Κώστας Ξυλάς Μαζί και Απέναντι με τον Δημήτρη Μπιζιώτα

Ο Κώστας Ξυλάς ένας νέος καλλιτέχνης που είχα την τύχη να γνωρίσω πριν λίγα χρόνια και από τότε συγκαταλέγεται στους φίλους μου δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μου για τα “τραγούδια βιώματα” που ανακάλυψε σε ένα συρτάρι από τον πατέρα του. Τα τραγούδια του μπορείτε να τα ακούτε από το Kalithea Radio .

 Τα τραγούδια σου είναι από το ‘μπαούλο” αναμνήσεων του πατέρα σου πες μας λίγα λόγια για αυτά ;

Τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν πριν 50 χρόνια περίπου. Το καθένα έχει και την δική του ιστορία και κουβαλάει βιώματα και ακούσματα της τότε εποχής. Έτυχε κάποια στιγμή πριν αρκετά χρόνια να πέσει στα χέρια μου ή κασέτα που τα είχαν ηχογραφήσει ο πατέρας μου, με τον φίλο του τον Λούη στο σπίτι στην Ικαρία, με μια κιθάρα και ένα μπουζουκάκι και μου άρεσαν από τότε. Τα τραγούδαγα από τότε όταν πηγαίναμε για κιθάρα με τους φίλους μου και ήθελα κάποια στιγμή να βγουν κανονικά να ταξιδέψουν και να πάρουν τον δρόμο τους εκεί έξω.

 Τι σημαίνει για εσένα τραγούδι και μουσική ;

Θεωρώ πως για κάθε άνθρωπο, κάθε είδος τέχνης μεταφράζεται τελικά σε επικοινωνία. Είτε γράφεις μουσική είτε ακούς, επικοινωνούνται μηνύματα, συναισθήματα, αναμνήσεις ή και βιώματα, που άλλοι ταυτίζονται και άλλοι όχι ή όχι στον ίδιο βαθμό. Η μετάφραση μέσα στον καθένα και οι εσωτερικές διεργασίες που ακολουθούν είναι διαφορετικά. Σίγουρα δεν ταυτίζονται όλοι με όλα ούτε νιώθουν το ίδιο ακούγωντας ένα στίχο ή ένα μουσικό σημείο.

Για εμένα είναι ένας τρόπος να ξεσπάσω λίγο τις δικές μου μαυρίλες ή ασπρίλες, να τις επικοινωνήσω πρώτα μέσα μου, να τις επεξεργαστώ και να τις εκτονώσω δημιουργικά ή ειρηνικά αν θες. Άλλες φορές μπορεί να είναι απλά για διασκέδαση. Εξαρτάται πάντα από την ώρα και την “ανάγκη” της στιγμής. Δεν είναι κάτι που το κάνω για να ζήσω και από όταν έπαψε να είναι το διασκεδάζω πολύ περισσότερο γιατί μπορώ να το κάνω με τους δικούς μου όρους και συνθήκες.