Ο κ. Ιωάννης Κοντογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στο Βύρωνα το 1964. Τελείωσε σχολή εργοδηγών (ηλεκτρολογία-μηχανολογία-ηλεκτρονική). Δούλεψε για 33 συναπτά έτη στον Δημόσιο Τομέα από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Τον Δεκέμβριο του 2014 δημιούργησε το πολιτικό κόμμα ΑΜΕΑ. Το μοναδικό κόμμα στο κόσμο που έχει ως σκοπό την επανένταξη των ανθρώπων αυτών στη κοινωνία. Όπως λέει και ο κ.Κοντογιάννης: << Σκοπός της ζωής μου είναι να δω αυτό το όραμα να εκπληρώνεται, να δω την επανένταξη των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία>>.Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα λοιπόν στη συνέντευξη που ακολουθεί:-Ευχαριστώ πολύ που δεχτήκατε την πρόσκληση μου. Είχα πολύ μεγάλη περιέργεια να σας γνωρίσω από κοντά γιατί ήθελα να μάθω περισσότερα πράγματα για το έργο σας και για αυτά που προσφέρετε στη χώρα μας καθημερινά…

– Κι εγώ σ’ ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά. Ξεκίνησα πριν 20 χρόνια. Τότε αρρώστησα κι εγώ. Έπαθα σκλήρυνση κατά πλάκας. Τότε ανακάλυψα ότι υπάρχουν ελλείψεις και προβλήματα στον τομέα των ΑΜΕΑ. Και η μάνα μου ήταν καρκινοπαθής. Αυτός ήταν και ο λόγος που πέθανε. Όπως και κάποιοι συγγενείς μου. Ένα μεγάλο ποσοστό στον κύκλο μου πέθαναν από αυτόν τον λόγο. Τα προβλήματα των ΑΜΕΑ είναι πολλά. Δεν χωράνε σε μία συνέντευξη και σε ένα άρθρο. Στους δήμους δεν ασχολούνται πολύ με τα ΑΜΕΑ. Τους θεωρούν αόρατους. Μπορεί να είναι μία λέξη που είναι βαριά αλλά ισχύει.

-Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Αυτό συμβαίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Γιατί δεν υπάρχει ενημέρωση. Ακόμα και στη δική μου εποχή δεν υπήρχε ενημέρωση στα σχολεία αλλά αυτό εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι και σήμερα. Οι οικογένειές μας, μας μεγάλωσαν με έναν παρόμοιο τρόπο δηλαδή χωρίς ενημέρωσης αφού και οι ίδιοι δε γνώριζαν. ΑΜΕΑ μπορεί να υπάρχουν ή στην οικογένειά σου ή στη γειτονιά σου ή στη διπλανή πόρτα. Οι γονείς μας  δεν μπόρεσαν να μας το μεταλαμπαδεύσουν αυτό. Γιατί ΑΜΕΑ είναι μία βαριά λέξη. ΑΜΕΑ σημαίνει ένας άνθρωπος ο οποίος θέλει να ζήσει, θέλει να αγαπήσει θέλει να προσφέρει και θέλει να τρέξει.

-Όταν ήσασταν στο νοσοκομείο πριν 20 χρόνια και ο γιατρός σας ανακοίνωσε αυτή την είδηση. Πώς το πήρατε στο άκουσμα της;

