Το παιδικό βιβλίο, ο καλύτερος φίλος του παιδιού σας
Υπάρχει μια εργασία πλήρους απασχόλησης, εικοσιτέσσερις ώρες την ημέρα, χωρίς αργίες, γιορτές ή νυχτερινά, που δε συγχωρεί λάθη ή απροσεξίες, που δεν προβλέπει συνταξιοδότηση και που δεν πληρώνει μισθό· είναι η μητρότητα ή -για να μην αδικώ τους πατεράδες- το επάγγελμα του γονέα.
Σε αυτή τη σκληρή απασχόληση που αποτελεί έργο που ο κάθε γονέας αφιερώνει όλο του το είναι, με τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, αναζητούμε συμμάχους, βοηθούς σε αυτό το δύσκολο και απαιτητικό έργο, όπως είναι το μεγάλωμα ενός παιδιού, η διάπλαση της προσωπικότητας του, η καλλιέργεια του χαρακτήρα του.
Σε μια εποχή που παιδιά και γονείς βομβαρδίζονται από πληροφορίες, που ο χρόνος και των δυο μερών είναι άκρως περιορισμένος, πολύ συχνά είναι πραγματικά δύσκολο ο γονέας να μπορέσει να οργανώσει την ψυχαγωγία του παιδιού του κατά τρόπο ευχάριστο και διασκεδαστικό αλλά παράλληλα και ψυχωφελή για το παιδί. Πολλοί γονείς άλλωστε, κυρίως υπό την πίεση της έλλειψης χρόνου που έχουν στη διάθεσή τους προκειμένου να περάσουν δημιουργικά και ευχάριστα με τα παιδιά τους, συχνά τα αφήνουν, με έλεγχο ή και όχι, μπροστά από την οθόνη του τάμπλετ, του υπολογιστή, του κινητού ή της τηλεόρασης.
Ευτυχώς ή δυστυχώς ανήκω σε μία γενιά που πρόλαβε τα πάντα. Και το παιχνίδι στην πλατεία, και την αλάνα, και τα πρώτα βιντεοπαιχνίδια, και την τηλεόραση. Αυτό όμως που θυμάμαι περισσότερο με νοσταλγία, είναι τα βιβλία που διάβασα σαν παιδί και σαν έφηβη. Οι ατέλειωτες ώρες που χανόμουν μέσα στις εικόνες ενός βιβλίου, επινοώντας η δίνοντας χρώμα στους δικούς μου φανταστικούς κόσμους.
Σήμερα, είναι η παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου. Ξέρω πως η παιδική λογοτεχνία -όπως επίσης και η αστυνομική- πολλές φορές, θεωρείται από ορισμένους, ως ένα είδος εύκολης λογοτεχνίας που φτάνει μέχρι και την παραλογοτεχνία. Ομολογώ πως δε συμφωνώ με αυτή τη θεώρηση. Θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο το να μπορέσει κάποιος να χωρέσει μέσα στο παιδικό ή το εφηβικό βιβλίο τα νοήματα, τις ιδέες και ταυτόχρονα τους κόσμους, την φαντασία, την ομορφιά που έχει ανάγκη να συναντήσει μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου, το παιδί ή ο έφηβος.
Δεν είμαι καλή στο να κάνω υποδείξεις. Δεν τα καταφέρνω σε παραινέσεις. Ίσως γιατί δεν θεωρώ τον εαυτό μου σε θέση να κουνάει το δάχτυλο στους άλλους ή να τους λέει τι θεωρεί καλό και κακό. Ωστόσο, αυτό που θα ήθελα να τονίσω, τόσο από την προσωπική μου εμπειρία όταν ήμουν μικρό κορίτσι ή έφηβη, όσο και ως μαμά τριών παιδιών, και να συστήσω ανεπιφύλακτα στους γονείς να αναζητήσουν και να ψάχνουν το καλό παιδικό βιβλίο για τα παιδιά τους.
Σίγουρα, ξέρω πως αυτή η αναζήτηση δεν είναι εύκολη, πως χρειάζεται πραγματικά σοβαρή ενασχόλησή για να μπορέσει κανείς να κάνει τις ορθές επιλογές. Αλλά είμαι βέβαιη πως το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει τόσο τους γονείς όσο και τα παιδιά.
Σε ένα κόσμο βίας και σκληρότητας, σε ένα κόσμο που επικρατεί το δίκαιο του ισχυροτέρου, σε ένα κόσμο που ο καλός αντιμετωπίζεται ως ο χαζός της υπόθεσης, ο κόσμος του παιδικού βιβλίου, όπως και ο κόσμος του παραμυθιού, είναι αυτός που θα μπορέσει να δώσει με το δικό του τρόπο, αξίες και ιδανικά στα παιδιά μας. Κι έχουμε ανάγκη από αυτές τις αξίες ως κοινωνία. Ίσως περισσότερο από ποτέ.
Τιτή Ντολαπτσή
Facebook Comments Box