Σεπτεμβριανά 1955: το πογκρόμ του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης
Οι διώξεις των Ελλήνων που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη (Σεπτέμβριος 1955) αποτελούν από τα πιο χαρακτηριστικά επεισόδια που αναδεικνύουν τη σημασία της φράσης «η Τουρκία δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο».
Ο Ελληνισμός της Πόλης ήταν ένας από τους πιο δραστήριους εθνολογικούς πληθυσμούς, με αξιόλογη δράση στην επιχειρηματική ζωή του τόπου. Επιπλέον, οι Έλληνες διέθεταν μακραίωνη διαδρομή και, ως εκ τούτου, ιστορικά δικαιώματα στην περιοχή, συμπαγή κοινωνική συνοχή και παρουσία σε όλα τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Ως εκ τούτου,
αποτελούσαν το «αγκάθι» στην τουρκική μεγαλομανία και ο εύκολος στόχος της μισαλλοδοξίας της.
Η αφορμή των επεισοδίων υπήρξε η προσπάθεια του κυπριακού ελληνισμού να ενωθεί με την Ελλάδα. Βαθύτερες αιτίες φαίνεται πως αποτελούσαν η μεγάλη οικονομική ύφεση της Τουρκίας, η αδυναμία διαχείρισης εσωτερικών προβλημάτων και ο θρησκευτικός φανατισμός που δεν είχε καταφέρει να περιορίσει το κεμαλικό καθεστώς. Οι διώξεις ενορχηστρώθηκαν από την τότε κυβέρνηση Μεντερές (ιδεολογικός «αδελφός» του Ερντογάν) και οδήγησαν στον ξεριζωμό περίπου 100.000 Ελλήνων. Αρκεί να σημειωθεί ότι κυβερνητικά οχήματα μετέφεραν από τσεκούρια και ρόπαλα μέχρι και μπιτόνια με βενζίνη για να προβεί ο όχλος στο… θεάρεστο έργο του: μαγαζιά κάηκαν, γυναίκες βιάστηκαν, ιερείς ξυλοκοπήθηκαν και εξευτελίστηκαν, Έλληνες επιχειρηματίες μαχαιρώθηκαν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Όσοι αγνοούν την ιστορία, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν…
άρθρο Δημήτρη Γκίκα Καθηγητή Φιλοσοφίας και Κοινοτικός Σύμβουλος Καλλιθέας