Της Ντέπης Στενού

To 2009, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την 22α Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης», (Earth Day Network) ημερομηνία που έχει προγραμματιστεί να ισχύει τουλάχιστον μέχρι το 2025.

Στις ΗΠΑ όμως είχε ήδη καθιερωθεί από το 1970.

Η Ημέρα της Γης εορτάζεται σε περισσότερες από 190 χώρες κάθε χρόνο και η έμπνευση του θεσμού αποδίδεται στον ακτιβιστή Τζον ΜακΚόννελλ το 1969 σε ένα Συνέδριο της UNESCO στο Σαν Φρανσίσκο.

Δε μπορούμε να γνωρίζουμε γιατί τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν η ημερομηνία την 22ας Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης», να ισχύει τουλάχιστον μέχρι το 2025. Ίσως να πίστευαν ότι μέχρι τότε θα έχουν λυθεί τα προβλήματα του Περιβάλλοντος…

Το γεγονός είναι ότι μετά από 50 χρόνια θεσμοθετημένων προσπαθειών για την προστασία της Γης, είναι τουλάχιστον απογοητευτικό ότι σήμερα εορτάζουμε αυτήν την ημέρα, έχοντας παραμείνει ανέπαφο μόλις το 2,8% των οικοσυστημάτων του πλανήτη . Κανονικά δηλαδή, κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα θα έπρεπε να θρηνούμε για το σπίτι μας που χάνεται και για εμάς που όλο καταστρώνουμε σχέδια για την διάσωσή του, αλλά πάντα τα έργα, ήταν λιγότερα από τα λόγια μας για πολύ συγκεκριμένους λόγους…

Προφανώς κάτι κάνουμε λάθος όλα αυτά τα χρόνια. Τα οφέλη που προκύπτουν από την αλματώδη ανάπτυξη των τελευταίων ετών, παρά την τεράστια παραγωγή ενέργειας που απαιτείται και ενοχοποιείται για την κλιματική αλλαγή, φαίνεται πως έχουν μεγαλύτερη επιρροή στα κέντρα λήψης αποφάσεων, από την επιρροή των
Ειδικών επιστημόνων και των περιβαλλοντικών οργανώσεων…

Καθώς όμως η κλιματική και η περιβαλλοντική κρίση καθιστούν επιτακτική όχι μόνο την ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινότητας, αλλά και την άμεση λήψη μέτρων, η μέρα αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία χρόνο με το χρόνο, αφού η ανθρωπογενής δραστηριότητα φαίνεται ότι δεν έχει αφήσει σχεδόν τίποτα ανεπηρέαστο στον πλανήτη. Η Πρόσφατη επιστημονική έρευνα του πανεπιστημίου Cambridge,δεν αφήνει καμιά αμφιβολία γι αυτό. Βάσει των στοιχείων που παραθέτει, μόνο το 2,8% των εκτάσεων του πλανήτη παραμένει ανέπαφο οικολογικά, με υγιείς πληθυσμούς όλων των ενδημικών ζώων και φυτών και με ανεπηρέαστους οικοτόπους.

Ο Υπεύθυνος για θέματα ενέργειας στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace ,Δημήτρης Ιμπραήμ,επισημαίνει ότι η μεγαλύτερη περιβαλλοντική -και για πολλούς οικονομική και κοινωνική – απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα ο πλανήτης είναι η αλλαγή του κλίματος. Οι επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών είναι ήδη ορατές και αισθητές σε κάθε γωνία του πλανήτη, από τον Αμαζόνιο, μέχρι τα αρχέγονα δάση της Φινλανδίας και την Ασία. Η κυριότερη αιτία για την επικίνδυνη αυτή αλλαγή του κλίματος είναι η καύση ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή ενέργειας. Σήμερα βιώνουμε αυτήν την άνευ προηγουμένων καταστροφή του περιβάλλοντος εξαιτίας της εμμονής μας στα ορυκτά καύσιμα, όπως ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Δυστυχώς, τα πρώτα “θύματα” της αλλαγής του κλίματος είναι τα πιο ευαίσθητα οικοσυστήματα του πλανήτη. Η χλωρίδα και η πανίδα
σε περιοχές όπως τα τροπικά δάση του Αμαζονίου και τα ποτάμια της ΝΑ Ασίας έχουν ήδη υποστεί σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις.

διάβασε και αυτό  Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα μιλάει στο «Ε.Κ.» για τον Μίμη Πλέσσα

Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι ο πλανήτης μας μετατρέπεται σε ένα αφιλόξενο σπίτι όπου τα πουλιά δε θα μπορούν να αποδημούν, να αναπαράγονται ή πολύ περισσότερο να υπάρχουν. Ο λόγος για αυτό είναι ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε ενέργεια σήμερα και το καλύτερο όπλο που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, είναι η εξοικονόμηση ενέργειας και η παραγωγή καθαρής ενεργείας από ΑΠΕ, η πιο σημαντική εκ των οποίων είναι η αιολική ενέργεια, όπως αναφέρει.

Όμως συχνά γινόμαστε μάρτυρες μίας πολύπλοκης και γραφειοκρατικής αδειοδοτικής διαδικασίας, η οποία στην ουσία δεν εξασφαλίζει την περιβαλλοντική αρτιότητα ενός τέτοιου έργου. Εκατοντάδες σελίδες περιβαλλοντικών μελετών, οι οποίες αναλώνονται στην αναγραφή ιστορικών στοιχείων και σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν την αντιγραφή κάποιας προηγούμενης μελέτης. Ενώ αυτό που χρειάζεται πραγματικά, είναι ένας ’χάρτης’ των βέλτιστων περιβαλλοντικών πρακτικών, ο οποίος θα θέτει τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την κατασκευή ενός αιολικού πάρκου, αντί σωρεία απαγορεύσεων και περιορισμών που στην ουσία ακυρώνουν την ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας.

Έτσι βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις η αιολική ενέργεια ενώ θα έπρεπε να είναι μέρος της λύσης, έχει μετατραπεί σε μέρος του προβλήματος. Τα έργα ΑΠΕ όπως τα Αιολικά και τα Υπεράκτια Πάρκα, θεωρούνται εκ των προτέρων περιβαλλοντικά έργα εθνικής ωφέλειας και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται, παρ όλο
που βρίσκουν μεγάλες αντιδράσεις σε πολλές τοπικές κοινωνίες , άλλοτε δίκαια και άλλοτε άδικα. Γιατί παρά το γεγονός ότι οι ανεμογεννήτριες θεωρούνται έργα προστασίας του περιβάλλοντος, είναι δυνατό να επιφέρουν επιβάρυνση στο φυσικό περιβάλλον, από την μη πρόβλεψη για την ορθή χωροθέτηση ενός αιολικού πάρκου, κάτι που πρακτικά θα εκμηδένιζε τους κινδύνους για την βιοποικιλότητα της κάθε περιοχής . Ειδικά για την χώρα
μας, εκεί ακριβώς έγκειται η ευθύνη της Πολιτείας και των επενδυτών και σε αυτό το σημείο κρίνεται ζωτικής σημασίας η συμβολή των τοπικών κοινωνιών και των φορέων διαχείρισης. Υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου η υποτιθέμενη περιβαλλοντική επιβάρυνση από την κατασκευή ενός αιολικού πάρκου αποτελεί το πρόσχημα μερίδας της τοπικής κοινωνίας που αντιτίθεται –πολλές φορές ακραία- στο ενδεχόμενο κατασκευής του εν λόγω έργου. Όμως δεν γίνεται να αγνοήσουμε ότι την ίδια στιγμή, σε κάποιο άλλο σημείο της Ελλάδας, όπως στην Εύβοια, τη Βοιωτία, την Αιτωλοακαρνανία και αλλού, σχεδιάζεται η κατασκευή λιθανθρακικών μονάδων με καταστροφικές επιπτώσεις όχι μόνο για υγεία των κατοίκων και τα τοπικά οικοσυστήματα αλλά και για το κλίμα του πλανήτη. Θα ακούσουμε λοιπόν πάλι και σήμερα, ωραία λόγια για την προστασία του Περιβάλλοντος…

διάβασε και αυτό  Μια ξεχασμένη πανδημία

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι θα συνεχίσουμε να το καταστρέφουμε, ακόμη και όταν διατεινόμαστε ότι έχουμε καλές προθέσεις. Όπως με το να αδειοδοτούμε την εγκατάσταση νέων Aιολικών Πάρκων σε βιότοπους και Περιοχές NATURA, ενώ έχουμε ήδη καλύψει τις ανάγκες αυτών των περιέχων σε καθαρή ενέργεια. Ή με το να καταργεί το αρμόδιο Υπουργείο τον όρο της μη ορατότητας των Α/Γ, από παραδοσιακούς οικισμούς και Μνημεία, που το ίδιο θέσπισε για την προστασία τους, επιτρέποντας έτσι να αλλοιωθεί βάναυσα το φυσικό τοπίο και το περιβάλλον.

Πώς καθιερώθηκε η Ημέρα της Γης

Η Ημέρα της Γης καθιερώθηκε το 1970, στις ΗΠΑ, με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον και σηματοδοτεί τη γένεση του σύγχρονου περιβαλλοντικού κινήματος. Σύντομα, εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο και σήμερα, γιορτάζεται σε περισσότερες από 190 χώρες σε όλο τον πλανήτη. Το Δίκτυο Ημέρας της Γης συντονίζει τις προσπάθειες. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές εκείνης του ’70, όταν ο γερουσιαστής Νέλσον πρότεινε την ιδέα για την Ημέρα της Γης, ο πλανήτης δεν είχε ακόμα, συνειδητοποιήσει τις συνέπειες της επέμβασης του ανθρώπου στο περιβάλλον. Ωστόσο, κάποιες συνειδήσεις είχαν αρχίσει να ξυπνούν.

Μετά τον Ιανουάριο του 1969, παρακολουθώντας τις τραγικές συνέπειες της μεγαλύτερης πετρελαιοκηλίδας που είχε δημιουργηθεί ποτέ στις ΗΠΑ μέχρι εκείνη την ημέρα, στο κανάλι της Σάντα Μπάρμπαρα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνουν περισσότερα από 3,500 θαλάσσια πουλιά, καθώς και δελφίνια, φώκιες και θαλάσσιοι λέοντες, ο Νέλσον ανέλαβε δράση.

Ο Αμερικανός γερουσιαστής δημιούργησε μία ομάδα 85 ατόμων για να προωθήσουν την ιδέα μίας ημέρας για το περιβάλλον. Στις 22 Απριλίου 1970, 20 εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες, για να διαδηλώσουν υπέρ της βιώσιμης ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, είχε δημιουργηθεί η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ και είχε ψηφιστεί
ο νόμος για καθαρό αέρα, καθαρό νερό και προστασία των απειλούμενων ειδών. “Πήραμε ένα ρίσκο, αλλά δούλεψε”, δήλωσε ο Νέλσον, ο οποίος τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση για πολίτη στις ΗΠΑ, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, το 1995. Εξάλλου, η Ημέρα της Γης είχε ήδη γίνει επίσημα, παγκόσμιο κίνημα. Το 1990, ο Ντένις Χάις, ο οποίος συμμετείχε στην οργάνωση της πρώτης Ημέρας της Γης, το 1970, ανέλαβε την οργάνωσή της σε παγκόσμια κλίμακα, κινητοποιώντας 200 εκατομμύρια κόσμου σε 141 χώρες.

διάβασε και αυτό  του π. Τιμοθέου Γεωργίου: Κυριακή της Απόκρεω 2021

Ως συνέπεια, το 1992, πραγματοποιήθηκε η ιστορική Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ για το Περιβάλλον. Σήμερα, η Ημέρα της Γης έχει φτάσει σε περισσότερες από 190 χώρες και γιορτάζεται από περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους κάθε χρόνo.




Facebook Comments Box

Απάντηση