Έχω ένα όνειρο… Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.

Άρθρο της Κατερίνας Σιδέρη

Με αυτές τις τρεις λέξεις, όρθωσε το ανάστημά του μπροστά σε κοινό 200.000 ατόμων στην Ουάσιγκτον στις 28 Αυγούστου του 1963, απαγγέλοντας ένα χειμαρρώδη λόγο έντονα συναισθηματικά φορτισμένο, για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και να αφυπνίσει τις συνειδήσεις όλων των παρευρισκόμενων. Ποιος; Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ μιλώντας για τα δικαιώματα του ανθρώπου!

Γεννήθηκε το 1929 στις 15 Ιανουαρίου στην Ατλάντα. Μεγάλωσε μέσα σε μια άκρως θρησκευόμενη οικογένεια με παππού και πατέρα κληρικούς – βαπτιστές και από νωρίς βίωσε και κατανόησε την προκατάληψη των φυλετικών διακρίσεων. Χαρακτηριστικά έχει αναφέρει τη θλιβερή ανάμνηση του διαχωρισμού των επιβατών στα τρένα λευκοί – μαύροι με τη χρήση κουρτίνας, σκηνή που χαράκτηκε ανεξίτηλα στη ψυχή του και στάθηκε η αφορμή για την μετέπειτα οργανωτική του δράση.

Ως ταλαντούχος μαθητής και δοθείσης ευκαιρίας, φοίτησε στο κολέγιο της Ατλάντα, μα δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει τις σπουδές του, σεβόμενος τις απόψεις της οικογένειας να ακολουθήσει την ίδια καριέρα με τους γηραιότερους του οικογενειακού του δέντρου.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, φανατικός υποστηρικτής της «μη βίας» για τη διεκδίκηση και κατοχύρωση δικαιωμάτων όσο και για την επίλυση διαφορών επί παντός επιστητού, εξελέγη πρόεδρος του κινήματος των μαύρων συντοπιτών του «Ένωση για την πρόοδο» το 1955 και ανέβηκε το πρώτο σκαλοπάτι μιας άκρως δύσβατης και διανθισμένης μετ’ εμποδίων ανεμόσκαλας.

Η ευφράδεια του λόγου του, η πραότητα του χαρακτήρα του και η ανιδιοτελής προσφορά του στο σύνολο, ήταν μερικά από τα κριτήρια που κατέστησαν τον Κίνγκ άξιο υποστηρικτή των αδυνάτων, οι οποίοι του έδωσαν φωνή και ώθηση για να συνεχίσει απερίσπαστος το τόσο πολύτιμο εφαλτήριο για την εξέλιξη των κατώτερων
κοινωνικών τάξεων που αφορούσαν στους πληθυσμούς των μαύρων. Διοργανώνει ομιλίες, ακολουθεί ένα πλάνο περιοδειών ανά τις ΗΠΑ και ενημερώνει, υποστηρίζει και ξεσηκώνει το κοινό του που συνεχώς πολλαπλασιάζεται.
Στις αρχές τις δεκαετίας του 1960, η δημοτικότητα του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ εκτοξεύεται στα ύψη και οι πύρινοι λόγοι του αντιλαλούν για μέρες στις ψυχές των υποστηρικτών του. Η χρονιά του 1964, θα σηματοδοτήσει μια νέα πορεία για τον άνθρωπο γιατί θα ψηφιστεί ο νόμος των Πολιτικών Δικαιωμάτων και της εξάλειψης
των φυλετικών διακρίσεων, αλλά επιπλέον ο ίδιος επιλέγεται να βραβευτεί με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, για τη δράση του και την θεωρία του σχετικά με τη μη χρήση της βίας.

Δυστυχώς, απρόσκοπτα άρχισαν να γίνονται εμφανή τα σημάδια από «ζιζάνια» τέως ομοϊδεάτες του σε αυτή την παρθένα γη που ο ίδιος είχε καλλιεργήσει. Οπαδοί της βίας και της εξαγρίωσης συνεχώς πληθαίνουν και διεκδικούν αυτά που τους ανήκουν με τη χρήση της δύναμης και όχι μόνο… Καταλυτική ημέρα για τη ζωή του θα σταθεί η 4 η Απριλίου του 1968, όπου σε ηλικία 39 ετών ένας ελεύθερος σκοπευτής θα ευστοχήσει και θα γράψει με κόκκινα γράμματα του τίτλους τέλους για τον υπέρμαχο και οραματιστή Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Πολλές φορές έχουμε αναφέρει την μονοτονία της ιστορίας και την επανάληψή της. Ιδεαλιστές, οραματιστές, ανιδιοτελείς προσωπικότητες, αυθεντικοί χαρακτήρες και στοχαστές, πολύπλευρες και πολύκροτες φωνές που μπορούν στο πέρασμά τους να συγκλονίσουν με τις ιδέες και τις πράξεις τους, να γίνονται έρμαιο και βορά στο βωμό
της βίας, της πάσης φύσεως κραταιότητας και του δυναμισμού. Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, αποτελεί άλλο ένα θύμα της ιστορίας που εξακολουθεί να μας εμπνέει εν τη απουσία του, να μας ξαφνιάζει και να μας προβληματίζει η επικαιρότητά του…

Κατερίνα Σιδέρη