Την  Τετάρτη 29 Ιανουαρίου, ο 82 χρόνος Έλληνας διεθνούς φήμης σχεδιαστής Γιάννης Τσεκλένης έφυγε από την ζωή. Ο Γιάννης Τσεκλένης χαρακτηρίστηκε ως ο κορυφαίος Έλληνας σχεδιαστής μόδας του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, καθώς μετέφερε την  ελληνική μόδα στον σύγχρονο διεθνή κόσμο. Οι δημιουργίες του από το 1965 έως το 1991, βρισκόταν σε περισσότερες από 30 χώρες  στα κορυφαία καταστήματα.

Γεννημένος  στην Αθήνα, στις 6 Νοεμβρίου 1937. Γιος του Κώστα Τσεκλένη από τον Πύργο και της Μελανίας Παστιρματζή με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, μεγάλωσε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αθήνα. Αρχικά φοίτησε στο Κολλέγιο Αθηνών και στη συνέχεια αποφοίτησε από τη Σχολή Μωραΐτη. Το 1960 παντρεύτηκε την Άσπα Πεσμαζόγλου και το 1963 απέκτησαν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο Τσεκλένη, εννοιολογικό καλλιτέχνη και κινηματογραφιστή. Χώρισαν το 1965 και το 1976 παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του, Έφη Μελά, πρώην μοντέλο και Μις Ελλάς, του 1954, με την οποία έζησαν μέχρι το τέλος της ζωής του.

Για το έργο του είχε λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις ανάμεσα στις οποίες τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος, το Χρυσό Μετάλλιο της Μόδας από το Ελληνικό Ινστιτούτο Μόδας, την Κόρη των Κυκλάδων από το Ελληνικό Κέντρο Μόδας και το βραβείο Δίολκος της Ελληνικής Ακαδημίας Marketing.

Ο Γιάννης Τσεκλένης θεωρείται ως ο κορυφαίος Έλληνας σχεδιαστής μόδας του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, ο οποίος εισήγαγε την ελληνική μόδα στον σύγχρονο διεθνή κόσμο. Οι δημιουργίες του από το 1965 έως το 1991, πωλήθηκαν παγκοσμίως από τα κορυφαία καταστήματα, σε περισσότερες από 30 χώρες

Την εικοσαετία 1960-1980, άντλησε τα θέματα για τα σχέδια των υφασμάτων του, από τις δημιουργίες του ελληνικού και του παγκόσμιου πολιτισμού. Πηγή έμπνευσής του ήταν τα αρχαία ελληνικά αγγεία, τα βυζαντινά χειρόγραφα, τα ελληνικά παραδοσιακά ξυλόγλυπτα και έργα ζωγραφικής, τα αφρικάνικα,τα κινέζικα,τα ινδονησιακά, τα ρώσικα και τα ισπανικά έργα τέχνης, τα εραλδικά σύμβολα, ​​τα έντομα, τα κινούμενα σχέδια, τα περσικά χαλιά, τα ταπισερί “The Lady and the Unicorn” και τέλος οι πίνακες των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco), του Ανρί Ρουσσώ και του Γιάννη Γαΐτη

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τη δεκαετία του 1980, υπέγραφε με τη φίρμα TSEKLENIS στολές εργασίας, κάλτσες, βαλίτσες, καθώς και μια σειρά από οικιακά προϊόντα, όπως λευκά είδη, υφάσματα διακόσμησης εσωτερικών χώρων και επίπλων, πλακάκια τοίχου και δαπέδου κ.λπ. Επίσης σχεδίαζε τους εσωτερικούς χώρους αυτοκινήτων, αεροσκαφών και ξενοδοχείων. Το έργο του εγκωμιάστηκε παγκοσμίως από κορυφαίους συντάκτες μόδας της εποχής, όπως η Bernadine Morris (New York Times),Sally Kirkland (Life Magazine), η Eugenia Sheppard (International Herald Tribune, Los Angeles Times) και πολλοί άλλοι.

Τώρα ασχολείται αποκλειστικά με τον σχεδιασμό (εσωτερικό-εξωτερικό) και την ανακαίνιση ξενοδοχείων, πολυτελών κατοικιών και μέσων μαζικής μεταφοράς.

