Ρούλα Παγιαλάκη…Το “να προσέχεις” απέκτησε ξαφνικά άλλη σημασία.

Το “να προσέχεις” απέκτησε ξαφνικά άλλη σημασία.
Ή μάλλον απέκτησε πολλαπλές έννοιες,έννοιες που δεν θα μπορούσαμε κάτω από άλλες συνθήκες να φανταστούμε. Λέμε στον άλλον να προσέχεις” σήμερα και είναι σαν να του έχουμε πει όλα αυτά που σκέφτομαστε, όλα αυτά που φοβόμαστε ,αλλα και όλα αυτά που ελπίζουμε.
Το “να προσέχεις” είναι το κρυμμένο μας, κάνε κουράγιο, δείξε θάρρος, κάνε υπομονή και μην λυγίζεις.
Το “να προσέχεις” είναι το υπονοούμενο του ,χάρηκα που σε είδα, φαίνεσαι μια χαρά, συνέχισε έτσι, να προσέχεις ουσιαστικά τον εαυτό σου.
Το “να προσέχεις” ουρλιάζει πως μπόρα είναι όλο αυτό και θα περάσει, θα βγούμε πιο δυνατοί και σίγουρα οι περισσότεροι από μας και διαφορετικοί.
Γιατί επιβάλλεται να βγούμε αλλιώτικοι , πειραγμενοι,διαφοροποιημένοι, ρε παιδί μου, μέσα από αυτή την παγκόσμια δοκιμασία ,που υφίσταται όλος ο πλανήτης αυτή την στιγμή.
“Να προσέχεις” τον εαυτό σου, την σκέψη σου ,την καρδιά σου ,το κορμί σου, ποιους κρατάς στην ζωή σου ,από εδώ και πέρα .
Να αξιοποιείς την κάθε σου μέρα, το κάθε λεπτό της,την κάθε στιγμή.
Να ρουφάς το μεδούλι των πραγμάτων, να κανείς όμορφες σκέψεις και όνειρα και να καταλάβεις πώς η ελευθερία δεν είναι δεδομένη ,αλλα κερδιζεται.
Αλλιώς το “να προσέχεις” θα είναι απλά δύο λέξεις, όπως όλες οι άλλες ή μία προτροπή.
Αλλιώς το “να προσέχεις” δεν θα ξεχειλίζει αγάπη, δεν θα είναι η αγάπη η ίδια, διατυπωμένη όμως με άλλο τρόπο.
Ίσως όλος αυτός ο χρόνος που ξαφνικά μας δίνεται, να είναι η ευκαιρία που μας δίνει η ίδια η ζωη ,στο να επικοινωνήσουμε και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και την ίδια καλύτερα.

Να προσέχετε…