Καταρχάς δεν γνώριζα τι σημαίνει η λέξη σκλήρυνση. Δεν το είχα καν στο μυαλό μου ποτέ. Άκουγα ΑΜΕΑ αλλά δεν έδινα σημασία το τι είναι. Δεν ασχολήθηκα ποτέ στη ζωή μου με ΑΜΕΑ. Επομένως άρχισα να μαθαίνω τι σημαίνει σκλήρυνση σιγά σιγά. Ώρα με την ώρα. Κάποιος ο οποίος έχει μία καινούργια πάθηση το μαθαίνει μέρα με τη μέρα. Ώρα με την ώρα. Λεπτό με το λεπτό. Και έτσι μαθαίνει σιγά-σιγά τι σημαίνει που αφορά αυτόν τον άνθρωπο και καλείται να ζήσει μ’αυτό. Δεν σας κρύβω μέχρι και σήμερα που μιλάμε πως μαθαίνω συνεχώς και ανακαλύπτω πώς μπορώ να ζήσω με αυτό. Δεν μπορώ να το βγάλω από πάνω μου αλλά μαθαίνω να ζω με αυτό. Είναι μία πάθηση η οποία είναι χρόνια. Δεν είναι μία πάθηση η οποία μπορείς να γίνεις καλά. Δεν υπάρχουν φάρμακα για αυτή την πάθηση. Δεν είναι πονοκέφαλος και πόνος στο αυτί για να πάρεις κάποια αντιβίωση και να σταματήσει κάποια στιγμή. Είναι μία από τις πολλές παθήσεις οι οποίες είναι χρόνιες και πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτές.

-Επομένως καταλαβαίνω πως το πρώτο πράγμα είναι η αποδοχή…

-Ακριβώς αυτό. Μπορεί να είναι δύσκολη η αποδοχή αλλά πρέπει να την κάνεις. Αλλιώς δεν θα μπορέσεις να προχωρήσεις στη ζωή σου ένα βήμα παραπάνω.

-Φαντάζομαι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις σε στηρίζει πολύ η οικογένειά σου. Εσάς σας στήριξε οικογένειά σας;

-Ναι, ο καθένας προσπαθεί να σε στηρίξει. Όχι μόνο για τη δική μου πάθηση μιλάω για όλων μας. Είναι παθήσεις και ορατές και μη ορατές. Όμως αν δεν το ζήσει κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει αυτό που περνάς. Να σας πω κάτι για μένα προσωπικά ένα παράδειγμα. Μπορεί να έχω έναν πονοκέφαλο ο οποίος σε μένα να μην περνάει όπως θα πέρναγε σε κάποιον άλλον. Αυτός που είναι δίπλα μου εκείνη τη στιγμή δεν μπορεί να το καταλάβει. Και μπορεί να με πιέζει να μου πει πάμε μην κάθεσαι μη βαριέσαι. Θέλω να πω ότι είναι δύσκολο ο άλλος να μπει στη θέση μου.

-Οι φίλοι;

-Οι φίλοι είναι φίλοι όταν πρόκειται για χαρές. Δεν είναι φίλοι όταν πρόκειται για αυτά τα πράγματα ή αν είσαι σε καρότσι. Εγώ ευτυχώς το γλίτωσα το καρότσι. Το είχα για λίγο καιρό. Δεν υπάρχουν φίλοι για να σε σπρώχνουν με το καρότσι ή να σε βάλουν στο ασανσέρ η πάνω στα πεζοδρόμια. Βέβαια δύσκολα υπάρχουν στην Ελλάδα σωστά πεζοδρόμια. Όπως και δύσκολα θα σκεφτούν οι φίλοι να πάμε σ’ ένα μαγαζί το οποίο έχει πρόσβαση για ΑΜΕΑ και να σε υπολογίσουν. Μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες μου έχω να σας πω, πως οι φίλοι είναι μόνο για τις καλές στιγμές.

-Σκληρό..

Ναι, σκληρό αλλά είναι αληθινό. Η ζωή μας είναι σκληρή. Ακόμα και σε απλούς ανθρώπους είναι σκληρή. Όχι μόνο για τα ΑΜΕΑ. Φανταστείτε να είστε και ΑΜΕΑ όχι μόνο σε καρότσι αλλά και με κάποια αόρατη πάθηση όπως συμβαίνει στη δική μου περίπτωση. Ξέρετε πόσες φορές έχω πάει σε τράπεζα και δεν με πιστεύουν ότι είμαι ΑΜΕΑ. Περπατάω και από πίσω μου ακούω σχόλια όταν πρόκειται να περάσω πρώτος στο γκισέ επειδή είμαι ΑΜΕΑ. Ο κόσμος νομίζει πως ΑΜΕΑ είναι μόνο όσοι είναι σε καρότσι. Είναι σκληρό για μένα. Δεν με πιστεύουν.