Σε ηλικία 15 ετών άρχισε να εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση εμπορίας υφασμάτων, όπου απέκτησε πολύτιμη εμπειρία, ενώ ταυτόχρονα εξασκούσε τις ικανότητές του στη ζωγραφική και το σχέδιο.

Το 1961, σε ηλικία 24 ετών, ίδρυσε τη δική του διαφημιστική εταιρεία, τη Spectra Advertising, και ανέλαβε τις διαφημιστικές εκστρατείες μεγάλων πολυεθνικών, αλλά και ελληνικών εταιρειών, όπως η Metaxa, η General Motors και η Aegean Mills.

Το 1962 και το 1964 αντίστοιχα, ο Γιάννης Τσεκλένης ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό και τη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων για τους επίσημους εορτασμούς των γάμων της πριγκίπισσας Σοφίας της Ελλάδας με τον Χουάν Κάρλος της Ισπανίας και της Άννας-Μαρίας της Δανίας με τον τότε βασιλιά Κωνσταντίνο Β’ της Ελλάδας.

Το 1963, έκανε έκθεση με τους πίνακες και τα σχέδια του στον χώρο τέχνης “Αρχιτεκτονική”, στην Αθήνα.

Το 1965, σε ηλικία 28 ετών, ανέλαβε τη διεύθυνση της οικογενειακής επιχείρησης υφασμάτων και αργότερα, τον ίδιο χρόνο, συνεργάστηκε με τον Έλληνα σχεδιαστή μόδας Ντίμη Κρίτσα, σχεδιάζοντάς του τα υφάσματα για τη συλλογή του. Η παρουσίαση της συλλογής είχε τεράστια επιτυχία τόσο στην Αθήνα όσο και στη Νέα Υόρκη. Όλες οι δημιουργίες τους, μαζί με 5.000 μέτρα υφάσματος, αγοράστηκαν από την Elizabeth Arden.

Το 1966, παραχώρησε στην αμερικανική εταιρεία Puritan Fashions Corporation, την άδεια χρήσης των συλλογών του.^[25] Η Bernadine Morris, έγραφε τότε στους New York Times ότι “… πολλά από τα ρούχα του Γιάννη Τσεκλένη ξεχώρισαν, από τα σχέδια με τις αναφορές που είχαν σε αρχαίες πηγές, όπως ένα μινωικό χταπόδι και ένα Κορινθιακό αγγείο … Αυτό ήταν που τον ώθησε να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση για ενδύματα μόδας. Από το 1967, είχε ήδη μια αλυσίδα καταστημάτων πώλησης των δημιουργιών του (Boutique TSEKLENIS) στην Ελλάδα και από το 1968 μια μικρή επιχείρηση κατασκευής ενδυμάτων στην Αθήνα^] Αυτή τη χρονιά έδωσε την άδεια χρήσης στην Berketex στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ η αμερικανική εταιρεία Celanese τον προσέλαβε για να σχεδιάσει πλεκτά υφάσματα για 10 κατασκευαστές στη Γερμανία. Το 1969, την άδεια για τις δημιουργίες του, έδωσε στη David Crystal Inc στις ΗΠΑ Εκείνη τη χρονιά, ήταν ο πρώτος Έλληνας σχεδιαστής μόδας που δημιούργησε μια συλλογή από ανδρικά ενδύματα στην Ελλάδα, κυρίως για να πωλούνται στις μπουτίκ του. Τότε έδωσε και την άδεια παραγωγής στα πλεκτά του σχέδια, στην Berkshire Hellas

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Γιάννης Τσεκλένης συνέβαλε, με πάθος στην οργάνωση επιδείξεων μόδας στην Αθήνα. Το γεγονός αυτό, προέβαλε στον διεθνή τύπο τους Έλληνες σχεδιαστές με μεγάλη επιτυχία.Το 1970, παραχώρησε την άδεια παραγωγής γυναικείων φορεμάτων στην εταιρία Frank Usher (UK) και στη Madison SA (Ελλάδα) ενώ το 1971, άνοιξε Βoutique TSEKLENIS στη Βηρυτό, το Κουβέιτ και το Ριάντ, καθώς και showrooms στην Οσάκα υπό την Misaki Sojhi. Αργότερα την ίδια χρονιά, του ανατέθηκε από τον Αριστοτέλη Ωνάση να σχεδιάσει τις στολές για τα πληρώματα της Ολυμπιακής Αεροπορίας

