Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, αποτυπώνει μία από τις πτυχές του λαϊκού πολιτισμού, την αγάπη για το ποδόσφαιρο σε εποχές που αυτό ήταν δεμένο με τη ζωή στη γειτονιά. Πρόκειται για το νέο βιβλίο του του Θανάση Σκρουμπέλου«1969 Το μπαράζ / Καλλιθέα, αγάπη μου», που παρουσιάστηκε την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας.
Όπως αναφέρουν οι εκδόσεις Τόπος: «Ιούνιος του 1969. ∆ικτατορία τότε και η ποδοσφαιρική οµάδα της Καλλιθέας δίνει αγώνα µπαράζ µε µια από τις “αγαπηµένες οµάδες” της χούντας, το Κορωπί, για την άνοδο στη Β’ Εθνική. Οι άνθρωποι που ίδρυσαν τον Γυµναστικό Σύλλογο Καλλιθέας έχουν καθαιρεθεί, κάποιοι από αυτούς βρίσκονται στις φυλακές και στις εξορίες.
Ο αγώνας γίνεται στη Χαλκίδα, παρουσία 10.000 φιλάθλων, µε νικήτρια την Καλλιθέα. Χιλιάδες λαού, παρά την απαγόρευση κάθε είδους συγκεντρώσεων και το ζοφερό κλίµα της εποχής, κατακλύζουν την πόλη της Καλλιθέας και πανηγυρίζουν έντονα. Το BBC µεταδίδει πως πρόκειται για “την πρώτη µαζική αντιδικτατορική εκδήλωση στην Ελλάδα”.
Ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης ήταν ο πανίσχυρος τοποτηρητής του δικτατορικού καθεστώτος στον χώρο του αθλητισµού. Με εντολή του, η Β’ Εθνική από δύο οµίλους διευρύνθηκε σε τρεις, οπότε ανέβηκε κατηγορία και το Κορωπί για να συµπληρωθούν οι όµιλοι!
“Έργα και ηµέρες” της χούντας των συνταγµαταρχών µε αφορµή ένα ποδοσφαιρικό συµβάν».
Ο Θανάσης Σκρουµπέλος, εκτός από συγγραφέας, είναι γνωστός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε Καλές Τέχνες (χαρακτική και αγιογραφία) στην Αθήνα και κινηµατογράφο στο Λονδίνο, µε υποτροφία της ∆ιεθνούς Αµνηστίας, ως διωκόµενος από τη δικτατορία. Έχει εργαστεί ως δηµοσιογράφος σε αθηναϊκές εφηµερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση (Τα παιδιά της Νιόβης του Κώστα Κουτσοµύτη) και τον κινηµατογράφο (Το πέρασµα, Αριάδνη µένει στη Λέρο, Καλή πατρίδα σύντροφε κ.ά.). Έχει σκηνοθετήσει ταινίες µεγάλου µήκους (Αλιόσσα, Χαβάη, Ο Τζώνης Κελν, Kυρία µου, την οµαδική Νέος Παρθενώνας, και τη σπονδυλωτή Η αυλή µε τα σκουπίδια κ.ά.).
Ασχολείται επίσης µε τη συγγραφή και τη µετάφραση θεατρικών έργων. Πιο γνωστά βιβλία του: Τα φίδια στον Κολωνό (1981, Τόπος 2016), Bella Ciao (Τόπος 2012), Μπλε καστόρινα παπούτσια (Τόπος 2007, 2016), Mαύρος Μακεδών (Τόπος 2010), Οι κόκκινοι βαρκάρηδες (Τόπος 2011) και οι νουβέλες Η ιστορία της Βέλβετ Παλµ (Τόπος 2012) και Η κόρη του Οιδίποδα (Τόπος 2015). Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία Κατίνα Μπέλο (Τόπος 2021), Σενάριο: από τη θεωρία στην πράξη και το ιστορικό Του Μπούκοβι την οµαδάρα… (2018). Το 2018 κυκλοφόρησε και το πρώτο του παιδικό βιβλίο µε τίτλο Ο Γάτος µου ο κλόουν ο Μαλόουν µε δική του εικονογράφηση, ενώ θα κυκλοφορήσει και το δεύτερο παιδικό βιβλίο του µε τίτλο Η Κατερίνα και το φεγγάρι.
