28η Οκτωβρίου: Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος μέσα από τον κινηματογράφο
Είχαν περάσει λίγο περισσότερα από 20 χρόνια από τον τερματισμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και η Ευρώπη έμπαινε και πάλι στον εφιάλτη ενός Μεγάλου Πολέμου. Ήταν ακριβώς πριν 80 χρόνια. Η ναζιστική Γερμανία εισβάλει στην Πολωνία, όταν ακόμη ευρωπαϊκές δυνάμεις προσπαθούσαν, μέσω της διπλωματίας, να αποφύγουν τη σύγκρουση. Η Πολωνία έπεσε μέσα σε χρόνο ρεκόρ και πλέον είχαμε μπει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που θα στοιχίσει τη ζωή σε περίπου 80 εκατομμύρια ανθρώπους – πάνω από 50 εκατομμύρια νεκροί άμαχοι.
Η φρίκη του πολέμου πήρε άλλες διαστάσεις με τα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης, τις μαζικές εκτελέσεις, το κάψιμο χωριών και τη σφαγή κατοίκων, ακόμη και γυναικόπαιδων, για να φτάσουμε στο τέλος με τις ατομικές βόμβες στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Είχαν προηγηθεί μεγάλες μάχες, ηρωισμοί, στα χαρακώματα από απλούς στρατιώτες και στα βουνά ή στις πόλεις από εκατομμύρια γυναίκες και άντρες που αντιστάθηκαν στο απόλυτο κακό, για την ελευθερία και τη διατήρηση της αξιοπρέπειας, θυσιάζοντας τη ζωή τους.
Μπορεί όλα αυτά σήμερα να μοιάζουν, ειδικά για τους νεότερους, με ένα μυθιστόρημα, αλλά είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της σύγχρονης Ιστορίας της ανθρωπότητας. Μια ιστορία που έδωσε στον κινηματογράφο την ευκαιρία να μιλήσει για τον ηρωισμό, τη θυσία, την αντίσταση, αλλά και τη φρίκη του πολέμου, τις θηριωδίες των ναζί και την κατάντια του ανθρώπινου είδους. Υπήρξαν βεβαίως και προπαγανδιστικές ταινίες, με στόχο να υπάρξουν εθελοντές. Πάντως, σπουδαίοι κινηματογραφιστές απ’ όλο τον κόσμο γύρισαν πολλές αξιόλογες ταινίες, ορισμένες φορές αριστουργήματα, που σημάδεψαν το σινεμά και πρόσφεραν τα μέγιστα στη συλλογική μνήμη.
Με αφορμή την επέτειο του «Όχι», είναι ευκαιρία να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας μέσα από δέκα απ’ τις καλύτερες ξένες ταινίες που έχουν εμπνευστεί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μια ελληνική – ίσως τη σημαντικότερη που γυρίστηκε στον τόπο μας.
«Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη»
Ταινία σταθμός για τον κινηματογράφο, που γύρισε ο Ρομπέρτο Ροσελίνι το 1945 κι ενώ δεν είχε τελειώσει ακόμη ο πόλεμος, μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Παράλληλα, μαζί με το αριστουργηματικό «Κλέφτη Ποδηλάτων» του Ντε Σίκα αποτελεί μια εμβληματική ταινία για τον περίφημο «ιταλικό νεορεαλισμό». Ένα ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας, σε σενάριο των Φελίνι, Αμιντέι και Μπασάνι, που διατηρεί όλη την τραγικότητα της ναζιστικής κατοχής και την αντίσταση των Ιταλών – κάποιων Ιταλών, για την ακρίβεια – απέναντι στο θηρίο που ψυχορραγεί. Η σκηνή του θανάτου της ηρωίδας που πέφτει νεκρή από την ομοβροντία των ναζιστικών πολυβόλων παγώνει ακόμη και σήμερα το αίμα. Ήταν η σπαραχτική Άννα Μανιάνι, αυτή η ιέρεια του ιταλικού κινηματογράφου.
«Θάλαμος Εξόντωσης 17»
Εξαιρετική πολεμική δραματική περιπέτεια (1953) του μέγα Μπίλι Γουάιλντερ, για τον ηρωισμό, αλλά και την προδοσία. Μία χορταστική δραματική περιπέτεια, με τον Γουίλιαμ Χόλντεν να πρωταγωνιστεί και να κερδίζει το Όσκαρ ‘Α Ρόλου και ένα θαυμάσιο καστ δίπλα του, με τον φημισμένο Ότο Πρέμιγκερ να ξεχωρίζει στο ρόλο του Γερμανού διοικητή του στρατοπέδου, απ’ όπου επιχειρείται μια απόπειρα απόδρασης από Αμερικανούς αιχμαλώτους αλλά τους περιμένουν οι Γερμανοί δεσμοφύλακες. Υπάρχει ένα «καρφί» ανάμεσα στους αιχμαλώτους και όλοι υποψιάζονται τον Χόλντεν, ο οποίος είναι αθώος και προσπαθεί να το αποδείξει. Στιβαρό σενάριο, σκηνοθεσία με την υπογραφή Γουάιλντερ, θαυμάσιες ερμηνείες και μακριά από τις συμβάσεις του Χόλυγουντ.