Το 1977 ήταν το σημείο καμπής για τον Γιάννη Τσεκλένη, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Διαγνώστηκε ότι έπασχε από επιθετική μορφή μελανώματος, εισήχθη στο νοσοκομείο Memorial στη Νέα Υόρκη, όπου οι γιατροί αναγκάστηκαν να του ακρωτηριάσουν το αριστερό του χέρι, για να αποτρέψουν την εξάπλωση της νόσου. Παρ’ όλο που αυτό το τραυματικό γεγονός, του άλλαξε τη ζωή, αποφάσισε να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του κι έτσι μετακόμισε από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη, μαζί με το σύνολο των δραστηριοτήτων του. Εκεί συνεργάστηκε με το International Management Group, που στην πορεία θα τον εκπροσωπούσε διεθνώς στην παραχώρηση αδειών για την κατασκευή των συλλογών του και των παιδικών-αθλητικών ενδυμάτων.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1979, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη), απέκτησε τις κινηματογραφικές ταινίες που ο ίδιος είχε τραβήξει για τη προώθηση των συλλογών του, με σκοπό να τις καταχωρήσει στο αρχείο ταινιών του

Παράλληλα ξεκίνησε να σχεδιάζει την πρώτη του συλλογή υφασμάτων επίπλωσης, που την προώθησε στην Αθήνα, το Παρίσι και το Λονδίνο. Μέχρι το 1973, ο Γιάννης Τσεκλένης είχε μόνιμους χώρους επιδείξεως των συλλογών του στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, και τροφοδοτούσε με αυτές τα περισσότερα από τα κορυφαία καταστήματα μόδας του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ της εποχής. Μέχρι το 1976 υπήρχαν 9 Boutique TSEKLENIS στην Ελλάδα, που λειτουργούσαν στην Αθήνα, τη Μύκονο, την Ύδρα και την Κρήτη. Αντίστοιχες υπήρχαν στα κρουαζιερόπλοια και στο ξενοδοχείο Caravel στην Αθήνα

Εν τω μεταξύ, η απουσία της εταιρείας Tseklenis από την Ελλάδα, προκάλεσε κοινωνικο-οικονομικό πρόβλημα για τη χώρα. Έτσι, η κυβέρνηση, του πρόσφερε ευνοϊκούς όρους για να επιστρέψει τις δραστηριότητες του στην Ελλάδα, το οποίο και έκανε. Δημιούργησε έτσι σε συνεργασία με το πολυκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ, την Tseklenis International Fashion Enterprises, με έδρα την Αθήνα. Αντικείμενό της, ήταν η κατασκευή γυναικείων, ανδρικών, αθλητικών ενδυμάτων, αξεσουάρ και λευκών ειδών. 7 μπουτίκ άνοιξαν στο ΜΙΝΙΟΝ, με σκοπό να εξαπλωθούν σε όλη τη χώρα μέσω των καταστημάτων δικαιόχρησης (franchise). Δυστυχώς, αυτά τα σχέδια εγκαταλείφθηκαν το επόμενο έτος, αφού η ναυαρχίδα του Ομίλου, το ΜΙΝΙΟΝ, στη γωνία των οδών 28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) και Δώρου, καταστράφηκε από εμπρησμό, που αποδόθηκε από τις αρχές σε τρομοκρατική ενέργεια.(Ξημερώματα της 19ης Δεκεμβρίου 1980, δύο ταυτόχρονες πυρκαγιές κατέστρεψαν δύο από τα ιστορικότερα πολυκαταστήματα της Αθήνας, «Μινιόν» και «Κατράντζος)

Το Ελληνικό Υπουργείο Βιομηχανίας, του ανέθεσε να οργανώσει και να διευθύνει για 2 χρόνια το Ελληνικό Κέντρο Σχεδιασμού, έναν οργανισμό που σκοπό είχε να ενθαρρύνει τους ταλαντούχους Έλληνες σχεδιαστές να δημιουργήσουν, ώστε τα σχέδιά τους να προωθηθούν στους κατασκευαστές της χώρας και να βγουν στην παραγωγή. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Τσεκλένη, η σχέση μεταξύ σχεδιασμού και βιομηχανίας στην Ελλάδα, ήταν και είναι ανέραστη, λόγω της άγνοιας για την προώθηση της επιχειρηματικότητας.