Ομιλία αντιδημάρχου Καλλιθέας Λάζαρου Λασκαρίδη στη χθεσινοβραδινή παρουσίαση του βιβλίου του Θανάση Σκρουμπέλου «1969 το μπαράζ, Καλλιθέα αγάπη μου», στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης μας:
“Σε όλους όσοι επιμένουν να ασχολούνται ακόμα με το ερώτημα «αν το ποδόσφαιρο έχει σχέση με την πολιτική;» , πρέπει να τους πούμε ότι η απάντηση έχει δοθεί προ πολλού. Τουλάχιστον για εμάς που έχουμε ταξιδέψει με τους «Κόκκινους Βαρκάρηδες» και του «Μπούκοβι την Ομαδάρα» του εκλεκτού συγγραφέα Θανάση Σκρουμπέλου, τον οποίο έχω την εξαιρετική τιμή –ως αρμόδιος
αντιδήμαρχος- να καλωσορίσω στην πόλη μας. Κι όχι μόνο να τον καλωσορίσω αλλά και να τον
ευχαριστήσω διότι το «1969 το μπαράζ, Καλλιθέα αγάπη μου», έρχεται να ενισχύσει τα μάλα, την ελλιπή –έτσι κι αλλιώς- βιβλιογραφία για την πόλη μας και πολύ περισσότερο για τα αθλητικά δρώμενα σε αυτήν. Ο ακάματος εργάτης του γραπτού λόγου μιλά στην καρδιά μας. Τουλάχιστον αυτό έπραξε με τα δύο πρώτα βιβλία του που προανέφερα (κι εδώ πρέπει να τον ενημερώσω ότι έχω
διαβάσει και τις δύο εκδόσεις του δικού του Μπούκοβι, οι οποίες κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου σε περίοπτη θέση) κι αυτό κάνει και με την τελευταία του δουλειά. Διότι, το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ήταν ταξικό, τουλάχιστον κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Είχε αγκαλιαστεί αποκλειστικά και μόνο από λαϊκά στρώματα, εντός των οποίων σημειώνονταν και πάλι κοινωνικές αντιθέσεις. Δεν
είχε την ίδια θέση στην κοινωνία της εποχής ο αχθοφόρος του λιμανιού, που αγωνιούσε για την πορεία του Ολυμπιακού του, με τον μέσο υπάλληλο-κάτοικο πρωτευούσης που υποστήριζε τον από τότε αντίπαλο της πειραϊκής ομάδας, που στην πορεία έγινε «αιώνιος». Εκεί κάτω στον Πειραιά ξεπήδησαν από τον έμψυχο δυναμικό της ομάδας αθλητές που πήραν μέρος στη μάχη της
Ηλεκτρικής , έχασαν τη ζωή τους στο κίνημα του ’44, και εκτελέστηκαν ως αντιφρονούντες στην Κέρκυρα ζητώντας – ως τελευταία τους επιθυμία- να φορέσουν την ερυθρόλευκη φανέλα. Δέος με διακατέχει μόνο και στη σκέψη που θα αναφέρω τα ονόματα τους: Ανδρέας Μουράτης, Μιχάλης
Αναματερός, Νίκος Γόδας! Θα συνεχίσω με τους Μακρονησιώτες ερυθρόλευκους Γιώργο
Δαρίβα, Διονύση Γεωργάτο, Ηλία Μαλαμόπουλο και Νίκο Πολίτη και για να μην αδικήσω και την άλλη πλευρά (διότι είναι εμφανές σε ποια ανήκω) θα αναφερθώ και στον Αντώνη Παπαντωνίου, τον αδελφό του Γιάννη του «δάσκαλου», ο οποίος επίσης, κόλλησε ένσημα στο καταραμένο νησί.
