Ανάρτηση στη σελίδα στο fb της Δντριας του kalitheapress Ντέπη Στενού
Ένας όμορφος καλλιεργημένος άνθρωπος, μια αγωνίστρια της ζωής, μια μαχητής των αξίων και της αλήθειας,μια υπέροχη κόρη και μητέρα, μια καλή συνάδελφος , δεν είναι πια κοντά μας…Μας άφησέ ξαφνικά γεμίζοντας με θλίψη συγγενείς και φίλους. Ήταν μόλις τον Ιούλιο που της δώσαμε συλλυπητήρια για την μεγάλη απώλεια του πατέρα της που τόσο αγαπούσε και κανείς δεν περίμενε πως δυο μήνες αργότερα θα αποχαιρετούσαμε την ίδια…
Καλό Ταξίδι αγαπητή μας Θεοδώρα και καλή αντάμωση με τον αγαπημένο σου πάτερα.
Ήσουν και θα μείνεις πάντα ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους σε μια πορεία που χάραξες με κόπο και πόνο, τιμώντας ως το τέλος το επάγγελμα της δημοσιογραφίας , χωρίς ποτέ να προδώσεις τις αρχές και την αξιοπρέπειά σου.
Σου αφιερώνουμε αυτό το συγκινητικό ποίημα που έγραψες για τον λατρεμένο σου πατέρα και που δυστυχώς ο επίλογος του πραγματοποιήθηκε τόσο σύντομα …
ΤΙΤΛΟΣ: “Όλο μου φεύγεις!…”
Όλο μου φεύγεις!..
Τη μια δεν ακούς καλά
Την άλλη δεν βλέπεις καθαρά
Κι αυτά τα βήματα σου
που γίνονται συνεχώς πιο ασταθή!…
Ένα τρέμουλο στα χέρια
Ένα μπέρδεμα στη γλώσσα
Τα μαλλιά σου πως αραίωσαν τόσο
Και που πήγε εκείνο το σφιχτό κορμί
που έλιωνε τις πέτρες!..
Όλο μου φεύγεις!…
Έσπασε η φωνή σου…
Χάθηκε το χιούμορ σου…
Κι ένα δάκρυ στην άκρη του ματιο
όλο και πιο συχνά εμφανίζεται!…
Σήμερα σε βάλαμε σε αναπηρικό καροτσάκι
Δεν μπορείς να αυτοεξυπηρετηθείς πια…
Ήσουν τόσο περήφανος να σε πλύνουν άλλοι!..
Αλλά υποχωρείς
υποχωρείς συνεχώς
Στο εσωτερικό σου!…
Καμιά φορά ακούς φωνές
και βλέπεις εικόνες
από τα περασμένα
ή τα μελλούμενα
μιας άλλης ζωής
από το υπερπέραν
Ποιος μπορεί να πει…
Ποιος μπορεί να δει…
Μόνο εσύ πια είσαι κι εδώ
Είσαι κι εκεί…
Πες μου πως μπορώ να σε κρατήσω
Μη μου φύγεις
Μη σε χάσω
Έχω ακόμα τις πληγές στα γόνατα μου
απ΄ όταν μου μάθαινες ποδήλατο
Κι είναι νωπές ο οσμές απ΄ τον ιδρώτα σου στα χωράφια
Είναι γερό το χέρι σου στο δικό μου
που άδραχνες και μ΄ έριχνες στη ζωή
κι ήταν γεροί οι ώμοι σου
που με κρατούσαν πάνω τους
και με στήριζαν στη γη
όταν μου ΄δειχναν τον ουρανό!…
Εσύ με γείωνες
Εσύ με πέταγες ψηλά!…
Πως μπορεί να χωρέσει τόση δύναμη
σ΄ένα ανθρώπινο στέρνο
Σε μια μαλακή αιμάτινη σάρκα
Που τώρα λιώνει σιγά σιγά
κι επανέρχεται στη μάνα γη
που την έθρεψε…
Ταξιδεύεις από την ύλη στο πνεύμα
Είσαι νερό που εξατμίζεται
Και θα γίνει σύννεφο σ΄ έναν άλλο κόσμο
Θα με θωρείς από ψηλά
Κι εγώ θα σου γνέφω
Ώσπου νά ΄ρθει κι η δική μου ώρα
Να γίνω σύννεφο
Και θα γίνουμε βροχή
Να ποτίσουμε τον Θεσσαλικό μας κάμπο
που τόσο αγαπάμε!
Όλο μου φεύγεις!….
Ποια ήταν η Θεοδώρα Τσιτσιπά:
Η Θεοδώρα Τσιτσιπά ήταν απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών “Διοίκηση Τουρισμού και Τουριστικών Επιχειρήσεων” (ΕΑΠ). Είχε, επίσης, σπουδές στη δημοσιογραφία, τη φωτογραφία, την επικοινωνία, τις δημόσιες σχέσεις, την πληροφορική.