Επίσης, το 1979, η εταιρεία αυτοκινήτων FIAT του ανέθεσε να σχεδιάσει τους εσωτερικούς χώρους και την ανακαίνιση του επιβατικού αυτοκινήτου της, Fiat 126.

Το 1980, o Γιάννης Τσεκλένης άνοιξε έναν νέο εκθεσιακό του χώρο στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Η δεκαετία τον βρήκε να επεκτείνει την επιχείρησή του ακόμη περισσότερο και να εισέρχεται σε δραστηριότητες, όπως ο εσωτερικός σχεδιασμός, τα λευκά είδη, τα οικιακά σκεύη (κεραμικά, επιτραπέζια σκεύη, κηροπήγια κ.λπ.) και η καλλιτεχνική διεύθυνση κινηματογραφικών ταινιών.

Από το 1991, ο Γιάννης Τσεκλένης δραστηριοποιείται αποκλειστικά στο χώρο του εσωτερικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού.

Το 1997, δώρισε στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, το σύνολο των πρωτότυπων σχεδίων και ενδυμάτων του, που είχε στην κατοχή του

Το επόμενο έτος 1998, του ανατέθηκε να σχεδιάσει τις εσωτερικές και εξωτερικές επιφάνειες των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς της Αθήνας (λεωφορεία, τρόλεϊ) και το 1999 σχεδίασε τα τρένα για τον νέο, για εκείνη την εποχή, προαστιακό σιδηρόδρομο του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος και στη συνέχεια όλους τους νέους συρμούς του Οργανισμού.^[35]:60-62

Από το 2000, είναι υπεύθυνος για τον εσωτερικό σχεδιασμό πολλών πολυτελών ξενοδοχείων, θερέτρων και ιδιωτικών κατοικιών σε ολόκληρη την Ελλάδα. Τα παραδείγματα της εργασίας του περιλαμβάνουν το Vedema (ένα από τα πρώτα πολυτελή art boutique ξενοδοχεία στην Ελλάδα) Zannos Melathron, Καστέλλι Resort (Σαντορίνη), La Maltese Restaurant (Σαντορίνη), το Danai Beach Resort & Villas και αρκετές πολυτελείς ιδιωτικές βίλες στα προάστια της Αθήνας, τη Σαντορίνη, τη Μύκονο και την Τήνο (Kelia, οικισμός με εξοχικές κατοικίες)

Η καλλιτεχνική συνεισφορά του Γιάννη Τσεκλένη στην Ελλάδα, έχει αναγνωριστεί και του έχουν απονεμηθεί διάφορες διακρίσεις. Έχει λάβει τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος, το Χρυσό Μετάλλιο της Μόδας από το Ελληνικό Ινστιτούτο Μόδας, την Κόρη των Κυκλάδων από το Ελληνικό Κέντρο Μόδας και το Βραβείο Δίολκος της Ελλληνικής Ακαδημίας Marketing

• “Γιάννης Τσεκλένης: Ένας Έλληνας Σχεδιαστής Μόδας”, 1999, Θέατρο Θησείον, Αθήνα.
• “6 ‘Παγκόσμιοι’ Έλληνες Σχεδιαστές Μόδας- 4η Ελληνική Εβδομάδα Μόδας”, 2006, Ζάππειον Μέγαρο, Αθήνα.
• “”6 ‘Παγκόσμιοι’ Έλληνες Σχεδιαστές Μόδας” 2006, Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο, Λευκωσία Κύπρος.
• “Ενδύεσθαι. Για ένα Μουσείο Πολιτισμού του Ενδύματος”, 2010, Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο της οδού Πειραιώς), Αθήνα.
• “Six Universal Greek Fashion Designers from the collection of the Peloponnesian Folklore Foundation and Three Contemporary Greek Designers”, 12.3-223.2012, Ελληνικό Κέντρο, Λονδίνο.
• “A Tseklenis Tribute: The 70s Drawings Revisited”, 1-29 Απριλίου 2017, i-D Concept Stores, Αθήνα.

