Με όσα χρώματα και λέξεις αν τη ντύσεις, η Αρκαδία δεν μπορεί να περιγραφτεί καλύτερα από τον ήχο του αηδονιού να αντιλαλεί στα βουνά της την ώρα που ο ήλιος σβήνει. Εκείνη την ώρα η σκέψη σιωπά, ο άνθρωπος γίνεται ένα με τη φύση, με την απλότητα, με την ολότητα του Θείου. Εκείνη την ώρα ο ίδιος ο άνθρωπος γίνεται κοινωνός του Θείου.
Το ειδυλλιακό αυτό πανέμορφο τοπίο, η καρδιά της Πελοποννήσου συνυφασμένη με την φυσικότητα της ύπαρξης, αποτέλεσε το σημείο αναφοράς του αρχαίου ποιητή Θεόκριτου. Από εκέι ο Βιργίλος εμπνεύστηκε και μέσω της ποιητικής του συλλογής «Εκλογές», το ιδεώδες της Αρκαδίας διατηρήθηκε μέσα στους αιώνες και εκφράστηκε ως κίνημα στη λογοτεχνία, στην ποίηση και στη ζωγραφική μέσα από τη ρήση «Et in Arcadia Ego» (μτφ. Ήμουν και εγώ στην Αρκαδία). Ακόμα και ο Γκαίτε στα ημερολόγια του αναφέρει Auch ich war in Arkadien geboren (Και εγώ στην Αρκαδία γεννήθηκα), συνδέοντας τον Αρκαδισμό με την μελαγχολία της ψευδαίσθησης και το μάταιο της ύπαρξης.
Εξαγνισμός ψυχής λοιπόν μέσα από την πλούσια Αρκαδική φύση, τα ποτάμια, τα βουνά και
τις κοιλάδες, βιώνοντας ταυτόχρονα την απλή ζωή όπως αυτή παρουσιάζεται στους αντίστοιχους πίνακες των βοσκών του Γκουερτσίνο και του Πουσέν ή σε «ανθρώπινους όρους», ότι πιο κοντινό στον κήπο της Εδέμ.
Το κίνημα αυτό δεν άφησε αδιάφορους ούτε τους δικούς μας καλλιτέχνες, τους μαθητές του Τμήματος Ζωγραφικής του Δήμου μας που εφέτος επέλεξαν την Ορεινή Αρκαδία για τη τριήμερη καλοκαιρινή εκδρομή τους. Διανυκτέρευσαν στην πατρίδα των μαστόρων της πέτρας, στα Λαγκάδια και σύμφωνα με τους ίδους:
« Όλοι μαγευτήκαμε με το πράσινο και τα πολλά λουλούδια που λόγω των βροχών στην περιοχή μοσχοβολούσαν ακόμα! Περιηγηθήκαμε στην Στεμνίτσα, μαγευτήκαμε από τα καλντερίμια της και την υπέροχη πλατεία της. Περπατήσαμε στην Βυτίνα και στην Δημητσάνα, επισκεφτήκαμε το μουσείο Νερού όπου μας εντυπωσίασε η σοφία του χθες και πως ο άνθρωπος ζούσε από τη φύση χωρίς να τη θίγει. Στα Λαγκάδια που μας φιλοξένησαν ανεβήκαμε προς το επάνω χωριό, συναντήσαμε το σπίτι του Δεληγιάννη και στην περιήγηση μας καταλάβαμε το μεγάλο μέγεθος του χωριού στο οποίο οι κάτοικοι
έφταναν κάποτε τους 700!
Στις αρχές του καλοκαιριού ήμασταν σχεδόν οι μόνοι τουρίστες και οι κάτοικοι μας αντιμετώπισαν πολύ φιλικά. Αγοράσαμε τοπικό μέλι καθώς και ζυμαρικά από ντόπιους παραγωγούς. Γεμίσαμε με όμορφες εικόνες, λουλούδια πράσινες βουνοκορφές και τρεχούμενα νερά. Πολλές από εμάς είπαμε ότι θέλουμε οπωσδήποτε να βρεθούμε ξανά σε αυτά τα πανέμορφα μέρη».
Σήμερα, η αγχώδης αστική καθημερινότητά μας, μας έχει ξεκάθαρα απομακρύνει από τη χαρά και την αλήθεια που ύμνησαν οι καλλιτέχνες. Παρόλα αυτά, αν δεν νιώθουμε έτοιμοι για τον Αρκαδισμό και μία γενναία μόνιμη απόδραση από την πόλη, έχουμε τη τύχη η ίδια η Αρκαδία μας να στέκεται δίπλα μας και να μπορούμε εύκολα να την επισκεφτούμε.
Μη χάνετε λοιπόν την ευκαιρία να δραπετεύσετε και εσείς έστω για λίγο στους ειδυλλιακούς της τόπους, να ανασάνετε στην ελευθερία και να νιώσετε την απλότητα που ενέπνευσε ένα ολόκληρο κίνημα μέσα στους αιώνες!
Ευτυχιάδου Ιωάννα (Γιοβάννα)
Δημοτική Σύμβουλος
Πρόεδρος του Συνδέσμου Αρκάδων Καλλιθέας «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης»
Αναπληρωτής Γραμματέας Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Ελλάδος