Διετέλεσε συνδικαλιστικό στέλεχος του Συλλόγου Εργαζομένων της Συνεταιριστικής Εταιρίας Λιπασμάτων (ΣΥΝ.ΕΛ.) (1987-1999). Ιδρυτικό μέλος και Γενική Γραμματέας του Πανελλήνιου Συλλόγου Μονογονεϊκών Οικογενειών (2001-) τον οποίο είχε εκπροσωπήσει σε διάφορες συλλογικότητες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Eurochild, EAPN). Ήταν Μέλος Δ.Σ. του Ελληνικού Δικτύου Καταπολέμησης της Φτώχειας (2002-2008), Εθνική Συντονίστρια της Ευρωπαϊκής Συνάντησης Ατόμων που Βιώνουν τη Φτώχεια και το Κοινωνικό Αποκλεισμό (Βρυξέλλες), που διοργανώνει κάθε χρόνο το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Καταπολέμησης της Φτώχειας (2006, 2007). Ήταν μέλος Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων Διαχείρισης Ανθρωπίνων Πόρων (2008-) και μέλος Δ.Σ. του Συλλόγου Καρδιτσιωτών Καλλιθέας «Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ» (2008-2011). Διετέλεσε επίσης μέλος Δ.Σ. της Εταιρίας Θεσσαλικών Μελετών (Ε.ΘΕ.Μ.). Ήταν Αντιπρόεδρος και Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων και Γραφείου Τύπου της Ένωσης Θεσσαλικών Σωματείων Αττικής “Η ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΣΤΕΓΗ”. Ήταν επίσης μέλος του Συλλόγου των Απανταχού εκ του Νομού Καρδίτσας Καταγομένων και μέλος του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών , Λόγου και Επιστημών Ελλάδος.
Εργαζόταν στην Αθήνα, ως δημοσιογράφος και φωτορεπόρτερ.
Φωτογραφίες της έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό του Eurochild (Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Οργανώσεων και Ατόμων που ασχολούνται με την προώθηση των δικαιωμάτων και την κοινωνική πρόνοια για τα παιδιά και τους νέους), σε ειδικό αφιέρωμα για τη ζωή των Ρομά στην Ευρώπη και έχουν εκτεθεί σε αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την ημέρα της συζήτησης για την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στην Ευρώπη, το 2009.
Φωτογραφίες της έχουν επιλεγεί επίσης από τον 1ο Διαγωνισμό Φωτογραφίας της Περιφερειακής Ενότητας Νότιου Τομέα Αθήνας, με θέμα «Υδάτινοι Τόποι» (2011) καθώς και από τον 2ο Διαγωνισμό με θέμα «Φωτογραφία Δρόμου» (2012) και συμπεριλαμβάνονται σε ειδικά λευκώματα ενώ έχουν εκτεθεί σε διάφορους πολιτιστικούς χώρους των Αθηνών.
Έχει εκθέσει φωτογραφίες της σε ομαδική έκθεση φωτογραφίας στην Ελληνοαμερικανική Έκθεση.
Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στην συλλεκτική ποιητική έκδοση “Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές”, το 2015, της ΟΥΝΕΣΚΟ Τ.Λ.Ε.Ε.
Τα ενδιαφέροντά της ήταν η συγγραφή, η φωτογραφία, η οικολογική γεωργία, οι εναλλακτικές θεραπείες, η διατήρηση και προστασία της βιοποικιλότητας και του φυσικού περιβάλλοντος, η τέχνη σε όλες της τις μορφές, οι δραστηριότητες στην ύπαιθρο.
Το 2016 διακρίθηκε με το Γ΄ Πανελλήνιο Βραβείο στην κατηγορία “Ποίηση”, του 5ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2016 που διοργάνωσε ο Όμιλος για την UNESCO Τεχνών, Λόγου & Επιστημών Ελλάδος τιμήθηκε η Θεοδώρα Τσιτσιπά. Το ποίημα που βραβεύτηκε έχει τον τίτλο “Ο έρωτας”.
Τον Αύγουστο του 2019 έδωσε στην δημοσιότητα 2 ποίηματα που έγραψε κατά την διάρκεια της ασθένειας του πατέρα της Βασίλη Τσιτσιπά ο οποίος έφυγε την Τρίτη 9 Ιουλίου με τους εξής τίτλους: “Το σακατεμένο εγώ που κείτεται στα άσπρα σεντόνια” και “Όλο μου φεύγεις!…”
Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα Καρδίτσας, από αγρότες γονείς και το όνομα του γιού της είναι Απόστολος.