 

Την προσωπικότητα του σπουδαίου διεθνή φήμη μόδιστρου Γιάννη Τσεκλένη θα προσπαθήσουμε να την παρουσιάσουμε πιο κάτω με την αναδημοσίευση συνέντευξης του , στο περιοδικό Τέσσερις Τροχοί το 2013.

¨”Μερικοί λένε ότι ο Γιάννης Τσεκλένης πλήρωσε ακριβά τις πρωτοποριακές του ιδέες σε μια εποχή που το ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον δεν μπόρεσε να τον στηρίξει. Ο alter ego της ελληνικής μόδας, από το 1956 μέχρι σήμερα κατάφερε να δημιουργήσει μια σειρά καταστημάτων, ένα εργοστάσιο, ενώ υπέγραψε δεκάδες προϊόντα ελληνικών, ξένων βιοτεχνιών και βιομηχανιών. Από υφάσματα επιπλώσεων, στολές, πλακάκια, αξεσουάρ μέχρι εσωτερικά
αεροπλάνων, αρώματα, μεταλλικά αντικείμενα και σχέδια οικισμών. Ο ίδιος θαύμαζε πάντα τον Πολ Πουαρέ και ήθελε να του μοιάσει σε όλα, εκτός από ένα. Ήταν ο πρώτος σχεδιαστής μόδας που πήγε στο ταμείο Ανεργίας. «Εγώ» είπε κάποτε σε μια συνέντευξη του, «δε θα του μοιάσω γιατί δεν είχα ποτέ εργοδότη». Έτσι, όταν το 1990 διέκοψε oριστικά τις σχέσεις του με το χώρο της μόδας, αφιερώθηκε στο να παρεμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων με άποψη Τσεκλένης.
Θέλετε ένα πρόσφατο παράδειγμα; Mέχρι το τέλος του 1998 ο ΟΑΣΑ (Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών) αναμένεται να δώσει στην κυκλοφορία τα πρώτα 169 από τα 750 λεωφορεία (Μερτσέντες-ΕΛΒΟ) που έχουν παραγγελθεί και τα οποία ακολουθούν τις
σχεδιαστικές προτάσεις του Γιάννη Τσεκλένη: όλα βαμμένα σε χρώματα μπλε, τιρκουάζ και κίτρινο, ενώ άλλες παραλλαγές περιλαμβάνουν επίσης το πράσινο και το κόκκινο χρώμα.
«Είμαι ευτυχής για στιγμές σαν κι αυτές που σημαδεύουν το χώρο και βάζουν λίγο κέφι στην πόλη», λέει ο 61 ετών σχεδιαστής που η σχέση του με το χώρο του αυτοκινήτου γυρίζει πίσω
στην περίοδο 1957-60, όταν σε ηλικία μόλις 20 χρόνων έτρεxε στο Pάλι Ακρόπολις με μια MGA και ένα Triumph TR2 και TR3.
Tου Θ. Tσίτσα
– Το «art-direction της ζωής» ήταν τελικά μια επαγγελματική λύση ανάγκης;
Είχα την τύχη να μην είμαι ποτέ ένας σχεδιαστής μόδας, αλλά ένας εικαστικός σχεδιαστής. Η σχεδίαση των ρούχων για μένα αποτελούσε μια εικόνα και όχι μια συμπλεγματικότητα ραφής.
Όταν μετά λύπης μου εγκατέλειψα τη σχεδίαση ρούχων, έπρεπε να επιβιώσω για να μη γίνω ένας παλιόγερος γκρινιάρης και εκκεντρικός, ήθελα λοιπόν να ζήσω ευτυχέστερες μέρες. Έτσι κουβάλησα τις εφέσεις μου, για να μην τις πω ταλέντα, σ? ένα χώρο γνώριμο και παλιό, που θα ήμουν ευτυχής να πλατύνει ακόμη περισσότερο στα χρόνια δημιουργίας που μου απομένουν.
– Επιλέγοντας την αισθητική επέμβαση σε καθημερινούς χώρους και αντικείμενα. Αυτός είναι ο στόχος μου. Αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι που έχουν τη λόξα να ωραιοποιούν αντικείμενα της ζωής ή την ίδια τη ζωή μας θέλουν να επεμβαίνουν και λίγο μέσα από μια
σφαίρα επιρροής ή από μια θέση επιρροής. Eίναι, ας πούμε, μια κρυμμένη μεγαλομανία που έχουμε εμείς οι άνθρωποι του δημιουργικού τομέα. Εγώ θέλω να αφήσω την υπογραφή μου στην
