Νίκος Μαστοράκης ο δόκτωρ Φρανκεστάιν της ελληνικής τηλεόρασης
Οι περισσότεροι που τον έβλεπαν στη τηλεόραση δεν καταλάβαιναν τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούσε ο χείμαρρος του μικροφώνου.
Εκμεταλλευόταν το κάθε τι που του πρόσφερε η τεχνολογία σε συνδυασμό με την στιγμιαία έμπνευσή του. Κάποιοι τον θυμούνται ως σεφ της τηλεόρασης και άλλοι, χειρούργο που «ξεκοιλιάζει» το μέσον που τον έκανε διάσημο στην Ελλάδα.
Αυτός είναι ο Νίκος Μαστοράκης, κατά μερικούς παλιούς ο Έλληνας Όρσον Ουέλες, κατά άλλους παρατηρητικούς ο αυτοματοποιημένος χωρίς αισθήματα δόκτωρ Φρανκεστάιν. Όποιο είδος δημοσιογραφίας κι αν μεταχειρίστηκε αυτός ο σίφουνας, το έκανε με δεξιοτεχνία, τόλμη, θράσος, αυθάδεια και έπαρση, κυρίως στη μικρή οθόνη, ως μονόφθαλμος εν μέσω τυφλών. Γιατί όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ξεκίνησε το γυαλί στην Ελλάδα, αυτός βρέθηκε να έχει μελετήσει καλά εκπομπές στην Αμερική
Ο Μάνος Χατζιδάκις έλεγε, ο ταλαντούχος αντιγράφει καλύτερα από το πρωτότυπο ( ο ατάλαντος προσπαθεί να μιμηθεί ) και ο Μαστοράκης με πιασάρικες ιδέες, σωστά ελληνικά και καλό γραφτό, παράτησε την έντυπη δημοσιογραφία και εισέβαλε στην ηλεκτρονική όπου τα έκανε γυαλιά καρφιά, με εκπομπές ψυχαγωγικές και δημοσιογραφικές που όλες έφεραν το αμέρικαν στάιλ. Ακόμη και το χιούμορ του εντελώς αμερικάνικο και πως να το δεχτούν οι εξοικειωμένοι με Οικονομίδη, Ψαθά, Τσιφόρο, Σακελλάριο. Το δέχτηκαν όμως οι νέοι, με τη βραχνή κραυγή του μπίγκοοοοοο ! Που σήμαινε κάτι ανάλογο με το γκοοοοοολ …
Ο Μαστοράκης μπορεί να μεσουράνησε την εποχή της χούντας και συμπλήρωσε με τον Νίκο Φώσκολο και τον Φρέντι Γερμανό την τριπλέτα των νικητών στο βάθρο της μικρής οθόνης, αλλά δεν ήταν με την χούντα, όπως πληθώρα καλλιτεχνών που προσδέθηκαν στο άρμα της και μετά παρίσταναν τους αντιστασιακούς. Ο Μαστοράκης υπήρξε το πιο απολιτικό άτομο του χώρου των ΜΜΕ, που το μόνο που το ενδιέφερε ήταν η δική του προβολή, διακινδυνεύοντας ακόμη και με τη περιβόητη συνέντευξή του με παιδιά του Πολυτεχνείου για χάρη μιας δημοσιογραφικής επιτυχίας που “πιτσίλισε” τη καριέρα του. Η ιστορία (που όπως πάμε επέρχεται το τέλος της) θα τον κατατάξει ως ένα ταλαντούχο πανέξυπνο ρεπόρτερ, αδίστακτο παραγωγό και αυθάδη παρουσιαστή, που έβλεπε τους πάντες όπως ο γύπας τα ποντικάκια …