληματισμό και την αφύπνιση που χρειαζόμαστε όλοι για να βρίσκουμε την δύναμη να κάνουμε πάντα αυτό που πρέπει .

Γιατί τελικά η μόνη ανηθικότητα είναι να μην κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις, όταν πρέπει να το κάνεις….

Ντέπη Στενού