‘Αθήνα με Θολό ποτάμι’ & ‘Γυμνή Θεολογία’ οι δύο προηγούμενες ποιητικές συλλογές του Κώστα Μαρδά που προκάλεσαν αίσθηση όταν πρωτοεκδόθηκαν και… ‘Και τι είν’ωρέ ο θάνατος μπρος στην ασυμμετρία;’, ο τίτλος της νέας ποιητικής συλλογής του Κ.Μ., της οποίας το κριτικό σημείωμα σας παρουσιάζω σήμερα.
Η συλλογή δεν χωρίζεται σε θεματικές, τη συνοδεύουν θαυμάσιοι πίνακες του Χιώτη ζωγράφου Νίκου Γιαλούρη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΑΜΠΥΛΗ.
Η συλλογή προλογήθηκε από τον γιατρό και λογοτέχνη Ελευθέριο Ανευλαβή όπου μεταξύ άλλων γράφει: Δημιουργός αεί, ανοικτών οριζόντων , ο Κώστας Μαρδάς καταθέτει τη γλωσσοψυχή του , με τη συμμετρία του στίχου του , σ’ έναν κόσμο ασσύμετρο, όπου Τα χέρια πλένουν μ’ αίματα/ κι άλλοι με τις κολόνιες.
Επιδραστικός ποιητής με αξιόλογη γραφή και χαρακτηριστικό ύφος. Κι όπως και στις προηγούμενες συλλογές του ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να διακρίνει το χαρακτηριστικό ύφος του, την ειρωνία, την σάτυρα, την υπαινικτική γραφή, την κατάτμιση και την εναλλαγή των εικόνων , την αποστασιοποίηση του ποιητή, την επιβλητική προβολή του ως οραματιστή, την ελευθεριακή –ριζοσπαστική του στάση απέναντι στην εξουσία.
Ο Κώστας Μαρδάς καταξιωμένος συγγραφέας πολιτικών βιβλίων και ένας από τους κορυφαίους δημοσιογράφους μας ‘τόλμησε’ κάπως αργά να εμφανιστεί στην ποίηση – άγνωστο το γιατί-, γνωστό το αποτέλεσμα. Ποιητής που αντιστέκεται στα κακώς κείμενα με τον δικό του τρόπο, διεπλάκει από νεαρή ηλικία, μικρό αγόρι στενά με την δραματική κοινωνική ζωή του τόπου μας όταν βίωσε σαν παιδί φτωχών αγροτών την μετανάστευση της οικογένειας του σε ξένη χώρα. Αυτό το τραυματικό γι αυτόν γεγονός είναι κατεγραμμένο σε στίχους σε προηγούμενη συλλογή του κι αυτό το βίωμα της βίαιης αλλαγής στη ζωή του από το χωριό του σε ξένη , άξενη κι άγνωστη μεγαλούπολη πιστεύω ότι ήταν η αφορμή για την διαμόρφωση ενός υπερευαίσθητου χαρακτήρα κάτι που αντανακλάται σε στίχους του που ενώ στην πρώτη ανάγνωση σου δίνουν την εντύπωση ότι
σε μαστιγώνουν ,σε ειρωνεύονται ή σε χτυπούν στην δεύτερη ανάγνωση διακρίνεις την τρυφερότητα και την ευαισθησία.
Ώριμος ποιητής συνεχίζει να μας δίνει ποιήματα πολύ προχωρημένης ευαισθησίας γραμμένα με τη γνωστή προσωπική και καθαρά ειρωνική μέθοδο ποιητικής αφήγησης μέσα από την οποία θίγει ζητήματα που σιγά-σιγά φέρνουν στην επιφάνεια ασύγαστα πάθη της ανθρώπινης ύπαρξης όπως είναι ο πανικός κι ο φόβος , η ακόρεστη δίψα για ζωή, η λατρεία της ομορφιάς, η ανάγκη της αναγνώρισης κλπ.
Ήπιος υπερρεαλισμός με τον ποιητή να επιδιώκει ριζοσπαστικές αλλαγές αλλά και κύματα έντονου λυρισμού , όλα αυτά σε διασταύρωση διαγράφουν αρκετές φορές μια κατάσταση παράλογη, ονειρική ή μετα-φυσική.
Έχω την αίσθηση ότι όλη τη συλλογή διατρέχουν ποιήματα στα οποία πρωταγωνιστεί η βασανιστική διαδικασία της γραφής και τελικό αποτέλεσμα- με ταυτόχρονη χρήση γλώσσας στιλπνής χωρίς φτιασίδια -,είναι μια ποίηση που επικοινωνεί απόλυτα με τον δέκτη/αναγνώστη με τήρηση ισορροπιών, εύθραστων ισορροπιών που προκύπτουν όμως μόνο μέσα από την διαρκή ερωτοτροπία του ποιητή με …τα άκρα.
Στον επίλογο της καλαίσθητης συλλογής συναντάμε κριτικές που άσκησαν για τις δυο προηγούμενες συλλογές του ποιητή διακεκριμένες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών.
Κώστας Μαρδάς.
Και τι ειν’ωρέ ο θάνατος
μπρος στην ασυμμετρία;
Εκόσεις : ΚΑΜΠΥΛΗ/2021.
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.