Μικρά Ασία 100 χρόνια Μετά… Η πιο μαύρη σελίδα του Ελληνισμού ξυπνάει τις μνήμες
Αναμφισβήτητα η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί ένα από τα πιο ανεξίτηλα
σημεία της ελληνικής ιστορίας, αφού κάπου εκεί στο 1922 ολοκληρώνεται και το
όραμα της «Μεγάλης Ιδέας» ή «Αλυτρωτισμού».
Μετά την Συνθήκη των Σεβρών, που τροφοδότησε με ελπίδες το ελληνικό έθνος για
επεκτατισμό και αύξηση της επιρροής τους, ακολούθησε μία από τις χειρότερες
Γενοκτονίες του ανθρώπινου γένους, που σφράγισε με το χειρότερο τρόπο τον
ελληνικό όραμα.
Ένα μέρος του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία καταστράφηκε με τις εκδιώξεις και την
μαζική φυγή σχεδόν 1.000.000 Μικρασιατών προσφύγων που διασπάστηκαν σε
διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Τα πρώτα χρόνια για τους πρόσφυγες ήταν πολύ δύσκολα, αφού οι λεηλασίες και οι
βιαιοπραγίες αποτελούσαν το πιο συχνό φαινόμενο.
Η άφιξη και εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα επηρέασε βαθιά κάθε πτυχή
της ζωής, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική. Ο διαφορετικός τρόπος ζωής, τα
διαφορετικά πολιτιστικά στοιχεία και τα πολιτικά δικαιώματα μέρους των
προσφύγων δημιούργησε αρκετά προβλήματα προσαρμογής τους στον ελληνικό
πληθυσμό αλλά ταυτόχρονα επηρέασε και την σύνθεση του ίδιου του ελληνικού
πληθυσμού.
Η πορεία των προσφύγων από τη Μικρά Ασία διατηρεί μία πλούσια ιστορία που φέτος κλείνει τα 100 χρόνια.
Οι περιοχές που διασκορπίστηκαν, εγκαταστάθηκαν και δημιούργησαν τον δικό τους
τρόπο ζωής είναι πολλές, εκ των οποίων πολλές είναι κοντά στην Αθήνα, Η Καλλιθέα Νέα Φιλαδέλφεια, η Νέα Ιωνία, η Νέα Μάκρη και η Νέα Σμύρνη είναι μερικές από τις
περιοχές που βρίσκονται κοντά στο κέντρο της ελληνiκής πρωτεύουσας, ενώ πολλοί
συνοικισμοί υπάρχουν σε πολλές άλλες περιοχές, όπως το Αιγάλεω, τα Μέγαρα, το
Χαϊδάρι, κλπ.
Επί της ουσίας, η απορρόφηση των προσφύγων από την ελληνική κοινωνία
χρειάστηκε μερικά χρόνια για να ξεκινήσει και στην συνέχεια να φθάσει σταδιακά
μέχρι σήμερα, όπου μπορεί κανείς να μιλήσει για καθαρή ενσωμάτωση.
Μία από τις πρώτες περιοχές που κρατά τον γόρδιο με τους πρόσφυγες από τα πρώτα κι όλας χρόνια της έλευσής τους στα ελληνικά εδάφη είναι η Καλλιθέα και η Νέα Σμύρνη.
Πιο συγκεκριμένα, στην Καλλιθέα η αρχή δεν έγινε απευθείας αλλά σταδιακά με τις
πρώτες κατοικίες να εμφανίζονται κοντά στο 1930 και τον πρώτο συνοικισμό Νέας
Ζωής να εκτείνεται από περιοχές πλησίον της σημερινής πλατείας Δαβάκη μέχρι και
την Συγγρού, ενώ αργότερα ακολουθούν οι Τζιτζιφιές, Αγία Ελεούσα, τα Παλαιά
Σφαγεία και η Ανδρομάχης και όσο περνούσε ο καιρός εξαπλώνονταν σε περιοχές,
όπως ο Ταύρος και το Δουργούτι.
