Άρθρο του Γιάννη Βασιλακόπουλου στο epikairo.com
Αναζητώντας τα «κλειδιά» του εκλογικού αποτελέσματος, της τριπλής κάλπης που προηγήθηκε αλλά και της εθνικής κάλπης που ακολουθεί, την 7η Ιουλίου, μπορεί κανείς να γίνει πολιτικά… αιρετικός, αφού κάτω από την οφθαλμοφανή παραδοχή της καθαρής υπεροχής της Ν. Δ., κρύβονται λεπτομέρειες που περιγράφουν μια πραγματικότητα, και υπό προϋποθέσεις, τοποθετούν τα δεδομένα στην σωστή τους διάσταση στην νέα «σκακιέρα». Υπό αυτό το πρίσμα και ο Αλέξης Τσίπρας, που εμφανίζεται ως θύμα πολιτικής και εκλογικής «συντριβής» , έχει αρκετούς λόγους να είναι, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενα, ακόμη και ικανοποιημένος – και πάντως, υπό την προϋπόθεση των σωστών χειρισμών – αισιόδοξος για το προσεχές μέλλον.
Πάμε να δούμε, συνοπτικά, τι μας άφησε η 26η Μαΐου και η 2η Ιουνίου ως «κληρονομιά» ενόψει της 7ης Ιουλίου. Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις ευρωεκλογές – που είναι μια κεντρική πολιτική ψήφος με κομματικό προσδιορισμό – με εννέα μονάδες διαφορά. Σε αυτό όμως το πεδίο, με έναν διαρκή πόλεμο εναντίον του, να κλιμακώνεται καθημερινά, από μια πυκνή μιντιακή συντεχνία, ο Αλέξης Τσίπρας κράτησε ένα εξαιρετικά σημαντικό 24 τοις εκατό και μάλιστα στην θεωρητικά χειρότερη εκλογική στιγμή του. Μπορεί λοιπόν η κατάσταση να ανατρέπεται πολύ δύσκολα μια και το χρονικό διάστημα ως την 7η Ιουλίου δεν είναι επαρκές, αλλά η υπό τον Αλέξη Τσίπρα παράταξη, έχει ήδη παγιωθεί, ως ο ένας από τους δυο πόλους του νέου πολιτικού δίπολου… Και, μάλιστα, ισχυρός…
Απέφυγα να χρησιμοποιήσω τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ … Και τούτο γιατί περισσεύουν οι εκτιμήσεις στην πολιτική και δημοσιογραφική «πιάτσα» ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα τα αλλάξει όλα, όντας πια «αφεντικό» του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, ακόμη και όνομα και δομή και φιλοσοφία, στην κεντροαριστερά του αύριο. Μην ξεχνάμε ότι ο πρωθυπουργός, είναι μόλις 45 ετών με διεθνές κύρος και αξιοσημείωτη πρόσβαση στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Μια εν τοις πράγμασι στροφή στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, σε μια ρεαλιστική κυβερνώσα αριστερά θα εκτόξευε έτι περεταίρω το ηγετικό του προφίλ.
Μια τέτοια εξέλιξη θα βοηθούσε την νέα προοδευτική παράταξη να κάνει «ρίζες» στην Ελληνική κοινωνία που αλλάζει και ίσως κάποιες από τις ιδεοληπτικές εμμονές μερικών συστατικών του ΣΥΡΙΖΑ, εμπόδιζαν το μηχανισμό Της Κουμουνδούρου να αντιληφθεί τις αλλαγές. Ο ΣΥ. ΡΙΖ. Α. δεν … πρόφτασε τον Τσίπρα κι έτσι την ώρα που ο Αλέξης αποφάσισε να επιλέξει το δύσκολο δρόμο του Εθνικού πολιτικού ηγέτη, το κυβερνών κόμμα έμεινε εγκλωβισμένο στα χαρακώματα της διαμαρτυρίας. Για αυτό και δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν, ότι στις εκλογές που πέρασαν δεν ηττήθηκε ο Τσίπρας, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο 45χρονος ηγέτης, κράτησε ζωντανό ένα κόμμα χωρίς ρίζες στην Αυτοδιοίκηση και στο συνδικαλισμό – κάτι που η νέα προοδευτική παράταξη πρέπει να χτίσει άμεσα, αφού ακόμη, σ αυτήν την πλευρά του πολιτικού χάρτη, βρίσκονται οι ελπίδες της Ελληνικής κοινωνίας…
πηγή: http://www.epikairo.com