#ΜένουμεΣπίτι# Ημέρα της Γιαγιάς σήμερα.
Της γιαγιάς που μας μεγάλωσε γιατί στην ελληνική οικογένεια αντιπροσωπεύει μαζί με το παππού το στήριγμα της. Είναι οι άνθρωποι
Γιαγιά και παππούς οι οποίοι είναι γεμάτοι αγάπη, στοργή, φροντίδα. Όταν γεννιόμαστε βιώνουμε αρχικά την αγάπη και την τρυφερότητα των γονιών μας. Όμως εκτός των γονιών πέρα απ’αυτήν κρύβεται και μια ακόμα ουσιαστική, πολύπλευρη αγάπη της γιαγιάς και του Παππού.
Η γιαγιά μας αγάπησε πριν καν έρθουμε στον κόσμο οπως και ο παππούς και η μητέρα και ο πατέρας μόλις ήρθαμε μας υποδέχθηκαν με τη μέγιστη δυνατή τρυφερότητα.
Η ζωή τους εκτός των άλλων λιγότερο των άλλων ειμασταν Εμείς οι οποίοι ήρθαμε να γεμίσουμε και να προσδώσουμε τον ρόλο που επιθυμούσαν πάντοτε απ’τη στιγμή που έγιναν κι εκείνοι γονείς: το ρόλο της γιαγιάς και του παππού. Είμαστε ένα κομμάτι απ’το δικό τους κομμάτι, ένα ακόμα παιδί τους.
Το σπίτι τους έγινε το δεύτερό μας σπίτι, καθώς είναι οι άνθρωποι που θα μας φροντίσουν τις ώρες που οι γονείς μας λόγω δουλειάς δεν μπορούν να βρίσκονται κοντά μας. Μας παίρνουν απ΄το σχολείο και περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στο σπίτι τους, ένα σπίτι στο οποίο βρισκόμαστε περισσότερο και απ΄το πατρικό μας, γεμάτο αγάπη, τρυφερότητα και φροντίδα.
Η γιαγιά είναι το άτομο που θα βρεθεί κοντά μας σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αρρώστια, και θα κάνει ό,τι περνά απ’το χέρι της για να αισθανθούμε καλύτερα όπως ο παππούς και οι γονείς…….
Η γιαγιά πονάει όταν μας βλέπει να πονάμε μας προσφέρει την αγκαλιά της και τα χάδια της σε μια προσπάθεια να μας ανακουφίσει, τακτική η οποία αποδεικνύεται πάντα άκρως αποτελεσματική.Πόση δύναμη και πόση αγάπη κρύβει άραγε αυτή η αγκαλιά…
Είναι ο καλύτερος μας φίλος και ο πιο αποτελεσματικός σύμμαχος μας μαζί με τον παππού σε κάθε ιδέα που φυτρώνει στο μυαλό σου. Ολόκληρη η παιδική μας ηλικία έχει προσδιοριστεί από τα παραμύθια και τις ιστορίες για τα καμώματα των γονιών μας, τα παιχνίδια που παίζαμε, στα οποία συνέχιζε να συμμετέχει ακόμα κι όταν ήταν πολύ κουρασμένοι , πράγμα το οποίο δεν έδειχναν ποτέ.
Είναι η γιαγιά και ο παππούς αυτοι που πιστεύουν ακράδαντα σε μας και τις δυνατότητές μας και δε χάνουν ευκαιρία να μας παινέψουν σε κάθε οικογενειακή συνάντηση. Και ακόμα και όταν κάποιες δυσκολίες βρεθούν στο δρόμο μας , θα προσπαθήσουν να μας συμβουλέψου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έναν τρόπο που πηγάζει απ΄τη σοφία των χρόνων τους, και οι συμβουλές του αποδεικνύονται πάντα πολύτιμες.
Είναι αυτοί που αποδεικνύουν περίτρανα τη φράση «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου», και την εφαρμόζουν σε καθημερινή βάση. Δίνουν καθημερινά αξία στον όρο οικογένεια. Είναι η πιο υποστηρικτική, πιο χαλαρή, πιο τρυφερή διπλή εικόνα των γονιών μας.
Δε διστάζουν να μας κακομάθουν με τον πιο γλυκό και γεμάτο αγάπη τρόπο, προκαλώντας έτσι την αγανάκτηση των γονιών. Κάνουν όλα τα χατίρια, χωρίς κανένα παράπονο, με περίτρανο παράδειγμα το γνωστό σε όλους «χαρτζιλίκι», το οποίο μας έδιναν διακριτικά σε κάποια τσέπη, πίσω από την πλάτη των γονιών ακόμα και αν ήταν σε πολύ χάλια οικονομική κατάσταση.
Μας λένε ιστορίες για τη δική τους ζωή, για τα δικά τους χρόνια, ιστορίες τις οποίες ακούς με αμέριστη προσοχή. Μεγαλώνοντας, αντί να σου διηγούνται ιστορίες, σε προίκιζαν με τις καλύτερες συμβουλές. Συμβουλές απλές, αλλά γεμάτες περιεχόμενο και νόημα. Έμοιαζαν με εκείνες των γονιών, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο αποδεικνύονταν πιο αποτελεσματικές.
Σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζει ένα μεγάλο, εγκάρδιο ευχαριστώ. Ευχαριστούμε για τις στιγμές ευτυχίας που μας χάρισαν. Για τα λόγια και τις πολύτιμες συμβουλές τους. Για τις αξίες και την αξιοπρέπεια που μας δίδαξαν. Ευχαριστώ για τις στιγμές που στάθηκαν δίπλα μας.
Η γιαγιά και ο παππούς είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι εμείς, που μεγαλώσαμε μαζί τους. Είναι οι άνθρωποι που σήμερα όσο ποτέ άλλοτε έχουν την ανάγκη μας για αυτό θα πρέπει να είμαστε δίπλα τους και να τους βοηθήσουμε να τους δώσουμε την δυνατότητα να καταλάβουν ότι πρέπει να #ΜΕΝΟΥΝΣΠΙΤΙ#
Να τις αγαπάτε λοιπόν τις γιαγιάδες και παππούδες και να μην τους ξεχνάτε, αν βρίσκονται στη ζωή, κάθε μέρα να τους το δείχνετε, γιατί όταν έρθει η στιγμή που θα είναι πολύ αργά…
Αφιερωμένο σε όλες τις γιαγιάδες και τους παππούδες του κόσμου. Κυρίως όμως αφιερωμένο στις γιαγιάδες και τον παππούδες μου, που δε βρίσκονται πλέον στη ζωή είναι όμως στη μνήμη και την καρδιά μου…Εσεις που τους έχετε όμως φροντίστε τους καθήστε κοντά τους προστατέψτε τους. Σήμερα σας έχουν όσο ποτέ άλλοτε το έχουν ανάγκη… Φωτογραφία της Γιαγιάς μου Βασιλικής
που με μεγάλωσε την οποία δεν έχω ξεχάσει ούτε τους παππούδες μου Δημήτρη και Γιώργο αλλά και την γιαγιά Αναστασία…
Δημήτρης Μπιζιώτας