«Μικρές δικτατορίες»

Γράφει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος

Το ιδανικό «είδος» δημοσιογράφου – που στην εποχή μας δεν υπάρχει ούτε για δείγμα – θα ήταν αυτό που περιγράφει ο μέγας Γάλλος Φιλόσοφος Αλμπέρ Καμί που γεννήθηκε μια μέρα του Νοεμβρίου,  στα 1913.

Να ποια στοιχεία πρέπει να χαρακτηρίζουν  τον ελεύθερο δημοσιογράφο, κατά τη γνώμη του μυστηριώδους συγγραφέα της «Πανούκλας» : Διαύγεια, άρνηση, ειρωνεία και επιμονή…

Καλά τα έλεγε : Ελάτε όμως να δούμε με πόσες πραγματικές, ασφυκτικές και μεγάλες ή μικρές δικτατορίες πρέπει να τα βάλει ο δημοσιογράφος καθημερινά για να νιώσει, ή για να παραστήσει ότι νιώθει ελεύθερος : Την δικτατορία της εξουσίας. Που μπορεί να πιέζει, να απειλεί , να δημιουργεί ως και τετελεσμένα για να μην αποκαλυφθεί μια οδυνηρή αλήθεια που πιθανόν να αφορά κάποιον από τους φορείς της εξουσίας. Ή ακόμη και την δικτατορία κάποιων από τα «αφεντικά» του τύπου – ευτυχώς, όχι όλων – που χτίζουν μια αποκλειστικά κι απόλυτα «δική τους» αλήθεια, άμεσα συνδεδεμένη με το όφελος τους και συχνά παντελώς άσχετη με την πραγματικότητα. Κυρίως όμως τη «δικτατορία των ηλιθίων»  η οποία συναντάται συχνά σε πολλές πτυχές της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής.

Αναντίρρητα υπαρκτές όλες αυτές οι «μικρές» ή και μεγάλες δικτατορίες δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο …  Μερικές από αυτές μπορούν να νικηθούν τελεσίδικα – αλλά μάλλον δεν βολεύει να γίνει έτσι …

Για τούτο ο γράφων αλλά και το μέσο που τον φιλοξενεί επιλέγει την πιο ασφαλή οδό για την καλή δημοσιογραφία: Γράφω αυτά που βλέπω ή διασταυρώνω κι όταν γράφω άποψη ξεκαθαρίζω ότι είναι άποψη κι όχι θέσφατο ή είδηση.

Έτσι, θαρρώ, παλεύονται κάπως, τουλάχιστον, οι «μικρές» δικτατορίες. Γιατί οι μεγάλες θέλουν συνεχή αγώνα … Και δεν παλεύονται αν δεν παραδεχθείς, πρώτα,  ότι υπάρχουν …