πόλη που ζω, που αγαπώ, που την υποφέρω πολύ άσχημα και στην οποία οι μοναδικές αναλαμπές είναι μερικά καλοφτιαγμένα κτίρια. Αισθάνθηκα, όπως τώρα με τη σχεδίαση των λεωφορείων,
ότι πρέπει να περάσει κάτι πιο παιγνιδιάρικο, χρωματιστό, κάτι που θα αγαπήσουν οι νέοι άνθρωποι.
– Τι προσέχετε όταν σχεδιάζετε;
Παίρνω υπόψη τις γκρίνιες μου σε ό,τι αφορά τον τομέα των υπηρεσιών όταν πηγαίνω σε
ρεστοράν ή σε ξενοδοχεία. Αυτό το προσωπικό ύφος και τη φιλοσοφία των υπηρεσιών που
πιστεύω ότι μου ταιριάζει προσπαθώ να το αποδώσω μέσα από τα σχέδια μου. – Λεωφορεία-φωτομοντέλα λοιπόν ή κάτι άλλο;
H Eλλάδα συνηθίζει να αντιμετωπίζει τη μόδα σαν μια δουλειά «κουνιστών σχεδιαστών» και όλα τα ερμηνεύει «αλά μοντελάκι ο δικός σου». Από το πρώτο μου ξεκίνημα είχα μια μεγάλη τάση στη διακοσμητική τέχνη περισσότερο απ? ό,τι στην διακόσμηση του σώματος. Ήταν πολύ φυσικό να με ενδιαφέρουν πολύ τα οχήματα, μια και υπήρξα παλαιότερα οδηγός αυτοκινήτων. Το 1996, μετά τη σχεδίαση που μου ανέθεσαν για τα βαγόνια του ΟΣΕ, μου πρότειναν να
σχεδιάσω και τα καινούρια λεωφορεία του ΟΣΕ που κατασκευάζονται στην ΕΛΒΟ και που θα κυκλοφορήσουν στους δρόμους τις επόμενες εβδομάδες. Θέλησα να δώσω στο εσωτερικό τους
χρώματα αεροπλάνου και το αποτέλεσμα ήταν ομολογουμένως αεροπορικό. Οι άνθρωποι που μπήκαν μέσα δικαίωσαν τις προσδοκίες μου, γιατί μας έλεγαν ότι ένιωσαν να μπαίνουν σε
αεροπλάνο. Αργότερα έπεισα τη διοίκηση του ΟΣΕ να δεχθούν έναν επαναστατικό εξωτερικό σχεδιασμό που θα δουλεύει δίκην αφίσας.
– Tι εννοείτε; Ένα πούλμαν ανεβοκατεβαίνει τις εθνικές οδούς, έχει θεατές, περνάει μέσα από πόλεις, στην πορεία του πολλά οχήματα το περιμένουν να το προσπεράσουν. Το επιχείρημά μου λοιπόν είναι
ότι όλοι αυτοί είναι οι θεατές της αφίσας, αλλά και οι επόμενοι πελάτες-ταξιδιώτες του ΟΣΕ. – Νομίζω ότι και διεθνώς και άλλοι άνθρωποι από το χώρο της μόδας μπλέχτηκαν στο  παρελθόν με το σχεδιασμό των μέσων μαζικής μεταφοράς. Τα αεροπλάνα της Alitalia έχουν διακοσμηθεί από τον Τρουσάρντι, της ΤWA από τον Ραλφ
Λόρεν, ενώ μην ξεχνάτε ότι στις δεκαετίες του ?70 και ?80 σχεδιαστές, όπως ο Εμίλιο Γκούτσι, κλήθηκαν να σχεδιάσουν και αυτοκίνητα τα οποία δεν έμειναν στα σχέδια, αλλά βγήκαν στην παραγωγή.
Σε αυτή τη φάση της ζωής σας νιώθετε πιο επιθετικός;
Ναι, βέβαια, γιατί η αγορά δε με περίμενε να έρθω ως μέγας ντιζάινερ, δεν ήταν έτοιμος αν θέλετε ο κόσμος να με δεχτεί αν και είχα μια έφεση στο γούστο των χώρων. Έπρεπε λοιπόν να πείσω ένα ολόκληρο επαγγελματικό σύστημα, να δοκιμαστώ. Πιο πολύ ο καημός μου είναι να πείσω αρχιτέκτονες ότι με χρειάζονται και αισθάνομαι ότι αυτοί με χρειάζονται πιο πολύ, γιατί αυτοί ξέρουν να κάνουν μια δουλειά, δεν ξέρουν να κάνουν τις υπόλοιπες. – Yπάρχει περίπτωση να ξαναγυρίσετε στο χώρο της μόδας; Όχι. Δεν έκοψα τις γέφυρες, έχω όμως γυρίσει σελίδα. Μπορώ να γνωματεύσω, να σχεδιάσω μια
συλλογή, αλλά δε με ενδιαφέρει πια να κάτσω πίσω από μια πασαρέλα και να πετάξω έξω μια συλλογή μου.
