Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020: 358 νέα κρούσματα.
Είναι κοινός τόπος, νομίζω, πως η κατάσταση πλέον δεν είναι στο χέρι κανενός από εκείνους που θα έπρεπε να είναι, είναι από μόνη της μια αυτόνομη πορεία με ταχύτητες ανεξέλεγκτες, έχοντας ξεφύγει από κάθε πολιτική πρωτοβουλία και στρατηγική απόφαση.
Υπερμεγέθεις μάσκες και λιλιπούτεια παγουράκια, δυστυχώς, προσθέτουν μόνο στην γελοιότητα του πράγματος. Κονδύλια που δαπανήθηκαν και θα δαπανηθούν εκ νέου για μάσκες στο σωστό μέγεθος, αναρωτιόμαστε βέβαια πότε αυτές θα διανεμηθούν, το σίγουρο είναι ότι το χρήμα θα κυκλοφορήσει…
Τα σχολεία άνοιξαν με 25 παιδιά ανά τάξη, 150 σχολεία ήδη τελούν υπό κατάληψη με βασικό αίτημα το αυτονόητο, τη μείωση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα, ενώ 58 σχολικές μονάδες είναι κλειστές λόγω κρουσμάτων , κινηματογράφοι και θέατρα κλειστά μέχρι νεωτέρας, το αδιαχώρητο στα ΜΜΜ. Μεγάλα νοσοκομεία αρχίζουν να λυγίζουν κάτω από τον φόρτο των κρουσμάτων, οι ΜΕΘ λιγοστεύουν επικίνδυνα, αλλά ο κ. Κοντοζαμάνης
μπορούσε να κομπάζει την προηγούμενη εβδομάδα για την ΔΩΡΕΑ 50 κλινών ΜΕΘ.
Ακριβώς όπως άνοιξε ο τουρισμός πριν λίγους μήνες, χωρίς κανέναν προγραμματισμό και χωρίς κανέναν σοβαρό έλεγχο, έτσι άνοιξαν και τα σχολεία, ενώ με απαράμιλλη σπασμωδικότητα ανακοινώνονται περιοριστικά μέτρα και τοπικοί μικροί αποκλεισμοί, τα περιπολικά με ντουντούκα περιδιαβαίνουν τις πλατείες για να συνετίζουν τους άφρονες
νεολαίους, αν αυτό δεν είναι μια εικόνα υπερρεαλισμού, τότε τι ;
Προφανώς και η οικονομία δεν αντέχει ένα νέο καθολικό lockdown, -αν καιc ο κ. Σταϊκούρας φαίνεται να έχει διαφορετική άποψη, όλως προσφάτως. Αυτή τη φορά όμως το ερώτημα είναι αν θα το αντέξει η ίδια η κοινωνία και η προσωπική ψυχολογία. Απέναντι από την ατομική ευθύνη, που αναμφισβήτητα οφείλει και πρέπει να αναλάβει ο καθένας
από εμάς, υπάρχει και η πολιτική ευθύνη, η οποία αυτή την στιγμή σαν πολύχρωμη κουρελού ανεμίζει πάνω από το επικείμενο χάος.
Μέτρα, αντίμετρα, ασύμμετρα, άμετρα.
Πέντε μήνες μετά το καθολικό lockdown του Μαρτίου , ο κορυφαίος ασφαλής τουριστικός προορισμός δεν έχει ιδέα τι έχει μπει από τις πύλες εισόδου, ο σε απόλυτη ετοιμότητα μηχανισμός για την υποδοχή των παιδιών μας στα σχολεία εκπροσωπείται από μία υπουργό Παιδείας που παραμονές του αγιασμού έβγαινε ως πάλαι ποτέ ντίλερ tupper – απέραντος σεβασμός στις ντίλερ της Tupperware, για να μην παρεξηγηθούμε-να μας
δειγματίζει παγουράκια, οι εργασιακές σχέσεις έχουν τιναχθεί στον αέρα, ενώ επιδημιολόγοι και λοιμωξιολόγοι μιλούν περισσότερο πολιτικάντικα κι από επαγγελματίες πολιτικούς.
Οι μέρες που έρχονται δεν θα είναι ούτε εύκολες ούτε ευχάριστες. Λύσεις δεν θα βρεθούν αν κλειδώσουμε τους ανθρώπους στα σπίτια τους. Λύσεις βρίσκονται όταν ξεκλειδώνουμε το μυαλό.
άρθρο της Κατερίνας Δεβεζιάδου
