15 Αυγούστου. Η Κοίμηση της Θετόκου. Το Πάσχα του Καλοκαιριού
Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταίς πρεσβείαις ταίς σαίς λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
15 Αυγούστου η εκκλησία μας τιμά την κοίμηση της Θεοτόκου. Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου.
Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν. Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της. Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση της. Mαζί δε με τους Aποστόλους ήλθε και ο Aρεοπαγίτης Διονύσιος, ο Άγιος Iερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Aπόστολος Tιμόθεος, και οι λοιποί θεόσοφοι Iεράρχες. Όταν εκοιμήθη, με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανή. Eπειδή, κατά θείαν οικονομίαν, ένας από τους Aποστόλους (ο Θωμάς όπως λέει η παράδοση) δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος, ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος ώστε να προσκυνήσει και αυτός το Σώμα της Θεοτόκου. Έτσι, μετά από τρεις ήμερες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και ανελήφθη στους ουρανούς. Και βέβαια, όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ώ Μήτερ τής ζωής».

ΠΑΝΑΓΙΑ, ένα όνομα πολλά επώνυμα. Παναγία η Παρθένος Μαρία, η Θεοτόκος, η Θεομήτορος, αυτή που βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε γη και ουρανό, ανάμεσα στον Θεό και στο ανθρώπινο γένος, αυτή που “τον μέν Θεό κατέστησε υιόν ανθρώπου, τους δε ανθρώπους έκανε υιούς Θεού, ουρανώσασα τη γη και θεώσασα το γένος” όπως μας λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Πάντα αγία, πάντα Παναγία. Η μορφή της; γνωστή σε όλους τους πιστούς του χριστιανισμού ανα την υφήλιο, καμία γυναικεία μορφή δεν έχει αγαπηθή τόσο πολύ από τόσες διαφορετικές φυλές, σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Οι πιστοί την τιμούν με μεγαλοπρέπεια, σε Ελλάδα και σε εξωτερικό, από Ορθόδοξους και Καθολικούς, παντού η Παναγία είναι για όλους οδηγός παρηγοριάς και ελπίδας και όχι αδίκως αφού και εκείνη “σπεύδει” στις προσευχές και στις ικεσίες αλλά κυρίως στα δάκρυα μετάνοιας των πιστών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, προς το πρόσωπό της, γιατί μόνο εκείνη μεσιτευει το εγκόσμιο με το υπερκόσμιο κτίσμα.
Τα επίθετά της τόσα όσα και τα θαύματά της: Προυσιώτισσα, Σουμελά, Κονταριώτισσα, Μυρτιδιώτισσα, Οδηγήτρια, Παρηγορήτισσα, Μυροβλύτισσα, Ζωοδόχο Πηγή, Βρεφοκρατούσα, Λιμενιώτισσα, Μεγαλόχαρη, Θεοσκέπαστη, Διασώζουσα, Μαρμαριώτισσα, Μπαλουκλιώτισσα, Βροντούσα, Λαγκαδιώτισσα, Ακρωτηριανή, Καστριανή, Σπηλιανή, Ιεροσολυμίτισσα, Ολυμπιώτισσα, Ευαγγελίστρια, Ελευθερώτρια, Ελεούσα, Γαλακτοτροφούσα, Γλυκοφιλούσα και τόσα άλλα όσες και οι εκκλησιές αφιερωμένες στο όνομα της. Η Παναγία όμως είναι μία και όσα ονόματα κι αν της έχουν αφιερώσει οι πιστοί της χριστιανοί, εκείνη για όλους είναι καταφύγιο για τις θλίψεις, τους πόνους και τις δυστιχίες των ανθρώπων.

