Της Νικολέτας Τζαβέλλας

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, εδώ κάποτε στην Καλλιθέα , σε αυτόν τον “χώρο”, υπήρχε η παιδική χαρά που μεγάλωσα και έπαιζα.

Με τον καιρό ο Δήμος δεν έδινε τόσο σημασία για τη συντήρηση, οι εγκαταστάσεις σκούριαζαν, τα πράγματα κατέρρεαν. Ήταν 2004 που φέρναμε τη μεγάλη μου πλέον ξαδέρφη να παίζει αλλά είχε χαθεί η ζωντάνια του χώρου.

Μια μέρα μπήκε λουκέτο και σιγά σιγά τα παλιοσίδερα πήγαιναν για ανακύκλωση. Σκουπίδια παντού, άστεγοι έβρισκαν καταφύγιο και τους έδιωχναν.

Πριν από λίγο καιρό παρατήρησα κάτι ανοίγματα στα κάγκελα σαν είσοδο και ανθρώπους να χρησιμοποιούν το χώρο για να παίξουν τα σκυλιά τους. Πήγα και εγώ με το δικό μου, όλοι γείτονες φάτσα γνωριζόμαστε.

Σήμερα είδα αυτό.

Στεναχωρήθηκα καθώς δεν ξέρω ποιο σκυλί έφυγε τόσο άδικα και αν ήταν κάποιο από τα “δικά” μας. Δεν ενοχλήσαμε ποτέ, όλοι μαζεύαμε τις ακαθαρσίες του σκύλου μας και κάναμε ότι μπορούμε για να συντηρούμε το χώρο. Δυστυχώς, υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι, οι μάγκες, αυτοί με τις φόλες.

Για το 2019 λοιπόν, εύχομαι σε όλους να προσέχετε, εσείς και οι καλύτεροι σας φίλοι, γιατί ποτέ μα ποτέ δεν θα γλυτώσουμε από τα πραγματικά ΖΩΑ του κόσμου.

Facebook Comments Box

Απάντηση