Τρελοκόριτσο (1958)
Ένα σενάριο που ο Δαλιανίδης έγραψε το 1957 για την Αλίκη (την είχα δει στην Πλατεία Κάνιγγος, ένα θείο πλάσμα, εκείνη την εποχή όλη η Αθήνα μιλούσε γι` αυτήν… Γιάννης Δαλιανίδης) και τελικά γυρίστηκε με πρωταγωνίστρια την Τζένη Καρέζη. Λέγεται πως η Αλίκη, εκμεταλλευόμενη την τρελή καψούρα που είχε μαζί της ο σκηνοθέτης της ταινίας Ντίμης Δαδήρας, ζήτησε ένα εξωφρενικό ποσό, με αποτέλεσμα να χάσει το ρόλο. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως ήθελε να τον χάσει και γι` αυτό ακριβώς το ζήτησε.
Η Θεία από το Σικάγο (1957)
Ταινία-θρίαμβος της Γεωργίας Βασιλειάδου και η μοναδική ευκαιρία που δόθηκε ποτέ σε Αλίκη και Τζένη να παίξουν μαζί. Ο Φίνος την ήθελε ως μεγάλη αδερφή της Καρέζη και πρωτότοκη κόρη του Ορέστη Μακρή﮲ ρόλο που τελικά έπαιξε η Γκέλυ Μαυροπούλου. Όταν την κάλεσε στο γραφείο του και της ανακοίνωσε τον τίτλο της ταινίας η Αλίκη απάντησε :
«Μα, δεν είμαι πολύ μικρή για να παίξω τη θεία;» Έξαλλος ο παραγωγός ορκίστηκε να μην την ξανακαλέσει ποτέ…
Μια ζωή την έχουμε (1958)
Προοριζόταν για ταινία του Βασίλη Λογοθετίδη. Ένας υπάλληλος που λίγο πριν τη σύνταξη αποφασίζει να κάνει το κόλπο γκρόσο και να ζήσει τη μεγάλη ζωή με μια πεταλουδίτσα της νύχτας. Κρίμα που δεν συνεργάστηκαν ποτέ Τζαβέλλας και Αλίκη. Ο Λογοθετίδης απέρριψε την ιδέα και το σενάριο τροποποιήθηκε. Ο υπάλληλος έγινε 35ρης και ερμηνεύτηκε από τον Χορν, το δε μοιραίο θηλυκό, μια πολύ πιο συνειδητοποιημένη τροτέζα, την οποία υποδύθηκε η ντάμα από την Ιταλία, Υβόν Σανσόν.
Στον αστερισμό της Παρθένου (1973)
Δεύτερη χαμένη ευκαιρία για Αλίκη και Τζαβέλλα να συνεργαστούν. Ανακοίνωσαν πως θα
τη γυρίσουν από το `66 ακόμα, με μια Αλίκη να ασφυκτιά ήδη μέσα στην οικογενειακή
εικόνα που είχε χτίσει (και την οποία διατήρησε ως το τέλος της ζωής της!) και να ψάχνει μια ευκαιρία για να την σπάσει. Ο ρόλος της πόρνης, που αφηγείται μια διαφορετική εκδοχή της ζωής της σε κάθε πελάτη, πήγε τελικά στην Ζωή Λάσκαρη. Είναι ίσως μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση, πως η πρώτη και η τελευταία σχεδόν ταινία της Ζωής στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, ήταν με ρόλους που παρ` ολίγο να τους παίξει η Βουγιουκλάκη.
Κατήφορος (1961)
Επηρεασμένος από την «Αλήθεια» της Μπαρντό και άλλες τέτοιες νεανικές ταινίες, ο
Γιάννης Δαλιανίδης αποφασίζει να γράψει τον «Κατήφορο». Στη Finos Films ενθουσιάζονται με το σενάριο αλλά κολλάνε άσχημα στην πρωταγωνίστρια. Καρέζη ή Αλίκη; Ή μήπως κάποια εντελώς φρέσκια; Οι δυο πρώτες κάνουν πίσω κι έτσι κατασκευάζεται η τρίτη super star του ελληνικού κινηματογράφου που δεν είναι άλλη από τη Ζωή Λάσκαρη. Η ταινία σκίζει στην Ελλάδα ενώ παίζεται και σε αρκετές χώρες στο εξωτερικό. Είναι η πρώτη σε εισιτήρια ξένη ταινία στο Μεξικό (!) για το έτος 1961.
Χαμένα Όνειρα (1961)
Είχε πει -μεταξύ αστείου και σοβαρού- πως ο τίτλος της φάνηκε γρουσούζικος. Ήταν μια εποχή φουλ από όνειρα που στην πορεία όλα σχεδόν εκπληρώθηκαν. Ταυτόχρονα όμως ήταν και μια εποχή με τρομερά σκαμπανεβάσματα στη σχέση της με τον ηθοποιό που θα συμπρωταγωνιστούσε μαζί της και δεν ήταν άλλος από τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ίσως αυτός να ήταν ο σημαντικότερος λόγος που άφησε το ρόλο στην Αντιγόνη Βαλάκου.
Επιχείρησις Απόλλων (1968)
Μια ταινία που γυρίστηκε το καλοκαίρι του `67 με τη φιλοδοξία να γίνει διεθνής επιτυχία. Βγήκε στην Ελλάδα το Φλεβάρη του `68 ενώ λίγο αργότερα παίχτηκε και σε Αγγλία, Αμερική και Γαλλία όπου όμως πέρασε απαρατήρητη. Η αρχική σκέψη ήταν για μια ταινία με τον Ομάρ Σαρίφ ως εξωτικό πρίγκηπα που γοητεύεται από μια ελληνίδα ξεναγό. Τελικά ο πρίγκηπας έγινε κεντρο-ευρωπαίος (Λιχτενστάιν κατάσταση) και τον ερμήνευσε ο συμπαθέστατος και υποδεέστερος Τόμας Φριτς. Έχει ακουστεί μέχρι και ότι υπήρξαν δοκιμαστικά με την Αλίκη στο ρόλο που τελικά έπαιξε η Έλενα Ναθαναήλ. Με τον σκηνοθέτη Γιώργο Σκαλενάκη είχε συνεργαστεί ήδη στις «Διπλοπενιές» και στο «Αχ! Αυτή η γυναίκα μου!» και δήλωνε ενθουσιασμένη
του Κώστα Ζαχαράκη συγγραφέα και ποιητή.
Από τις εκδόσεις Δερέ κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων του «Κανένας».