– Ωστόσο φύγατε σε μια εποχή εκτόξευσης του χώρου της μόδας που πυροδοτήθηκε από τα life-style περιοδικά και την ιδιωτική τηλεόραση.
Έφυγα σε μια εποχή που άρχιζε το ξήλωμα και η κατιούσα. Εκτός από τον εξαίρετο και ταλαντούχο Νίκο Αποστολόπουλο, η ιδιωτική τηλεόραση άρχισε ?χωρίς να ξέρει το γιατί? να
παρουσιάζει έλληνες σχεδιαστές που ήταν ανύπαρκτοι στο εξωτερικό. Κανείς από αυτούς δεν είχε και δεν έχει όμως τα κότσια να βγει στο διεθνή χώρο. Μοιραία ζουν σε μια αυταπάτη να χειροκροτούνται τοπικά και να αγνοούνται οικουμενικά.
– Μιλούσαμε προηγουμένως για τη νέα αισθητική στα δημόσια μέσα μεταφοράς. Πώς σας φαίνεται σήμερα η αισθητική των Ι.Χ αυτοκινήτων;
Θυμηθείτε πώς ήταν τα αυτοκίνητα πριν από 30 χρόνια και πώς είναι τώρα. Τι έσερναν πάνω τους: το μαξιλαράκι της θείας με το βελονάκι, το σήμα «Μην τρέχεις», το κρεμασμένο τσολιαδάκι, τα σπορ φανάρια, τα λιλιά να κρέμονται κ.ο.κ. Όλα αυτά ευτυχώς κόπηκαν, το
αυτοκίνητο έρχεται όπως το παραδίδει ο κατασκευαστής του. Το αυτοκίνητο δεν το κιτσάρουν πια, και αυτό όπως και να το κάνουμε είναι μια αισθητική εξέλιξη.
– Είχατε πει παλιότερα ότι οι εφημερίδες πρέπει να γράφουν ανελλιπώς δυο πράγματα: για την υγεία και για την ποιότητα ζωής μας, την αισθητική καλλιέργεια και το σεβασμό στην πολιτιστική μας κληρονομιά.
H αισθητική δεν είναι ένα μάθημα που γίνεται μέσα σε δύο ώρες, ούτε μέσα σε 10 ημέρες. Είναι κάτι το οποίο γίνεται με μια καλύτερη ζωή και μια καλύτερη αισθητική προς το περιβάλλον. Αυτή η πόλη, για παράδειγμα, μοιάζει σαν κρανίο ανοιγμένο που κουβαλά πάνω
όλα της τα τσιμπράγκαλα…Είμαστε χειρότεροι ακόμη και από τότε που ήμασταν υπόδουλοι στους Τούρκους. Τουλάχιστον
τότε διαφυλάσσαμε μια αισθητική, τώρα την καταστρέφουμε. Είμαστε επιρρεπείς σε οποιοδήποτε κακό μπαρόκ πράγμα μάς έρχεται. Με λίγα λόγια είμαστε σκουπιδιάρηδες, δημιουργούμε σκουπίδια και είναι αυτό που λέει ο φίλος μου, ο Κώστας Καββαθάς, ότι «αυτά
δεν τα κάνουν Έλληνες, αλλά τούρκοι πράκτορες» (γέλια).
– H αισθητική παιδεία δεν προϋποθέτει ότι πρέπει να υπάρχουν και εμπνευσμένοι άνθρωποι; Όxι. Χρειάζονται επίμονοι άνθρωποι. Εμπνευσμένους ανθρώπους στην Ελλάδα έχουμε, επιμονή
δεν έχουμε.- Ως άνθρωπος της εικόνας και των χρωμάτων, τι χρώματα θα αποδίδατε στις προεκλογικές εκστρατείες των δημοτικών εκλογών;
Το τελευταίο πράγμα που υπερισχύει είναι το κομματικό χρώμα. Λένε τόσα ψέματα που δεν έχει καμία σημασία ποιο χρώμα θα τους έβαζες.
– Πώς κρίνετε τις αισθητικές παρεμβάσεις του κ. Αβραμόπουλου;
?στοχες, ξεκινώντας από το σήμα της ΑΘήνας που θεωρώ ότι είναι φασιστικής προέλευσης, φορτωμένο, και που νομίζεις ότι το σχεδίασε κάποιος λοχαγός.Θα μπορούσαν να είχαν γίνει μεγάλες παρεμβάσεις χωρίς δαπάνες, επιθετικές δουλειές και με κίνητρα. Τα πεζοδρόμια μου αρέσουν, διαφωνώ με τα κάγκελα και τον τρόπο που είναι
τοποθετημένα αλλά με ενοχλεί βαθύτατα ότι όλα αυτά είναι σε εφτά μόνο δρόμους της Αθήνας.
– Δηλαδή;
Ένα έργο βιτρινίτσας. Το ντάουν-τάουν της πόλης είναι μια συνοικία, δεν είναι ολόκληρη ηπόλη, και «σιγά την πόλη» που λέει και το ανέκδοτο._Θ.T.

