ΚοινωνίαΠεριφέρειεςΥγεία

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ-Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ

Άρθρο της Χαράς Μητροπούλου
 Ο Θάνατος του Σωτήρη Σοφιανόπουλου  σηματοδοτεί  τελειωτικά και τον θάνατο μιας πάλαιποτέ πανίσχυρης επιχειρήσεως, ενός Εργοστασίου χρωμάτων, των Χρωματουργείων Πειραιώς..
Ο ιδρυτης της ΧΡΩΠΕΙ ήταν ο Σπήλιος Οικονομίδης χημικός και βοηθός του νομπελιστα Αντολφ Μπάιερ, γεννημένος το 1850.Το 1883 επιστρέφει στην Ελλάδα και ιδρύει στο Νεο Φάληρο το εργοστάσιο χρωμάτων, ανιλίνης και φωσφορικών λιπασμάτων.και εκλέγεται υφηγητής της Πειραματικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.  Πεθαίνει το 1894 και αναλαμβάνει ο νεώτερος αδελφός του, Λεόντιος Οικονομίδης,χημικός, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μονάχου και Πολυτεχνικής Σχολής Ζυρίχης.. Επιστρέφει στην Ελλάδα και ιδρύει την Οινοποιητική και Οινοπνευματική  Εταιρία οπως και την Βιομηχανία Τσιμέντων Τιτάν μαζί με Κανελλόπουλο, Χρηστομάνο κ.α. Ανασυγκροτεί τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων και γίνεται ιδρυτικό μέλος και διευθύνων σύμβουλος. της Εταιρίας Λιπασμάτων.
Πεθαίνει το 1922 αφήνοντας πίσω του μεγάλες βιομηχανικές μονάδες .
Μετά τον θάνατό του η διοίκηση περνά στην οικογενεια Σοφιανοπούλουμαζί με τον Μέγα Οικονομίδη. Σωτήρης, Αριστοτέλη Λεωνίδας και Μανώλης ,παιδιά της Βασιλικής Οικονομίδου αδελφής των ιδρυτών. Τα ΧΡΩΠΕΙ θα ακολουθήσουν ανοδική πορεια μετατρεπόμενα σε φαρμακοβιομηχανία με δραστηριότητες βαμβάκι, υπεροξείδιο του υδρογόνου, αμμωνίας, ανθρακικό και θειικό οξύ
Η δεύτερη γενιά βιομηχάνων δεν είχε τις λαμπρρές σπουδές των ιδρυτών αλλά είχαν αφοσίωση στη δουλειά και γνώση ότι η στασιμότητα στη βιομηχανία είναι καταστροφική.  Με συνεργασία των καλυτέρων επιστημόνων και 1000 εργαζόμενους συνεχίζεται η ανοδική πορεία μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960.  Δυστυχώς αλλαγές, νέες σχέσεις εργασίας και παραγωγής, κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός, οξύτατος και όχι πάντα θεμιτός συναγωνισμός, κρατική πολιτική στην διατίμηση των φαρμάκων οδηγούν την βιομηχανία  σε κλυδωνισμούς.. Συγχρόνως χάνει και τα διοικητικά της στελέχη Μανώλης, Σωτήρης και Αριστοτέλης Σοφιανόπουλος αλλά το αποφασιστικό πλήγμα ειναι ο θάνατος του Γιάννη Σοφιανόπουλου που σκοτώνεται στα 33 του χρόνια  πέφτοντας με το ιδιωτικό του αεροπλάνο. Ο Γ, Σοφιανόπουλος επεδίωξε ανανεωτικό πνεύμα στην εταιρία και καλλιέργησε νέες σχέσεις μεταξύ προσωπικού και διοίκησης.
Τα αδέλφια του Σπήλιος και Σωτήρης  συνεχίζουν αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει, γίνονται αξιόλογες επενδύσεις με τραπεζικούς δανεισμούς που δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Στο τέλος της δεκαετίας του 1970, η Χρωπεί είναι πλέον μια προβληματική επιχείρηση.  Η πολιτεία θα ενισχύσει την λειτουργία της μέχρι το 1988 οπότε τίθεται υπό εκκαθάριση.  Το Μαιο του 1989 εκπλειστηριάζεται το φαρμακευτικό εργοστάσιο και αγοράζεται από την ΕΛΒΙΠΥ.και  το προσωπικό απορροφάται από διάφορες δημόσιες υπηρεσίες και υπουργεία.
Στην 100χρονη διαδρομή του η ιστορία του εργοστασίου ταυτίζεται με την ιστορία της οικογενείας.  Οι στόχοι,, τα όνειρα, οι αγώνες των μελών της δεν απέβλεπαν στον πλουτισμό αλλά στην δημιουργία μεγάλων βιομηχανικών μονάδων στη χώρα.
  Είχα γνωρίσει τον Σωτήρη Σοφιανόπουλο. Ο άντρας μου ήταν Οικονομικός Διευθυντής του. Ηταν άνθρωπος γεμάτος επιχειρηματικές ιδέες , εντιμος, απονήρευτος που εκείνη την εποχή είχε ανάμεσα στο προσωπικό του ακόμα και αριστερούς που συνδικαλίζονταν.  Καλός εργοδότης οπως και τα αδέλφια του είχε όρεξη για ζωή και πρόοδο.Και κυρίως ήταν ενας πατριώτης που αγαπούσε την χώρα του.Ηταν θαυμάσιος οδηγός αγωνιστικών με το όνομα ΕΙΠΩΡΧ, αναγραμματισμός της ΧΡΩΠΕΙ και δεξαμενή ιδεων που αν τον είχε αφήσει η πολιτική ηγεσία να τις πραγματοποιήσει , ισως η Ελλάδα θα ήταν αλλιώς.
Ειχε προτείνει οπλοβιομηχανία, εξόρυξη πετρελαίου στο Ιόνιο, (Το εργοστάσιο χρησιμοποιούσε δικό του μαζουτ).  Στο ισόγειο των γραφειων της εταιρίας βρισκόταν η βιβλιοθήκη, μοναδική στο είδος της για τον ελληνικό χωρο , περιελάμβανε χημικά συγγράματα και σπάνιες σειρές γερμανικών περιοδικών εκδόσεων από τις αρχές  του προηγούμενου αιώνα
Ετσι λοιπόν ο θρύλος ΧΡΩΠΕΙ μία από τις δύο φαρμακευτικές εταιρίες τηχώρας μαςεκείνων των χρόνων  έσβυσε δια παντός με  τον θάνατο του τελευταιου ιδιοκτήτη της.
Facebook Comments Box

Απάντηση