Άσιμος… Αυτός που δε… σιμώνεται, δεν πλησιάζεται εύκολα, κατά τον ίδιο! Όπως λέμε ασυμβίβαστος… ανένταχτος… πέρα από ταμπέλες και περιορισμούς…
Ο Εξαρχειώτης, με αφορμή τα «κλισέ» και τη σύγχρονη παρανόηση ιερών εννοιών σαν την «ελευθερία», την «ανεξαρτησία», την «επανάσταση»… αποφάσισε να θυμηθεί μια προσωπικότητα ορόσημο για τα Εξάρχεια και για τους απανταχού αληθινούς, καθαρούς ιδεολόγους. Όταν δεν μπορείς να… κλείσεις κάποιον στους προσδιορισμούς «μουσικός», «καλλιτέχνης», «πρωτοπόρος», «καινοτόμος», «ιστορική μορφή» κ.ά., διότι τις εκφράζει όλες και τις ξεπερνά κατά πολύ, τότε μιλάμε για τον Νικόλα… Μακρινές, ωστόσο παράλληλα «κρυστάλλινες» αναμνήσεις από τον Άνθρωπο, ο οποίος δεν εντάχθηκε στο σύστημα, πάλεψε το κατεστημένο, άσκησε δριμύτατη κριτική, ακόμα και ως προς το άτομό του, έθεσε εαυτό και «εγώ» στην… άκρη, ενώ φυσικά δε λύγισε ποτέ, παρά την αυτοκτονία του… Γιατί, προσωπικά θεωρώ ότι όσα είπε και βίωσε ο «Μπαγάσας» παραμένουν απίστευτα επίκαιρα και αφυπνιστικά μηνύματα, για όσους επιθυμούν να δουν και να ακούσουν, δίχως παρωπίδες και στεγανά. Αντί συνέντευξης, λοιπόν, αυτή τη φορά, στη συγκεκριμένη στήλη του «ΕΞ», για το φύλλο Δεκεμβρίου, αποσπάσματα –αυθεντικά χειρόγραφα κείμενα-, πολλά εξ’ αυτών, ανέκδοτα, κατάθεση ψυχής του «λάβαρου» των διαχρονικά νέων στην καρδιά και στο νου! Το σχετικό, έντυπο και φωτογραφικό, ακυκλοφόρητο υλικό παραχώρησαν στον Εξαρχειώτη ο αδερφός του Νικόλα Άσιμου, Δημήτρης Ασημόπουλος, καθώς και ο φίλος, εικαστικός, Φώτης Καραγεωργίου, με τον οποίο σχεδιάζουμε από κοινού να μεταφέρουμε έκθεσή του, με θέμα τον Άσιμο, στο κέντρο της Αθήνας. Προσδοκούμε, το συντομότερο. Επί του παρόντος, ο Νικόλας «απαντά»… Οι ερωτήσεις, δικές σας…
Ακολουθεί το εν λόγω πλούσιο ανέκδοτο έγγραφο (κείμενα, σημειώσεις, στίχοι κ.ά) και φωτογραφικό υλικό του Νικόλα Άσιμου…
