Η Εγκληματικότητα στη Καλλιθέα πρωταγωνιστεί – Αρχείο του kallitheapress
Άρθρο του Παυσανία
Είναι γεγονός, εδώ και χρόνια, πως οι περιοχές των νοτίων προαστίων έχουν πάρει και αυτές τη θέση τους στον κατάλογο της εγκληματικότητας, αλλά αυτό που γίνεται με την κεντρική πλατεία της Καλλιθέας ξεπερνά οτιδήποτε άλλο…
Την πλατεία αυτή την αποφεύγω εδώ και πολλά χρόνια όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί, διαπιστωμένα, έχει αφεθεί στο έλεος κάθε μικροεγκληματία, κι ακόμη κι αν είσαι ο Ράμπο, δεν θες να έχεις καμία σχέση. Και όχι μόνο εγώ αλλά και οι περισσότεροι Καλλιθεάτες που γνωρίζω δεν θέλουν να ακούν για την πάλαι ποτέ όμορφη πλατεία μας. Παρ’ όλα αυτά, την περίοδο των εορτών αποφάσισα να την επισκεφθώ, μιας και επέμεναν τα παιδιά λόγω των εκδηλώσεων του δήμου.
Λάθος, μεγάλο λάθος! Γιατί ο δήμαρχος και ο κάθε δήμαρχος έχουν μάθει να σκουπίζουν τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι και να δίνουν στον κόσμο άρτο και θέαμα. Και ενώ έβλεπες ένα ωραίο περιτύλιγμα με μια ωραία στολισμένη πλατεία, εσωτερικά ήταν η ίδια και χειρότερη απ’ όσο τη θυμόμουν. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: απόγευμα 6.30 περίπου είμαι με τα μικρά, τη σύζυγο και μία φίλη στην πλατεία. Ο μικρός μου γιος μου ζητά να τον πάω στο τραμπολίνο και εκεί τρώω την πρώτη κρυάδα, γιατί, την ώρα που ο μικρός χαιρόταν το παιχνίδι, στα 2 μέτρα μια παρέα πιτσιρικάδων και μεγαλύτερων κάπνιζε χασίς και έπινε μπύρες προκλητικά μπροστά σε όλο τον κόσμο. Δείγμα πως η πλατεία είναι δική τους και κανείς δεν τους ενοχλεί.
Να σημειώσω πως το σημείο που βρισκόταν η παρέα ήταν 2 μέτρα πίσω από το τραμπολίνο, σε πλήρη θέα από όλη την γεμάτη με κόσμο πλατεία και ακριβώς δίπλα από τα κάγκελα της παιδικής χαράς.
Δεν είπα τίποτα. Απλά περίμενα να τελειώσει ο μικρός και αμέσως τον πήρα να φύγουμε. Αλλά η υπέροχη βραδιά μου δεν είχε τελειώσει εδώ. Ψάχνοντας να βρω τη σύζυγο με τον άλλο μου γιο και τη φίλη μας, βλέπω πως στο σημείο που τους είχα αφήσει τους είχαν προσεγγίσει κάποιοι νεαροί, μάλλον από την ίδια παρέα, πιστεύοντας πως είναι μόνες τους, με εμφανώς περίεργες διαθέσεις, λέγοντάς τους ότι βρωμόλογο φαντάζεστε. Δεν κρατήθηκα τους έριξα μερικά μπινελίκια και πήρα την οικογένεια να φύγουμε. Αυτοί δεν αντέδρασαν μάλλον γιατί υπήρχε αρκετός κόσμος στην πλατεία και απλά απομακρύνθηκαν.
Πιστεύοντας πως το θέμα είχε λήξει, αλλά φανερά ξενερωμένος με τη λάθος επιλογή μου να πιστεύω πως κάτι άλλαξε στην Καλλιθέα, τους πήρα να φύγουμε. Το αυτοκίνητο το είχα παρκαρισμένο στην Εσπερίδων, λίγο πιο κάτω από την Ιφιγενείας. Μέχρι να πάμε, δε συνέβη τίποτα, ούτε παρατήρησα κάτι περίεργο. Μπήκαμε κανονικά και ξεκινήσαμε. Στρίβoντας αριστερά στην Ματζαγριωτάκη για να πάμε προς το σπίτι, ξαφνικά προσγειώθηκε στο αυτοκίνητο ένα μεγάλο κομμάτι ξύλο. Επιτόπου σταμάτησα και βγήκα έξω να δω τι έγινε. Απέναντι στο πεζοδρόμιο και πίσω από τα κάγκελα της πλατείας, βρίσκονταν οι δύο από τους πιτσιρικάδες και γελούσαν. Όταν τους ζήτησα το λόγο, ο ένας άρχισε να με βρίζει, λέγοντάς μου πως η πλατεία αυτή είναι δική τους και να μην ξαναπατήσω κι ο άλλος άρχιζε να φωνάζει να έρθουν και οι υπόλοιποι. Φυσικά, και να ήθελα να καθήσω, δεν μπορούσα, γιατί είχα και τα παιδιά μαζί.
ΚΑΙ ΕΡΩΤΩ; Η αστυνομία της Καλλιθέας είναι μόνο για να κόβει κλήσεις; Το δήμαρχο τι τον έχουμε; Μόνο για να κόβει βασιλόπιτες; Δήμαρχε, αν σου συνέβαινε εσένα, τι θα έκανες; Ρητορικό το ερώτημα, γιατί εσύ το έχεις λύσει το πρόβλημα. Αλλά δεν μπορούμε όλοι οι δημότες να κυκλοφορούμε με φουσκωτούς να προστατεύουν εμάς και τις οικογένειές μας.
Υ.Γ.
Τα ενυπόγραφα άρθρα με ονοματεπώνυμο είτε με όνομα που επιθυμούν όσοι μας στέλνουν με email να αναφέρονται. Δεν σημαίνει ότι είναι και οι απόψεις της σελίδας.