Έχει γράψει άλλωστε γι’ αυτά και ο εκλεκτός συνάδελφος Μάκης Διόγος, ο οποίος βρίσκεται μαζί μας απόψε στο πάνελ, και έχει δώσει πολλά στην ερευνητική δημοσιογραφία και με τις «Μικρές Αθλητικές Ιστορίες» του, μέσα από τις οποίες ξεδιπλώνεται και ο αγωνιστικός ίστρος του Έβαλντ Λίνεν αλλά και οι πολιτικές καταβολές ομάδων όπως η Ζανκτ Πάουλι. Μαζί μας είναι και ο ξεχωριστός συνάδελφος Στέφανος Λεμονίδης, ο οποίος σε συνέντευξη που πήρε από τον κ. Σκρουμπέλο και δημοσιεύτηκε στο «Ευαγγέλιο μας» (οι υποψιασμένοι γνωρίζουν ποια εφημερίδα αποκαλούμε έτσι) μας ενημέρωσε ότι ο συγγραφέας μας ενώ βρισκόταν στην παρανομία -κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των
συνταγματαρχών-κατέβαινε κρυφά στο Καραϊσκάκη!
Ας έλθουμε όμως στα Καλλιθεάτικα και στο μπαράζ του 1969. Η ομάδα μας ιδρύθηκε με παρότρυνση της τότε δημοτικής αρχής και του ιστορικού δημάρχου της πόλης Γιάννη Γάλλου. Ακριβώς εκείνου που, όπως περιγράφει σωστά ο συγγραφέας, ήταν από τους πρώτους που συνελήφθησαν τον Απρίλιο των Συνταγματαρχών και οδηγήθηκαν στον Ιππόδρομο μαζί με άλλους Αριστερούς,
ανάμεσα στους οποίους δέσποζε η ευγενική μορφή του Ηλία Ηλιού. Και η «πεντάστερη» μας, είναι δημιούργημα της εποχής του Γάλλου. Με πρωταγωνιστές στην ίδρυσή της πρόσωπα
όπως οι αξέχαστοι Σπύρος Κερκύρας -παππούς του αγαπητού μας ενορχηστρωτή του «Ευαγγελίου» μας και πρώτος πρόεδρος της ομάδας- Τάκης Χιουρέας και Βασίλης Δεδούσης, ο ενεργός πάντα Σταύρος Καρακασίδης και κάποια ακόμα.
Και ναι! Η χούντα σε ‘κείνο το μπαράζ δεν ήθελε να ανέλθει κατηγορία η Καλλιθέα αλλά το Κορωπί, το οποίο είχε υπό τη σκέπη του ο απόλυτος άρχων του αθλητισμού, συνταγματάρχης Ασλανίδης.
Και πάλι ναι! Μπήκε στη μύτη των κρατούντων και η απόβαση των Καλλιθεατών στη Χαλκίδα και η επινίκια συγκέντρωση στη Δαβάκη. Απασχόλησαν ακόμα και το BBC!
Έχουμε πολλά να ακούσουμε και να μάθουμε απόψε και από τον πρόεδρο της ομάδας μας Σπύρο Παπαδόπουλο αλλά και από τον αθλητικό ιστοριοδίφη της πόλης μας Ιορδάνη Παραδεισόπουλο, ο οποίος με το λεύκωμα για τα 60 χρόνια του Εσπέρου, προσέφερε πολλά. Όμως, έχουμε πολλά και να διαβάσουμε μετά το τέλος της αποψινής εκδήλωσης στο «1969 το μπαράζ, Καλλιθέα αγάπη
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει
