Η Ελλάδα βρίσκεται σε έντονο καθοδικό ρυθμό μείωσης του πληθυσμού της από το 2011, οπότε και καταγράφηκε αρνητικό
ισοζύγιο γεννήσεων για πρώτη φορά μετά την περίοδο της Κατοχής του 1944! Το έτος 2017 στην Ελλάδα είχαμε 88.553
γεννήσεις και 124.501 θανάτους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο πληθυσμός στη χώρα μας αναμένεται να φτάσει τα 8 εκατ. το 2050, με βάση ένα συντηρητικό σενάριο. Η περίοδος μεταξύ 1960-1980 ήταν η πιο παραγωγική για την Ελλάδα, ενώ αμέσως μετά η ελληνική γεννητικότητα εμφάνισε φθίνουσα τάση.
Συγκεκριμένα, ο ολικός δείκτης αναπαραγωγής, ο οποίος υποδηλώνει τον αριθμό των παιδιών που αποκτάει κάθε γυναίκα
στη διάρκεια της αναπαραγωγικής της ηλικίας, μεταβλήθηκε από 1,31 που ήταν το 2004, σε 1,5 το 2008 και 2009, ενώ
μειώθηκε ξανά σε 1,35 το 2017.
Ιδιαίτερη σημασία έχει, επίσης, η ηλικία απόκτησης του πρώτου παιδιού από τις Ελληνίδες, η οποία από τα 28,8 έτη που ήταν το
2008, μετατέθηκε στα 30,3 έτη το 2016.
Το πιο δυσοίωνο μήνυμα, όμως, συνοψίζεται στη βαθιά γήρανση του πληθυσμού τις επόμενες δεκαετίες, καθώς προβλέπεται ότι
το 36% των κατοίκων της Ελλάδας το 2050 θα είναι άνω των 65 ετών.
Η πλειοψηφία των κρατών στην Ευρώπη διατηρούν ποσοστά χαμηλής γονιμότητας, με μέσο όρο μικρότερο από 2,1 παιδιά ανά
γυναίκα, που αποτελεί και τον αναγκαίο δείκτη για την αναπαραγωγή ενός πληθυσμού.
Οι συνέπειες που προκύπτουν από τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της χώρας μας έχουν κοινωνικό και οικονομικό χαρακτήρα:
-Γήρανση του πληθυσμού
-Μείωση εργατικού δυναμικού
-Επιβάρυνση του ασφαλιστικού συστήματος και κατάρρευση του
συνταξιοδοτικού συστήματος
Η Ελλάδα είναι χαμηλά στην Ευρώπη σχετικά με την υιοθέτηση πολιτικών στήριξης της μητρότητας, της οικογένειας και της γονιμότητας. Κύριος στόχος θα πρέπει να είναι η δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος ενίσχυσης των ζευγαριών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την υποστήριξη μέσω επιδομάτων από το πρώτο παιδί.
Σημαντικός παράγοντας είναι επίσης οι πολιτικές στήριξης που θα ενθαρρύνουν τα νέα ζευγάρια να μπουν σε πρόγραμμα δημιουργίας οικογένειας σε νεαρές ηλικίες (20-29 ετών), με παράλληλη στήριξη στην εκπαίδευση και την εργασία, καθώς επίσης και στην επανένταξη και εξέλιξη της γυναίκας με παιδιά στο εργασιακό της περιβάλλον.
Άλλες προτεινόμενες πολιτικές που είχαν θετικά αποτελέσματα σε άλλες χώρες είναι η καθιέρωση «επιδόματος» γεννήσεων με
διαφορετικά κίνητρα για γυναίκες κάτω των 30 ετών, όπως η ενίσχυση και καθιέρωση επιδομάτων τοκετού, η παροχή επιδομάτων ενοικίου και μετακόμισης σε νέα ζευγάρια, η διευρυμένη παροχή δωρεάν και επιδοτούμενης φροντίδας των παιδιών προσχολικής ηλικίας.
Οι δήμοι που αντιμετωπίζουν μείωση μαθητών, θα μπορούσαν να καθιερώσουν «βοήθημα τοκετού για γυναίκες κάτω των 30 ετών» από τα ανταποδοτικά τέλη. Επίσης «δωρεάν φροντίδα παιδιών προσχολικής ηλικίας και ηλικίας έως 12 ετών» για όλες τις εργαζόμενες μητέρες.
άρθρο Θεοκλήτη Μεσουρίδου
Πρόεδρος Συλλόγου Τριτέκνων Περιφέρειας (Νομού) Αττικής
Γεν. Γραμματέας Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Τριτέκνων
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Καλλιθέας