Ένα στοιχείο που αναγνωρίζει κάποιος από τους πρόσφυγες παρακολουθώντας την
ιστορία τους είναι ότι ανέκαθεν ήταν μαχητικοί και αγωνίζονταν παρά τις δυσκολίες
χωρίς να τα παρατήσουν. Έτσι, παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπιζαν
ανέπτυξαν σημαντική δράση και παρουσία ιδρύοντας Σωματεία και Συλλόγους, ενώ
παράλληλα εξέδιδαν εφημερίδες και περιοδικά και αναβάθμιζαν την εκπαίδευση των
παιδιών τους
Στις περιοχές γύρω από την Καλλιθέα οι πρόσφυγες κατάφεραν να αφήσουν πολύ
έντονα το στίγμα τους. Έχτισαν την εκκλησία του Αγιου Νικολάου, που βρίσκεται
στη Λεωφόρο Θησέως. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι εκδηλώσεις που έχουν θέμα την Μικρά Ασία τον Πόντο στην Προσφυγομάνα Καλλιθέα αποτελούν πόλο ΄ελξης πολλών κατοίκων.
Ο Δήμαρχος Καλλιθέας και Αντιπρόεδρος ΚΕΔΕ Δημήτρης Κάρναβος πριν μήνες μάλιστα πήρε την πρωτοβουλία δημιουργίας του “Δίκτυου πόλεων με Ποντιακές Κοινότητες”. Το δίκτυο ιδρύθηκε με την στήριξη της Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) προκειμένου να κινητοποιήσει τη διεθνή κοινότητα και τους Διεθνείς Οργανισμούς για την παγκόσμια αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων
Εκτός από την Καλλιθέα, η Νέα Σμύρνη είναι μία από τις πιο πολυπληθείς περιοχές
της Αθήνας σχεδιάστηκε για τους πρόσφυγες και αποτέλεσε το σπίτι για πολύ μεγάλο
αριθμό προσφύγων μετά τα πρώτα χρόνια της αναστάτωσης.
Η Νέα Σμύρνη ήταν από τις λίγες περιπτώσεις πανελλαδικά που μια προσφυγική
συνοικία σχεδιάστηκε εξαρχής ως αστική περιοχή.
Κάθε χρόνο οι μνήμες ξυπνούν, αλλά ιδιαίτερα η φετινή χρονιά που κλείνει ήδη έναν
ολόκληρο αιώνα από τον Μικρασιατικό Εφιάλτη τα συναισθήματα των ανθρώπων
που έζησαν εκείνη την περίοδο ή έζησαν μέσα από τις ιστορίες των δικών τους
ανθρώπων έχουν ένα λόγο παραπάνω να είναι πολύ πιο έντονα.
Το μυαλό γυρίζει τόσο αυτόματα αλλά και άθελα μας πίσω σε εκείνες τις
συνταρακτικές στιγμές που αποτέλεσαν την πιο μαύρη σελίδα του Ελληνισμού.
Φέτος οι εκδηλώσεις που τιμούν τις μνήμες από τη συμφορά της Μικρασιατικής
Καταστροφές είναι πάρα πολλές ανά την Ελλάδα σε περιοχές που διατηρούν τις
ρίζες τους οι πρόσφυγες και οι επόμενες γενιές τους. Τα αφιερώματα είναι αμέτρητα
και η μαζική συμμετοχή του κόσμου ασύλληπτα μεγάλη.
Ολόκληρος ο Σεπτέμβρης και Οκτώβριος περιλαμβάνουν πολλές εκδηλώσεις που
στόχο έχουν να υπενθυμίσουν στις παλιές και να μάθουν στις νέες γενιές μια πλευρά
της ιστορίας που δεν πρέπει να γνωρίζουν και να μην ξεχάσουν ποτέ, αφού οι ρίζες
τους βρίσκονται ακόμα κάπου στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Δεν θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά, αφού το παρελθόν εξακολουθεί να χτίζει
την ιστορία και το μέλλον αυτών των περιοχών.
Άλλωστε, οι μνήμες μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι πρωταγωνιστές μιας ιστορίας που θα διαβάσουν οι επόμενες γενιές, όπως αλώστε κάναμε και εμείς με τις προηγούμενες.
άρθρο Γιώργου Αθανασόπουλου απόφοιτου Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Μεταπτυχιακού Φοιτητή του Τμήματος Κοινωνιολογίας του
Παντείου Πανεπιστημίου με ειδίκευση στην «Ελληνική και
Ευρωπαϊκή Κοινωνία»
πηγή pontosnews ORASI TV
Ακολουθήστε το Kalithea Press στο Google News Feed, για να ενημερώνεστε σωστά και έγκαιρα
