Το σκοτάδι σου να το αγαπάς…
Υπάρχει μια γραμμή μέσα μας , που όταν την περάσουμε τα πάντα αλλάζουν. Αρχίζεις να μιλάς ειλικρινά με τον εαυτό σου. Η ειλικρίνεια προϋποθέτει επίγνωση. Πάντα. Διαφορετικά είναι διάλογος μισός. Ένα μάτσο κουβέντες μισοειπωμένες και αδιάφορες επί της ουσίας. Δεν το προσδιορίζω ηλικιακά. Δε το προσδιορίζω καθόλου. Η στιγμή που περνάς τη γραμμή αυτή είναι θέμα… ίσως συνθηκών. Ενίοτε και πειραματισμού . Είτε τη προκαλείς είτε σε βρίσκει , όταν εμφανίζεται μπροστά μας υπάρχει και το δίλημμα … Κάποιοι συνεχίζουν. Κάποιοι σταματούν. Η άγνοια όμως δεν είναι δύναμη. Ούτε προσφέρει επίγνωση… Το σκοτάδι δεν έχει πάντα γοητεία. Ιντριγκάρει κάποιες φορές εκείνους που το παρατηρούν σε σένα. Όχι πάντα όμως . Έλκει… απωθεί.. φοβίζει… εξάπτει τη φαντασία. Είναι όμως πάντα εμφανές στα ομώνυμά του… Όταν το αντικρίζεις μέσα σου , δεν μπορείς να το αγνοήσεις εύκολα. Στην αρχή σαστίζεις και μετά το πολεμάς. Γιατί έτσι μας έμαθαν. Ο,τιδήποτε ξεφεύγει από τον μέσο όρο αντίληψης και συναισθημάτων να μην είναι αποδεκτό. Ούτε φυσιολογικό. Η ψυχή όμως δεν πείθεται εύκολα από κάτι τέτοια. Ξέρει πως τα όρια συνυπάρχουν με τα περιθώρια. Δεν υπάρχει το φως χωρίς το σκοτάδι. Υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που εμμένουν πεισματικά στο φως, αγνοώντας την απέναντι πλευρά. Είναι περισσότερο επικίνδυνο να μη ξέρεις τι έχεις μέσα σου. Η σκοτεινή πλευρά είναι έμπνευση, είναι έλλειψη, είναι οι στιγμές που σκεφτόμαστε στυγνά τα θέλω μας. Η θολούρα, ο θυμός, το τσαλάκωμα, τα μάτια που σε κοιτούν χωρίς να κουνήσουν βλέφαρο. Εκδίκηση, διεκδίκηση, μυστικά, σκέψεις ανομολόγητες, χιλιόμετρα που έγραψες στο άγνωστο, οι μάσκες που πέφτουν, η ανάσα που σε κρατάει ζωντανό καμιά φορά… Είναι βουτιά θανάτου και αναγέννησης. Ο εαυτός που πρέπει να σέβεσαι αλλά να μάθεις να ελέγχεις εσύ. Να σε σέβεται και εκείνος Σε παρασέρνει, τον τιθασεύεις και στο τέλος τα βρίσκετε. Συνυπάρχετε χωρίς πόλεμο. Χωρίς αυτοκαταστροφή. Ο εαυτός που μισείς και λατρεύεις. Μισείς και λατρεύεις τη δύναμη που ξέρεις ότι έχεις μέσα σου κι αν την ενεργοποιήσεις, αναλαμβάνει δράση, σαρώνει τα πάντα και σε βγάζει στο φως. Όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται ο μόνος δρόμος για να βγεις στο φως είναι το σκοτάδι σου. Αυτή τη διαδρομή δεν την κάνεις μόνο μια φορά στη ζωή σου. Μονάχα τότε μπορείς να πεις πως έχεις μια ιδέα για το ποιος είσαι. Δεν έχει καμιά αξία να λες ότι είσαι «καλός» άνθρωπος, με ό,τι ανοίγει και κλείνει αυτή η παρένθεση που συνοδεύει αυτό το παρεξηγημένο επίθετο, αν δεν επιλέξεις να είσαι… «καλός» . Συνειδητή επιλογή. Είναι μεγάλη ανακούφιση να αποδεχτείς και να αγαπήσεις την πραγματικότητα πως έχεις και σκοτεινή πλευρά. Και έχεις και τον τρόπο σαν έμπειρος ακροβάτης να ισορροπείς πότε από τη μία και πότε από την άλλη, χωρίς να χάνεις ούτε το μέτρο, ούτε τον εαυτό σου. Κάθε φορά που νυχτώνει… να μη φοβάσαι. Μια νέα εποχή σου ξεκινά… Κάθε φορά που χαράζει… κοίτα τον ήλιο στα μάτια και χαμογέλα. Είσαι ένας άνθρωπος καλύτερος… πιο σοφός… και πιο δυνατός.
www.mimediavaseis.blogspot.com
Μαρλέν Δεσποτίδη