-Καταλαβαίνω δεν είστε μόνος σας, είστε πολλοί σ’ αυτή τη χώρα…

-Η διαφορά είναι ότι στη χώρα μας ότι είμαστε πολύ πίσω στην ενημέρωση σε σχέση με τις ξένες χώρες. Δηλαδή για να καταλάβατε αν κάποιος μέτραγε σε θερμοκρασία εμείς αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είμαστε μείον πέντε. Σ’ ότι αφορά τη χώρα μας στα κρατικά θέματα ή στην ενημέρωση οι θερμοκρασίες μας είναι πολικές..

-Στα ΑΜΕΑ της Ελλάδας που μας διαβάζουν αυτή τη στιγμή, τι συμβουλή θα θέλατε να τους δώσετε;

Το πρώτο πράγμα που ήθελα να πω στα ΑΜΕΑ είναι να προσπαθήσουν να βγουν από το σπίτι. Ξέρετε, μπορεί να είμαστε πολλά εγγεγραμμένα μέλη ΑΜΕΑ σε συλλόγους αλλά από την άλλη υπάρχουν πολλά ΑΜΕΑ τα οποία τα κρύβουν οι γονείς τους στο σπίτι. Δεν θέλουν να λένε ότι το παιδί τους ανήκει σε αυτή την κατηγορία.

-Κομπλεξισμός;

-Ναι είναι κομπλεξισμός αλλά από την άλλη θα έλεγα ότι δεν υπάρχει ενημέρωση. Δεν υπάρχει κρατική ασφάλεια για τα άτομα αυτά να το προστατέψει. Οι γονείς τους δεν έχουν πού να πάνε το παιδί τους βόλτα, είτε πρόκειται για αυτιστικό παιδί είτε είναι σε καροτσάκι.

-Καταλαβαίνω πως από τη στιγμή της γέννησης του παιδιού δεν δίνονται στο στους γονείς κατευθυντήριες οδηγίες για τη ζωή που θα ακολουθήσει και η οποία θα είναι δύσκολη..

Ναι. Βέβαια στην εποχή μας πλέον με τις κατάλληλες εξετάσεις μπορούν να καταλάβουν οι γονείς αν το παιδί τους θα αντιμετωπίσει κάποιου είδους τέτοιο πρόβλημα. Είτε μία χρόνια πάθηση είτε κάτι άλλο. Υπάρχουν γονείς οι οποίοι θέλουν να κρατήσουν αυτά τα παιδιά αλλά δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος να τους ενημερώσει για το τι θα επακολουθήσει. Δεν γνωρίζουν οι γονείς ότι πρέπει να πάνε σε ειδικό ψυχολόγο ή σε ειδικό εκπαιδευτικό. Να γίνει κάποιο μάθημα στους γονείς για να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Μόλις γεννηθεί το παιδί αυτό πολλοί γονείς τρελαίνονται και δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν και που να απευθυνθούν. Δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή οι κατάλληλες κρατικές δομές για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα.

-Η δικιά σας η άποψη όμως ποια είναι να γεννηθεί αυτό το παιδί ή να μη γεννηθεί;

Φυσικά και να γεννηθεί το παιδί. Είναι μία ζωή. Είναι ευλογία από το θεό. Από τη στιγμή που μας το έστειλε. Θέλω να υπάρξει όμως μία κρατική πρωτοβουλία ώστε να βοηθήσει αυτούς τους γονείς Να αντιμετωπίζουν αυτές τις καταστάσεις. Να είναι υποστηρικτικοί με τους γονείς και να τους λένε ποια θα είναι τα επόμενα τους βήματα.

