Το κράτος είμαστε εμείς: “Βρισκόμαστε ως κοινωνία σε αδιέξοδο και αν δεν αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι δεν θα μπορέσουμε να αλλάξουμε ούτε τη χώρα”
Δυστυχώς από το παρελθόν αποτύχαμε σαν λαός και σαν κράτος. Κι έρχομαι στο σήμερα. Η διαφθορά έχει πέρασει μέσα στο πετσί της ελληνικής κοινωνίας. Απο παντού ακούς πράματα που σε κάνουν να διερωτάσαι αν είναι στην Ελλάδα που συμβαίνουν αυτά. Και το ερώτημα είναι: Πώς φτάσαμε ως εδώ; Πώς άνθρωποι που τάχθηκαν να υπηρετήσουν τον τόπο είχαν τελικά περισσότερη έγνοια για την προσωπική τους άνοδο παρά για το λαό! Όμως κάθε νέα κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει ως στόχο το ξερίζωμα του κακού!! Το μονο που θα σώσει τους Ελληνες ειναι να αλλάξουμε νοοτροπία σαν λαός. Στο ζήτημα όμως του κοινωνικού ορθολογισμού δυστυχώς δεν χωράει άλλο συμπέρασμα. Είμαστε μία χώρα με σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό ανορθολογισμού σε σχέση με τις χώρες που θέλουμε να συγκρινόμαστε. Τελείωσε αυτό.
Δεν ξέρω αν φταίει η τουρκοκρατία, δεν ξέρω αν φταίει η καθ ημάς ανατολή, δεν ξέρω αν φταίει που “δεν περάσαμε διαφωτισμό” (που περάσαμε), δεν ξέρω αν είναι θέμα ορθόδοξης παράδοσης κι αν η σχέση του καθολικισμού ή του προτεσταντισμού με τον ορθό λόγο είναι καλύτερη, είναι ζητήματα πολύπλοκα. Περιβαλλοντικές καταστροφές και όχι μόνο από τις πυρκαγιές ευθύνη εκείνων που το πράττουν, η ατιμωρησία, παιδοβιασμοί, φόνοι, έλλειψη μέριμνας προστασίας αυτής της έρμης χώρας και του λαού της . Ενός κράτους που μέχρι πρότεινος καμμιά κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε να εφαρμόσει τους απόλυτους νόμους. Γεγονός είναι ότι πρέπει να δούμε και τη ρίζα του προβλήματος πριν αποφανθούμε ότι φταίει η “τρέλα του καθενός”. Πολλά σχετικά με τη ψυχοσύνθεση του Έλληνα μπορούν να αποδοθούν στην πραγματικότητα της ζωής στην Ελλάδα χρόνια τώρα. Μια ζωή που ουσιαστικά δεν αλλάζει, αλλά και όταν αλλάζει, γίνεται με τρόπο βεβιασμένο, άναρχο ή απευθείας επικίνδυνο. Η εκπαίδευση δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα προς τον πραγματικό εκσυγχρονισμό χρόνια τώρα, ή τουλάχιστον κάθε βήμα μπροστά αναιρείται με ένα βήμα πίσω. Ο δικομματισμός καλά κρατεί, αλλάζει μόνο πρόσωπο. Οι θρησκόληπτοι που ναι μεν μειώνονται, απορροφώνται από άλλες μορφές ημιμαθειας και δοξασίας. Για αυτό ο Έλληνας σήμερα έχει “πρόβλημα”. Μεγαλώνει υπό προβληματικές συνθήκες. Δυστυχώς η νοοτροπία της αγέλης (και όχι μόνο) υπερτερεί της όποιας κοινωνικής ευαισθησίας. Ο Έλληνας ως οδηγός που έχει δίπλωμα οδήγησης στα 87 του χρόνια και προκαλεί τροχαία θανατηφόρα ατυχήματα ανθρώπων (με αφορμή το θάνατο του ανθρώπου στην παραλιακή των νοτίων προαστείων) και πόσους ακόμα άδικους θανάτους, ο Έλληνας που πετά τα σκουπίδια όπου βρει, που δεν σέβεται ουρές και προτεραιότητες, που δεν αφήνει χώρο για τους ΑΜΕΑ, που ψηφίζει όποιον τον βολέψει, που κάνει μετάνοια και κλέβει ταυτόχρονα το παγκάρι, που το παίζει επαναστάτης από την σιγουριά του δημοσίου και της άνεσης του σπιτιού του, θα έδειχνε επιτέλους την απαιτούμενη υπευθυνότητα σε κάτι; Και το πιο ξεκάθαρα ευεργετικό πράγμα είναι να προσπαθήσεις να πλασάρεις στην Ελλάδα αυτό που θες, είναι ένα εξαιρετικά εύκολο εγχείρημα, αυτό είναι γεγονός. Έχουμε έμφυτα μια τρομολαγνεία και έναν αρνητισμό και φυσικά το κοινό καλό δεν είναι ποτέ αρκετά καλό κίνητρο για να κάνουμε κάτι. Αν δεν αλλάξουμε εμείς σαν άνθρωποι δεν θα αλλάξει τίποτε σε αυτήν την χώρα και είναι οξύμωρο να διαμαρτυρόμαστε δίχως εμείς οι ίδιοι να συμμετέχουμε ενεργά σε αυτήν την διαδικασία της αλλαγής.
Χριστιάνα Θεοφάνους