Γράφει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος
Τουρκικές προκλήσεις… Ένα ‘’παιχνίδι’’ ακραίο κι επικίνδυνο, γνωστό από παλιά που ξεδιπλώνεται συχνά, με τους γείτονες, να σχοινοβατούν, πάντοτε στα όρια, όχι μόνο της διεθνούς νομιμότητας αλλά και της ίδιας της κοινής λογικής. Παίζουν μεγάλο ρόλο, σε κάθε περίπτωση, οι συνθήκες: Η Τουρκία σήμερα είναι πολιτικά αποδυναμωμένη, σε πορεία οικονομικής απίσχνανσης και ιστορικά πρωτοφανούς διεθνούς απομόνωσης. Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει, απολύτως απονευρώσει κάθε δημοκρατική λειτουργία στη γείτονα χώρα και στρέφει τη στόχευση, μιας κλειστής, πια, στην Ευρωπαϊκή προοπτική Τουρκίας, στον Αραβικό κόσμο και στο Ισλάμ. Αυτό το στοιχείο είναι που κάνει, σήμερα, την «παρτίδα», αν όχι πιο δύσκολη, σίγουρα πιο δύσκολα ελεγχόμενη.
Ας δούμε προσεκτικά τα δεδομένα : Με την εισβολή στην Κυπριακή Α. Ο. Ζ., η Τουρκία θα ήθελε αφενός να δημιουργήσει νέου τύπου τετελεσμένα, αφετέρου, δε, να εξωτερικεύσει την εσωτερική κρίση από την οποία μαστίζεται – μέθοδος ‘’καρμπόν’’ που ακολουθούν σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της Άγκυρας, εδώ και δεκαετίες… Τούτη τη στιγμή θα ήταν ρίσκο να επαναπαυθούμε πιστεύοντας, ότι ο Ερντογάν και το βαθύ κράτος της Άγκυρας, δεν θα κλιμακώσει περαιτέρω την προκλητικότητα της. Ρίσκο και ανευθυνότητα, που μπορεί να αποβεί εις βάρος της χώρας μας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για αυτό και, ορθώς, ο πρωθυπουργός συγκάλεσε εκτάκτως το ΚΥΣΕΑ.
Είναι η στιγμή της ψυχραιμίας, της αποφασιστικότητας και του αρραγούς εθνικού μετώπου. Είναι αναγκαία τα μηνύματα που εκπέμπει προς την Τουρκία η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Η. Π. Α. μετά τις πρωτοβουλίες της Ελληνικής κυβέρνησης σε απόλυτο συντονισμό με τη Λευκωσία – αλλά, δεν αρκούν… Σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές η Τουρκία επιδιώκει ως και την ακύρωση του ενεργειακού προγράμματος της Κύπρου, με στόχο να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η Τουρκία, παρότι σε άθλια οικονομική κατάσταση επέλεξε σε αυτήν τη συγκυρία τη ρήξη με τους Αμερικανούς – κι ας ξέρει πως ρισκάρει σε ακραίο βαθμό.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα στέκει πιο ισχυρή από ποτέ απέναντι σε μια Τουρκική πρόκληση. Πρώτον είναι μια χώρα που «ταξιδεύει» πλέον στις ράγες της κανονικότητας, έχοντας επανακτήσει την αξιοπιστία της, απέναντι σε εταίρους και διεθνή περίγυρο.
Δεύτερον συνιστά παράγοντα σταθερότητας στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, με τη Συμφωνία των Πρεσπών να αποτελεί υπόδειγμα αποφασιστικότητας και εθνικής ευθύνης, σύμφωνα με όλους τους διεθνείς αναλυτές.
Άλλωστε, αυτή είναι που θεμελίωσε και δυνάμωσε συμμαχίες, με τον διεθνή περίγυρο και επανεγκατέστησε την Ελλάδα σε θέση περιφερειακής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή. Εδώ παίζουν ρόλο και τα πρόσωπα: Ο Α. Τσίπρας έχει δώσει δείγματα απόλυτης αποφασιστικότητας, βάζοντας στο παιχνίδι, όσους παράγοντες πρέπει και μπορούν να παρέμβουν. Γνωρίζει τις ισορροπίες και κάνει ότι πρέπει σε ένα πεδίο δύσκολο, στο οποίο πολλές χώρες της Ευρώπης – και η Ρωσία – κάνουν ογκωδέστατες μπίζνες με την Τουρκία…
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να σβήσει από το «μπλοκάκι» του κάθε ίχνος υπαναχώρησης από την αποφασιστική στάση που επιτάσσει η Εθνική γραμμή, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί. Και, προφανώς, να απαγορεύσει δια ροπάλου την εμπλοκή αυτού του ζητήματος, στην προεκλογική ατζέντα… Το αντίθετο θα ήταν ανεύθυνο και εθνικά επικίνδυνο.