Βέβαια αυτό που συζητάμε στην Ελλάδα δεν υπάρχει και δεν ξέρω αν θα υπάρξει και πότε. Αλλά με τα δεδομένα της Ελλάδας αυτή τη στιγμή που μιλάμε ποια είναι η γνώμη σας;

-Δεν μπορώ να πω και πάλι να μην κρατήσουν οι γονείς αυτό το παιδί. Είναι μία ψυχή. Το μόνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι κάποιοι σύλλογοι οι οποίοι με ιδιωτική πρωτοβουλία παράγουν έργο και θα συμβούλευα τους γονείς να το ψάξουν από αυτή την κατεύθυνση. Στους συλλόγους αυτούς υπάρχουν και άλλοι γονείς που έχουν περάσει αυτό το πρόβλημα και μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Ακόμα και το διαδίκτυο μπορεί να μας βοηθήσει λίγο. Μόνο να μην περιμένουμε από κρατική υποδομή γιατί αλλιώς σωθήκαμε.

-Ξέρετε, από τη μία υπάρχουν αυτοί οι γονείς που προσπαθούν παρά τις αντιξοότητες που έχουμε στη χώρα μας να μεγαλώσουν αυτό το παιδί και να σταθούν δίπλα του, αλλά από την άλλη είναι και γονείς οι οποίοι τα πετάνε αυτά τα παιδιά ακόμα και να είναι υγειή.

-Για μένα αυτοί δεν είναι γονείς. Είναι άθεοι. Δεν πιστεύουν στο Θεό γιατί αυτό είναι δώρο από το Θεό. Όπως και να έρθει το παιδί είναι δώρο και ευλογία μαζί. Δώρο Θεού. Ειλικρινά δεν έχω λόγια να τους χαρακτηρίσω. Δεν μπορώ να βρω την κατάλληλη λέξη να πω. Είτε μιλάμε για γερό παιδί είτε όχι. Είναι τραγικό που βλέπουμε μωρά στους κάδους. Ειδικά οι γονείς που βλέπουν πως το παιδί τους έχει πρόβλημα να του συμπεριφέρονται έτσι; Πρέπει να συμπαραστέκονται και να είναι δίπλα στο παιδί τους αλλιώς είναι άθεοι. Κακώς είσαι γονέας, κακώς γεννήθηκες κακώς υπάρχεις στη γη αν συμπεριφέρεσαι έτσι σε κάποιον αδύναμο και πόσο μάλλον στο ίδιο σου το παιδί…

-Όμως μιας και μπήκαμε στο 2020, πώς τα βλέπετε τα πράγματα θα αλλάξουν;

Όπως ήταν τα πράγματα το 2019, όπως ήταν το 2018… Όχι δεν θα αλλάξουν, δεν το βλέπω αυτό. Ή μάλλον πιο σωστά δεν θέλουμε να αλλάξουν. Εγώ βλέπω ότι επιμένουν σε κάποια πράγματα και βλέπουν τα ΑΜΕΑ αόρατα. Εμείς ως κόμμα θέλουμε να μπούμε μέσα στη βουλή και μέσα στην κοινωνία για να καθαρίσουμε κάποιες καταστάσεις. Θέλουμε να φωνάξουμε πως είμαστε κι εμείς εδώ.

-Θέλετε να συμπληρώσετε κάτι;

Κανένας δεν είναι ανώτερος μόνο και μόνο επειδή περπατάει η έχει όλες του τις αισθήσεις ενεργές. Εγώ προσωπικά ξέρω πως για ότι συμβεί στο μέλλον δεν μπορώ μόνος μου να σώσω τον κόσμο για να κάνω καλύτερη τη χώρα μου είτε ως πρόεδρος είτε ως άνθρωπος. Απλά θα πω πως θα είμαι εδώ και βλέπω πως ο κόσμος αλλάζει και τρέχει με ή χωρίς καρότσι.

-Ο κόσμος πως μπορεί να σας βρει από κοντά και να τον ενημερώσετε;

Μπορούν να μας στείλουν email: info@commaamea.gr. Το γραφείο είναι Καισαρείας 72 Βυρωνας και τηλέφωνο  2111829236 ή 6985 692 044. Επίσης στο youtube το κανάλι μας είναι: ΑΜΕΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ. To facebook Ιωάννης Κοντογιάννης.

πηγήwww.speakfreely.gr

Facebook Comments Box

Απάντηση