Μετά την Ουκρανία μήπως έρχεται η σειρά των Βαλκανίων; Ποια μπορεί να είναι τα τερτίπια της Ρωσίας;

Οι σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας ανέκαθεν ήταν περίπλοκες. Ακόμα και όταν αυτές βρίσκονταν σε περίοδο χάριτος συνήθως κάποια υποκρύπτουσα σκοπιμότητα υπήρχε είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Επομένως, το ψυχροπολεμικό κλίμα πάντα υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει. Απλώς, ενδεχομένως τις περισσότερες φορές να παρουσιάζεται με έναν τρόπο πιο κομψοτεχνικό.
Ωστόσο, η ενεργειακή κρίση, που ξεκίνησε τον περασμένο χειμώνα, φαίνεται πως φέρνει στο φως πολλά στοιχεία, προκαλεί εντάσεις
μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και κάνει ορατές αρκετές από τις παθογένειες του Παγκόσμιου Συστήματος. Θεωρείται δεδομένο πως η
συγκεκριμένη κρίση με αφετηρία της τον ρώσο ουκρανικό πόλεμο δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση που θα τελειώσει σύντομα. Ο δρόμος
είναι ανοιχτός και δυστυχώς τα «σκυλιά» δεν είναι όχι μόνο δεμένα, αλλά οι κυρώσεις μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής και οι επιπτώσεις τους θα δρουν ανενόχλητες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να να αναφερθεί πως η Ρωσία δεν θα μείνει με κλειστά τα χέρια, δεν θα αρκεστεί μόνο σε κυρώσεις δια του λόγου, αλλά θα κοιτάξει να χρησιμοποιήσει κι άλλα όπλα. Άλλωστε, δεν έχει να φοβηθεί και κάτι.

Ένα από αυτά τα όπλα είναι ο χώρος των Βαλκανίων. Η Μόσχα μετά από αρκετό καιρό έχει την ευκαιρία να ξαναφέρει στην επιφάνεια τις χρόνια ανεπίλυτες διαφορές της με τη Δύση. Ιδιαίτερα, τώρα που όλα δείχνουν πως δεν πετυχαίνει το εγχείρημά της με τον πόλεμο, μπορεί να υπονομεύσει τον ρόλο των δυτικών θεσμών σε ένα χώρο αμφιλεγόμενο στον οποίο το ΝΑΤΟ δεν κατάφερε να προσφέρει την σταθερότητα που περίμενε.
Ας μην ξεχνάμε πως η Ρωσία διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με πολλές χώρες των Βαλκανίων, ενώ σε πολλές ασκεί, ακόμα και με το ζόρι,
επιρροή. Μία από τις χώρες με τις οποίες διατηρεί πολύ φιλικές σχέσεις είναι η Σερβία, όπου έχουν υπογράψει ενεργειακές συμφωνίες και
στρατιωτική συνεργασία. Η Ρωσία επιχειρεί να κάνει τη Σερβία το δεξί χέρι της στο χώρο των Βαλκανίων, αφού προωθεί την διεύρυνση της επιρροής της και μπορεί κάποια στιγμή να το καταφέρει, αν σκεφτεί κανείς την υπόθεση με το Κοσσυφοπέδιο, την σερβική οντότητα στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη και το αποσταθεροποιημένο Μαυροβούνιο.
Πάντως, η Σερβία θα καλεστεί να επιλέξει κάποια στιγμή προ ποιανού το στρατόπεδο θα πάει. Προς της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή προς της
Ρωσίας;
Παράλληλα, σε τροχιά αποταθεροποίησης είναι και η Βόρεια Μακεδονία με την Βουλγαρία, αν και ευρωπαϊκή χώρα, να υποβοηθά
στην αποσταθεροποίηση της.
Από την πλευρά της η Ουάσιγκτον θα πρέπει να πρέπει να δράσει αποτελεσματικά προκειμένου να μην χάσει το γεωπολιτικό παιχνίδι που κρύβει πολλούς άσους και για τις δύο πλευρές. Πιθανώς, το επόμενο χαρτί της Αμερικής να είναι η ένταξη της Βοσνίας και του
Κοσσυφοπεδίου στο ΝΑΤΟ και η ενίσχυση των φιλοδυτικών δυνάμεων στο Μαυροβούνιο έναντι των δυνάμεων που τάσσονται υπέρ της
Μόσχας. Η Ρωσία αποκλείεται να μην αντιδράσει. Επομένως, τα ερωτηματικά μεγαλώνουν και πληθαίνουν, ενώ ο χρόνος μάλλον
μικραίνει και λιγοστεύει. Μήπως ήρθε η ώρα τα Βαλκάνια να γράψουν την επόμενη σελίδα στην ιστορία τους; Ο χρόνος θα δείξει.

άρθρο του Γιώργου Αθανασόπουλου
Απόφοιτου Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου, Μεταπτυχιακού Φοιτητή στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου με
ειδίκευση στην « Ελληνική και Ευρωπαϊκή Κοινωνία»