Είχαν περάσει λίγο περισσότερα από 20 χρόνια από τον τερματισμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και η Ευρώπη έμπαινε και πάλι στον εφιάλτη ενός Μεγάλου Πολέμου. Ήταν ακριβώς πριν 80 χρόνια. Η ναζιστική Γερμανία εισβάλει στην Πολωνία, όταν ακόμη ευρωπαϊκές δυνάμεις προσπαθούσαν, μέσω της διπλωματίας, να αποφύγουν τη σύγκρουση. Η Πολωνία έπεσε μέσα σε χρόνο ρεκόρ και πλέον είχαμε μπει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που θα στοιχίσει τη ζωή σε περίπου 80 εκατομμύρια ανθρώπους – πάνω από 50 εκατομμύρια νεκροί άμαχοι.
Η φρίκη του πολέμου πήρε άλλες διαστάσεις με τα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης, τις μαζικές εκτελέσεις, το κάψιμο χωριών και τη σφαγή κατοίκων, ακόμη και γυναικόπαιδων, για να φτάσουμε στο τέλος με τις ατομικές βόμβες στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Είχαν προηγηθεί μεγάλες μάχες, ηρωισμοί, στα χαρακώματα από απλούς στρατιώτες και στα βουνά ή στις πόλεις από εκατομμύρια γυναίκες και άντρες που αντιστάθηκαν στο απόλυτο κακό, για την ελευθερία και τη διατήρηση της αξιοπρέπειας, θυσιάζοντας τη ζωή τους.
Μπορεί όλα αυτά σήμερα να μοιάζουν, ειδικά για τους νεότερους, με ένα μυθιστόρημα, αλλά είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της σύγχρονης Ιστορίας της ανθρωπότητας. Μια ιστορία που έδωσε στον κινηματογράφο την ευκαιρία να μιλήσει για τον ηρωισμό, τη θυσία, την αντίσταση, αλλά και τη φρίκη του πολέμου, τις θηριωδίες των ναζί και την κατάντια του ανθρώπινου είδους. Υπήρξαν βεβαίως και προπαγανδιστικές ταινίες, με στόχο να υπάρξουν εθελοντές. Πάντως, σπουδαίοι κινηματογραφιστές απ’ όλο τον κόσμο γύρισαν πολλές αξιόλογες ταινίες, ορισμένες φορές αριστουργήματα, που σημάδεψαν το σινεμά και πρόσφεραν τα μέγιστα στη συλλογική μνήμη.
Με αφορμή την επέτειο του «Όχι», είναι ευκαιρία να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας μέσα από δέκα απ’ τις καλύτερες ξένες ταινίες που έχουν εμπνευστεί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μια ελληνική – ίσως τη σημαντικότερη που γυρίστηκε στον τόπο μας.
«Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη»
Ταινία σταθμός για τον κινηματογράφο, που γύρισε ο Ρομπέρτο Ροσελίνι το 1945 κι ενώ δεν είχε τελειώσει ακόμη ο πόλεμος, μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Παράλληλα, μαζί με το αριστουργηματικό «Κλέφτη Ποδηλάτων» του Ντε Σίκα αποτελεί μια εμβληματική ταινία για τον περίφημο «ιταλικό νεορεαλισμό». Ένα ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας, σε σενάριο των Φελίνι, Αμιντέι και Μπασάνι, που διατηρεί όλη την τραγικότητα της ναζιστικής κατοχής και την αντίσταση των Ιταλών – κάποιων Ιταλών, για την ακρίβεια – απέναντι στο θηρίο που ψυχορραγεί. Η σκηνή του θανάτου της ηρωίδας που πέφτει νεκρή από την ομοβροντία των ναζιστικών πολυβόλων παγώνει ακόμη και σήμερα το αίμα. Ήταν η σπαραχτική Άννα Μανιάνι, αυτή η ιέρεια του ιταλικού κινηματογράφου.
«Θάλαμος Εξόντωσης 17»
Εξαιρετική πολεμική δραματική περιπέτεια (1953) του μέγα Μπίλι Γουάιλντερ, για τον ηρωισμό, αλλά και την προδοσία. Μία χορταστική δραματική περιπέτεια, με τον Γουίλιαμ Χόλντεν να πρωταγωνιστεί και να κερδίζει το Όσκαρ ‘Α Ρόλου και ένα θαυμάσιο καστ δίπλα του, με τον φημισμένο Ότο Πρέμιγκερ να ξεχωρίζει στο ρόλο του Γερμανού διοικητή του στρατοπέδου, απ’ όπου επιχειρείται μια απόπειρα απόδρασης από Αμερικανούς αιχμαλώτους αλλά τους περιμένουν οι Γερμανοί δεσμοφύλακες. Υπάρχει ένα «καρφί» ανάμεσα στους αιχμαλώτους και όλοι υποψιάζονται τον Χόλντεν, ο οποίος είναι αθώος και προσπαθεί να το αποδείξει. Στιβαρό σενάριο, σκηνοθεσία με την υπογραφή Γουάιλντερ, θαυμάσιες ερμηνείες και μακριά από τις συμβάσεις του Χόλυγουντ.
πηγή: https://www.cnn.gr