Ο ουρανός είναι το κατοικητήριο και το βασίλειο της, ως βασίλισσα καθιζόμενη στα δεξιά του υιού της και παμβασιλέως Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Δεν μπόρεσε η γη να κρατήσει στα σπλάχνα της το θεοδόχο σώμα της, όπως και ο αγαπητός Υιός της αναστήθηκε, έτσι και εκείνη έμεινε πάνω στην γη μόνο για λίγο. Οι Απόστολοι του Χριστού σπέυδουν από όλα τα μέρη της οικουμένης για την κηδεία της, θα είναι παρόντες όλοι γύρω από το θεοδόχο σώμα της, και Εκείνος ο αγαπητός της Υιός Κύριος Ιησόύς Χριστός, θα είναι και Εκείνος πάρών σε αυτήν την ιερή συνάθροιση των αγίων Αποστόλων, αλλά θα είναι αοράτως παρών. Και όταν εκείνη θα έχει παραδώσει το πανάγιο πνεύμα της στο Κύριο, τότε οι ουρανοί θα την στολίσουν με διάχρυσο ιματισμό, ντυμένη και στολισμένη με όλες τις αρετές του ουρανού.
Οι Απόστολοι που θα ανοίξουν τον τάφο της, θα βρούν μόνο τα σινδόνια και τα εντάφια της. Η Παρθένος Μαρία και Μητέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού θα είναι η μόνη από το ανθρώπινο γένος που θα γευθεί τον θάνατό αλλά και την ανάσταση και την ανάληψη του σώματός της από τον ίδιο τον Υιό της Ιησού Χριστό.
Η “βάτος” που ήταν αναμμένη και δεν καίγονταν, εκείνη η βάτος που εμφανίσθει μπροστά στον Μωυσή, εκείνη η “βάτος” ήταν η Παναγία, η Παναγία μας. Μπροστά μας σήμερα έχουμε ένα χαρμόσυνο γεγονός, την Κοίμηση της Θεοτόκου, κι αν η λέξη “κοίμηση” μας φοβήζει, ας θυμυθούμε πως οι άγιοι στους οποίους ανάβουμε το κεράκι μας, δεν κάνουν το θαύμα τους δίχως τις μεσιτείες της Παναγίας μας, που όλοι όσοι αγίασαν, αγίασαν γιατί άφησαν πρώτα τα δάκρυά τους στην γη μπροστά σε μια εικόνα του Χριστού, αλλά και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και Θεοτόκου Πάρθενου Μαρίας.

Την ευλογία της να έχουμε και την σκέπη της. Αμήν, Παναγιά μου..
“Κι η Παναγία χαίρεται η Παναγία χανογελά
Το πέλαγο έτσι πού κυλάει βαθιά πόσο της μοιάζει…”
Οδυσσέας Ελύτης, “Ήλιος ο πρώτος”.
Μεγάλη Κυρά της αγάπης και της έγνοιας
Άχραντον, Αμόλυντον, Παρθενικόν καύχημα,
Ελέους πηγή, Ρόδον το αμάραντον,
Γιάτρισσα, Φανερωμένη, Πλατυτέρα των ουρανών,
Προστάτις των βρεφών, Μαρία και Παναγιώτης,
Κυρά Δέσποινα, Παναγία των Βράχων,
Ελεούσα θαλασσινή, παντού Παναγία η χάρις
και η δόξα σου.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Άξιόν εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον,
την αειμακάριστον και παναμώμητον,
και Μητέρα του Θεού ημών.
………………………………………
…Χαίρε, χαράς Δοχείον…
…χαίρε, Παρθένε Θεόνυμφε, του άδου η νέκρωσις…
…χαίρε το σκότος λύσασα και τους ζοφώδεις δαίμονας
ολοτελώς εκμειώσασα.
…χαίρε, γης το θεμέλιον…
…χαίρε, των αγγέλων χαρμονή…
…χαίρε, Πανάχραντε, των Προφητών περιήχημα…
…Χαίρε, όχημα, Ηλίου του νοητού…
…Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις,
χαίρε σιγή δεομένων πίστις
Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον….
…Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα
χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τράυμα…
…Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα
χαίρε, της Τριάδος τούς μύστας φωτίζουσα.
Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής
χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν…
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους σου, Θεοτόκε,
ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφευγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Αμήν.
Πηγή: Ολύμπιο Βήμα