Αποσπάσματα της συνέντευξης του MARLON BRANDO στον TRUMAN CAPOTE.

Μετάφραση: Arist hall team

 

 

MARLON BRANDO  – Τα προηγούμενα οκτώ – εννέα χρόνια της ζωής μου είναι άνω κάτω. Ίσως βέβαια τα τελευταία δύο να είναι λίγο καλύτερα. Λιγότερη η πάλη με τα κύματα. Έχεις ψυχαναλυθεί ποτέ; Εμένα στην αρχή με τρόμαζε. Φοβόμουν πως ίσως να μου καταστρέψει την παρορμητικότητα μου με αποτέλεσμα να μην είμαι πια δημιουργικός ως καλλιτέχνης. Ένας ευαίσθητος άνθρωπος μπορεί να έχει ως και πενήντα διαφορετικές προσλαμβάνουσες ενώ κάποιος άλλος μόνο επτά. Οι ευαίσθητοι άνθρωποι είναι πολύ ευάλωτοι. Όσο πιο ευαίσθητος είσαι, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να κακοποιηθείς και να αποκτήσεις περισσότερες πληγές. Αυτό μπορεί να σε οδηγήσει στο να μην καταφέρεις ποτέ να εξελιχτείς, να μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να αποκτήσει συναισθήματα γιατί πάντα όλα θα τα αισθάνεσαι μεγενθυμένα. Η ψυχανάλυση βοηθάει. Εμένα με βοήθησε πολύ. Όμως παρόλα αυτά τα τελευταία οκτώ – εννέα χρόνια αισθάνομαι «μπερδεμένος»…

MARLON BRANDO  – Λίγες μέρες νωρίτερα ήμασταν στο πλατό και κάναμε γύρισμα σε έναν ναό. Ένας από τους μοναχούς με πλησίασε και μου ζήτησε μια υπογεγραμμένη φωτογραφία μου. Αλήθεια για ποιόν ακριβώς λόγο θα ήθελε ένας μοναχός το αυτόγραφό μου; Ειλικρινά κάτι τέτοια με κάνουν να θέλω να τα παρατήσω. Εννοώντας όλη αυτή την δουλειά του επιτυχημένου ηθοποιού. Ποιο είναι το νόημα αν δεν μπορεί αυτό να εξελιχτεί σε κάτι σημαντικό; Εντάξει είσαι επιτυχημένος. Όλοι σε καλωσορίζουν παντού. Αλλά πραγματικά δεν οδηγεί πουθενά. Η μεγάλη επιτυχία μπορεί να σε καταστρέψει, όπως ακριβώς και η μεγάλη αποτυχία. Ξέρεις μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω πως ήμουν μια «μεγάλη επιτυχία».

διάβασε και αυτό  Ορέστης Αλεξάκης Ποιητής ( Ο Καθρέφτης)

 

MARLON BRANDO  – Ο μόνος λόγος για τον οποίο βρίσκομαι εδώ είναι γιατί δεν έχω ακόμη το ηθικό κουράγιο να αρνηθώ τα λεφτά.

MARLON BRANDO  – Ένας φίλος μου ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή του James Dean. Μου πρότεινε να κάνω τον αφηγητή. Ίσως το κάνω. Ίσως και όχι. Μερικές φορές ενθουσιάζομαι με κάτι αλλά μου κρατάει μόνο επτά λεπτά. Επτά λεπτά ακριβώς. Αυτό είναι το όριο μου. Ο Dean είχε ένα «κόλλημα» μαζί μου. Ότι έκανα εγώ, έκανε και εκείνος. Με έπαιρνε συχνά και τηλέφωνο . Τον άκουγα που με ζητόύσε από το προσωπικό αλλά ποτέ δεν του απαντούσα ούτε και τον έπαιρνα πίσω. Τον συνάντησα τελικά σε ένα πάρτι. Τον πήρα στη άκρη, του έδωσα το όνομα ενός ψυχαναλυτή και πήγε. Έτσι τουλάχιστον βελτιώθηκε η δουλειά του. Λίγο πριν το τέλος του πιστεύω ότι είχε αρχίσει να βρίσκει την δική του ταυτότητα ως ηθοποιός. Αλλά αυτή η «θεοποίηση» του Dean θεωρώ πως είναι λάθος. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πιστεύω ότι αυτό το ντοκιμαντέρ θα ήταν σημαντικό. Για να δείξει ότι δεν ήταν ένας ήρωας, να φανερώσει ποιος ήταν στην πραγματικότητα, ένα αγόρι αποπροσανατολισμένο που προσπαθούσε να ανακαλύψει την ταυτότητα του.

 

Πηγή: artisthall.gr


Facebook Comments Box

Απάντηση