Ένα Παιδί δεν ειναι ο μελλοντικός Ανθρωπος είναι ήδη από τη μέρα γέννησης …

Ενα παιδί, δεν είναι αυτό που θα γίνει μία μερα άνθρωπο . Είναι άνθρωπος. Τα βιώματα καταπιέσεως απο την παιδική ηλικία και νεανική ηλικία επενεργούν βλαβερά στην προσωπικότητα και προξενούν ψυχικές διαταραχές. Οι γονείς φορτώνουν όλη την ανικανοποίητη φιλοδοξία, τις επιθυμίες και προσδοκίες τους στα παιδιά τους. Αυτά πρέπει να επιτύχουν ότι δέν επέτυχαν εκείνοι. Ταυτόχρονα τα φθονούν κιόλας επειδή αυτά είχαν δυνατότητες αντικειμενικές και ευκαιρίες που εκείνοι δέν είχαν. Ανάμειξη φιλοδοξίας και φθόνου< Αν νοιάζονταν ετσι για εμένα οταν ήμουν στην ηλικία σου….η ακόμη τα παιδιά μου δέν χρειάζονται τίποτα άλλο , παρά να ακολουθήσουν τις αρχές μου…η οτι κάνω..το κάνω για καλό…. Παρά τις καλές προθέσεις λοιπόν τα παιδιά τις αισθάνονται διαφορετικά: Σαν μία διαρκή διάθεση επίκρησης και σάν σκληρότητα. Ποιός λοιπόν είναι εκείνος που έχει όρεξη για την εργασία του,οταν δεν ακούει απο τον προιστάμενο του, τίποτα άλλο απο επικρίσεις, προσβολές η απειλές; Ποιός ανέχεται να του ζητούν να είναι διαρκώς έτοιμος για άριστες επιδόσεις και κάτω απο οποιασδήποτε συνθήκες; Ποιός είναι εκείνος που μπορεί να δείχνει σε κάθε περίσταση πρόθυμη υπακοή; Ποιός υποφέρει να τον καλούν αμέσως σε απολογία για κάθε του μικροαμέλεια; Κι όμως…όλα αυτά τα απαιτούμε και τα περιμένουμε απο τα παιδιά! Η παιδική ζωή αποτελεί μία αξία και δέν πρέπει να την βλέπουμε μόνο απο το πρίσμα της ζωής των ενηλίκων. Αξίζει να επεκταθούμε και στο θλιβερό γεγονός του ξυλοδαρμού. Οι συνέπειες μιάς τέτοιας ανατροφής ειναι η εσφαλμένη στάση του ατόμου που την δέχτηκε, απέναντι στα δικά του παιδιά αργότερα. Τέτοιοι γονείς που δέν γνώρισαν στοργή, βλέπουν με την σειρά τους το παιδί τους σαν κτήμα τους.  Παιδιά που δέρνονται …γίνονται γονεις που δέρνουν. Παιδιά που μεγαλώνουν σε ατμόσφαιρα αδιαφορίας….Παιδιά που ξεσπούν συνεχώς επάνω τους οι ευμετάβολες διαθέσεις των γονέων τους. Παιδιά που δέν κατορθώνουν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες ή υπεεβολικές αξιώσεις, με αποτέλεσμα να το προσβάλουν συνεχώς και να το χαρακτηρίζουν …Ανάξιο. Τέλος ,που έχουν την χειρότερη για ένα παιδί, τύχη , να έχει έρθει στον κόσμο, χωρίς να είναι επιθυμητό και για αυτό το λόγο να εξακολουθήσουν να μην είναι επιθυμητά.Οι γονείς θεωρούν προσβολή γθα τον εαυτό τους να μή μπορεί το παιδί τους να αποδείξει με την ευφυία του και τις γνώσεις του ,οτι έχει ευφυείς γονείς. Το παιδί, δέν έρχεται στον κόσμο ,για να ικανοποιήσει τις ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες των γονιών. Γονείς που υπέφεραν στην παιδική τους ηλικία, ας προφυλλάξουν τα παιδιά τους ,απο όμοιες εμπειρίες. Οι γονείς εγκληματούν οταν δέν λογαριάζουν οτι το παιδί τους είναι ένας άνθρωπος. Έχει λοιπόν το δικαίωμα της ατομικότητας. Κανένα παιδί ,δέν γεννιέται αμελές,θρασύ, ανειλικρινές.Στο πώς θα διαμορφωθεί το παιδί,επιδρουν οι γονείς . αρθρο της  Έλλη Στασινή_