ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΕ ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ – Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος σε εκλογικό “καρέ” – Γράφει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος

epikairo. com – Kallitheapress

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς που γέννησε ποτέ αυτός ο τόπος. Και τούτο δεν είναι μια άποψη που γράφεται, έτσι απλά για να γραφτεί.  Ο μεγάλος καρατερίστας του θεάτρου και του κινηματογράφου μας, Νίκος Τσούκας, μου είχε πει κάποτε χαρακτηριστικά : «Ο Διονύσης δεν έγινε ποτέ θιασάρχης. Αλλά στο υπογράφω, γιατί το έζησα, ήταν πολύ μεγαλύτερος ηθοποιός από πολλούς που έγιναν».

Τι ήταν, όμως, ο «Νιόνιος»; Κωμικός; Δραματικός; Κλασικός; Όσοι τον γνώρισαν λένε πως παντού μεγαλούργησε, διότι παντού έβαζε ψυχή και ταλέντο.  Κι όχι μόνο δεν έχασε ποτέ του την επαφή με το μέσο Έλληνα … Ο Παπαγιαννόπουλος ήταν ο μέσος Έλληνας.

Ο άνθρωπος που τον γνωρίσαμε ως μεσήλικα «μπαμπά» της Τζένης και της Αλίκης, κομματάρχη του Γκόρτσου και του Μαυρογιαλούρου, σε μνημειώδεις κωμωδίες, της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου, πίστευε ότι ο καλύτερος ρόλος που έχει παίξει ποτέ, ήταν σε μια δραματική ταινία, που είχε τίτλο «Το κανόνι και το αηδόνι» – μια ταινία που δεν ευτύχησε εμπορικά.  Κουβαλούσε, δε και μια πικρία: Γύρω στο 1980, είχε εκμυστηρευτεί σε συνέντευξη του στο Σταμάτη Φιλιππούλη, «πως δεν μπορεί μετά από σαράντα χρόνια θέατρο ο κόσμος να με φωνάζει κυρ – Γιώργη επειδή έκανα το Λούνα Παρκ στην τηλεόραση».

Η μεγαλύτερη θεατρική του στιγμή, ήταν το μεταδικτατορικό «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Καμπανέλη, όπου θριάμβευσε ως Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αλλά και στο σινεμά, στη στερνή του ταινία, όταν έδωσε δραματικό ρεσιτάλ στο «Ταξίδι στα Κύθηρα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου.  «Είσαι ο μεγαλύτερος δραματικός ηθοποιός που έχω γνωρίσει» του χε πει τότε ο μεγάλος μας σκηνοθέτης. «Και μου το λες τώρα στα 71 μου;», του απάντησε με πικρό χιούμορ ο Παπαπαγιαννόπουλος.

Ο φανατικός εργένης αλλά και ακαταμάχητος γόης, έμενε μόνος στο τέρμα Αλεξάνδρας κι όπως είχε πει μια φορά στον Αλέκο Σακελάριο «δεν παντρεύομαι, γιατί ροχαλίζω πολύ». Ο Διονύσης ένας βαθιά καλόψυχος άνθρωπος, που είχε βιώσει έναν μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα με την Άννα Καλουτά, αλλά και εκατοντάδες… εκπληρωμένους με πολλές – νεαρότερες- συναδέλφους του, είχε τέσσερεις μεγάλες αγάπες : Την πατρίδα του, το Διακοφτό, το οποίο βοηθούσε στην πράξη ως την τελευταία μέρα της ζωής του. Τον Παναθηναϊκό, το κουμκανάκι και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Η σημαντική ηθοποιός Γκέλυ Μαυροπούλου, μάλιστα, φίλη του Διονύση από παλιά, διηγείται  μια σπαρταριστή ιστορία που εκτυλίχθηκε τη βραδιά των εκλογών του 1961. Είχε στηθεί «καρέ» στο σπίτι του ζεύγους Στέφανου Στρατηγού – Γκέλυς Μαυροπούλου εκείνο το εκλογικό απόγευμα κι ο Νιόνιος προσήλθε με γλυκά και χαμόγελα. Καθώς περνούσε η νύχτα οι προσερχόμενοι στο καρέ, επιβεβαίωναν την επικράτηση της ΕΡΕ κι ο Παπαγιαννόπουλος εξέφραζε με ζωηρά χαμόγελα την ικανοποίηση του . Κάποια στιγμή, έγειρε στ’ αυτί της οικοδέσποινας, Γκέλυ Μαυροπούλου και της είπε «Πάμε καλά».

Εκείνη αναρωτήθηκε: «Ποιοι;» κι ο Διονύσης εξήγησε : «Σαρώνει ο Καραμανλής». Η Μαυροπούλου τον «άφησε κάγκελο»: «Μα, εμείς εδώ είμαστε ΕΔΑ». Ο Παπαγιαννόπουλος έγινε έξαλλος:  «Είστε ΕΔΑ; Πάω να φύγω … Και παίρνω και τα γλυκά μαζί μου γιατί τέτοια μέρα δεν θα βρω τίποτα ανοιχτό να φάω κάτι». Κι έφυγε. Την επόμενη μέρα πήγε ξανά στο σπίτι του Στρατηγού και της Μαυροπούλου με δυο κουτιά γλυκά κι ένα δώρο : «Τώρα πέρασαν οι εκλογές» είπε γελώντας… Και το «εκλογικό» καρέ ξαναστήθηκε….