Ο Γιάννης Τσεκλένης στις 5 Οκτωβρίου 2013 στην ετήσια έκθεση του Εργαστηρίου  Ελευθέρων Σπουδών Λουλάκης Πολυχρόνης & Συνεργάτες.

Το Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών Λουλάκης Πολυχρόνης & Συνεργάτες με Το Εργαστήρι Σχεδίου οργάνωσαν στις 5 Οκτωβρίου 2013 την ετήσια έκθεση με θέματα τη Ζωγραφική, την Αρχιτεκτονική, τη Φωτογραφία & το Comic κ.ά. Στην έκθεση παρουσιάστηκαν έργα των μαθητών του εργαστηρίου. Επίτιμος καλεσμένος της εκδήλωσης ήταν ο Γιάννης Τσεκλένης — διεθνώς αναγνωρισμένος σχεδιαστής. Στην έκθεση παρουσιάστηκε το συγκεκριμένο βίντεο και στο τέλος του δόθηκε η δυνατότητα στο κοινό να τον γνωρίσουν προσωπικά και να μάθουν πώς από το χώρο της μόδας πέρασε στο βιομηχανικό σχέδιο και στο interior design.

 

Ακολουθήστε το Kalithea Press στο Google News Feed, για να ενημερώνεστε σωστά και έγκαιρα