Να θυμηθούμε στο πρώτο κύμα της πανδημίας πόση σύμπνοια
είχαμε, πόσο γίναμε πρότυπο διαχείρισης του ϊού και κάναμε τον φόβο,
ευθύνη. Στο δεύτερο κύμα δεν είναι πρόκληση να κάνουμε την όποια
κόπωση – στοχευμένη προστασία και εμπιστοσύνη στους επιστήμονες
υγείας και αναμονή της ελπίδας που δεν καταισχύνει; Όλοι μαζί
μετέχουμε ενεργά χτίζοντας την ασφάλεια. Σε ταπεινές ενορίες θα
βρούμε μεγάλα αποθέματα εγρήγορσης και ωριμότητας που
οικοδομούν την προστασία και εμποδίζουν την διασπορά ενός
επικίνδυνου ϊού. Οι Χριστιανοί χωρίς να λατρεύουν την επιβίωση, ή να
απολυτοποιούν την υγεία, αγαπούν τη ζωή και διαφυλάσσουν την υγεία
ως δώρο Του θεόσδοτο. Δεν είπε κανείς ότι το «εν, ου εστί χρεία» που
δίνει νόημα σε όλα τα άλλα είναι μόνο η βιολογική επιβίωση και πρέπει
να αγκιστρωνόμαστε ναρκισσιστικά στην υγεία, εις βάρος άλλων
ανθρώπινων ποιοτήτων, όπως της ελευθερίας, της δημοκρατίας της
φιλίας. Αλλά δεν επιτρέπεται να μην έχουμε έγνοια για την προστασία
των αδελφών μας, για τον κίνδυνο ή για την δοκιμασία τους και αυτή η
μετάληψη της αγωνίας να μην λαμβάνει κοινωνικές διαστάσεις,
αλληλεγγύης και συνάντησης με τον ασθενή Χριστό (Ματθ. 25:36).
Ζούμε το σημαντικό και ενίοτε δύσκολο “σήμερα” αλλά δεν
παραιτούμαστε και από την προσδοκία να υπάρχουμε και μετά από
αυτό, και σε καλύτερες μέρες. Είναι πολύ ελπιδοφόρο ότι
προσαρμοζόμαστε στους υπάρχοντες όρους χωρίς καμία ψευδαίσθηση
παντοδυναμίας, με εμπιστοσύνη στους θεσμούς, εφαρμόζουμε σε
μεγάλο ποσοστό τους νόμους της Πολιτείας. Είμαστε τυπικοί με την
εφαρμογή των εντολών των υγειονομικών αρχών διότι ο ιός ούτε
χαρίζεται σε κανένα και ούτε κάνει διακρίσεις. Αναμφίβολα η εκλεγμένη
Ελληνική κυβέρνηση και το κράτος πρέπει να κάνουν περισσότερα,
αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι εμείς οφείλουμε να κάνουμε εμείς ως
Χριστιανοί, που ούτε ο Θεός θα το κάνει ούτε το κράτος. Φίλος κληρικός
– ευσυνείδητο πρότυπο για όλους – ο π. Χρυσόστομος Τσίρης
αναφέρει: Έβαλα τον λογισμό μη τυχόν και κολλήσει εξαιτίας μου
άνθρωπος, πάθει κακό και μετά πρέπει να κρεμάσω το Άγιο
Επιτραχήλιο της Εκκλησίας λόγω εκούσιου/ακούσιου φόνου! Αυτό είναι
το ήθος του ορθόδοξου κληρικού, που δεν κινείται στο προνόμιο μιας
θέσης αλλά στα όρια του καθήκοντος και συμπεριφέρεται σαν να είναι
ήδη φορέας του ϊού. Αυτή είναι η δύναμη της Εκκλησίας – η θυσία για
τον κόσμο, το ήθος το ορθόδοξο, ο ανθρωπισμός που παραλάβαμε
από την αρχαία Εκκλησία μαζί με τη φιλανθρωπία και την κοινωνική
μέριμνα. Την ίδια στιγμή που αποτρέπουμε την εξάπλωση του ϊού,
εμποδίζουμε την μετάδοση της νόσου, γινόμαστε υπερμεταδότες
ενημέρωσης, σημαίνει ότι τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει ούτε ο φόβος,
ούτε ο πανικός. Κρατώντας την απόσταση που θα μας φέρει πιο κοντά
αργότερα, φοράμε την μάσκα (που είναι προτιμότερη από τον
αναπνευστήρα) η οποία τίποτα δεν κρύβει παρά μόνο φανερώνει
σύνεση, ατομική ευθύνη και μετοχή στα κοινά. Πρακτικοί τρόποι της
ελάχιστης αλλά καθοριστικής συμβολής μας στην πολύτιμη
καθημερινότητά μας. Ο Θεός να μην επιτρέψει για κανένα αδελφό αλλά
η Εκκλησία ως ζωή και Ανάσταση πριν πει το «αιωνία η μνήμη» για
κάποιο θύμα του ϊού, πρώτα έχει αγωνιστεί για την ελπίδα να ζήσει ο
κόσμος, για τη δύναμη της πρόληψης, για τον πολιτισμό της ομορφιάς.
Αφού η Εκκλησία δεν είναι «…μοιρολογήστρα μηδέ
ενταφιάστρια…» σημαίνει ότι και τα μέλη της δεν μεμψιμοιρούν,
αφήνουν τους ζηλωτισμούς, την ανεμελιά, σε ώρες που πληθαίνουν
ραγδαία τα κρούσματα. Δεν νομίζω να είναι απαραίτητο να ζήσουμε τη
θλίψη, την απώλεια ή να νοσήσουμε, ώστε να πειστούμε για το σοβαρό
πρόβλημα υγείας στην χώρα μας και στον πλανήτη.
Αδελφοί μου ενορίτες του Ιερού Ναού του Ευαγγελισμού της
Θεοτόκου εν Καλλιθέα, όπως από την αρχή κάνετε – συνεχίζουμε και
φοράμε το σύμμαχο μας – τη μάσκα μέσα και έξω από το Ναό και
κρατάμε την ευλάβεια που έχει πολλές μορφές και τρόπους εκδήλωσης
π.χ η κλίση της κεφαλής τον ίδιο σεβασμό δείχνει. Προσέχουμε τους
αδελφούς μας να μη γίνουμε αίτιοι και τους προκαλέσουμε το θάνατο!
Κρατάμε αποστάσεις τόσο κατά την είσοδο, στη Θεία Κοινωνία και στην
έξοδο από το Ναό. Τελούμε και 2η θεία Λειτουργία γιατί πλέον είμαστε
πολλοί και για την αποφυγή συνωστισμού και προσευχόμαστε να δώσει
ο Δωρεοδότης Θεός υπομονή στη δοκιμασία της Ανθρωπότητας!
Προσευχόμαστε να δώσει γνώση στους ειδικούς, δύναμη στους
υγειονομικούς και ίαση στους ασθενείς.
Αρχιμανδρίτης. Τιμόθεος Γεωργίου Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας